Everwind schreef:
Opper de overige opties dan eens, buiten houden, weidemaatje of dood. Therapiepaard? Dat gaat hem niet worden, schreef iemand die met therapiepaarden werkt al. Verdere opties kan ik niet bedenken eerlijk gezegd...
Daarnaast denk ik overigens ook niet dat een paard dat een eigenaar heeft die geen plezier in hem heeft, dat ook heel goed doorheeft, wat de band met het baasje en het welzijn van het paard ook niet ten goede komt. Een pony waar de baas te groot voor is, een fokmerrie die genoeg nakomelingen heeft gekregen, een topsportpaard of manegepony die met pensioen mag, die mogen wel zonder schuldgevoel weggedaan worden? Eigenlijk zou ook iedereen die immers moeten houden, iets met dankbaarheid voor de gedane diensten ofzo. Terwijl na verkoop hun paardenleven er meestal behoorlijk op vooruit gaan....
Jammer dat je niet zo creatief bent. Waarom zou een paard dat niet meer gereden kan worden alleen nog weidemaatje kunnen worden?
Is rijden het enige dat jij met je paard(en) doet?
Ik weet niet waar je vervolgens op baseert welke paarden "wèl weg mogen"? Het zijn in elk geval niet mijn woorden.
Ik vind dat als je een paard weg wil doen, dat je dan geen ziek paard de handel in stuurt, en ook geen internationaal topsportpaard dat fysiek "op" is na zijn carrière bij pzb terecht laat komen (ik haal even een helaas bij mij bekend voorbeeld aan)
En ik ken ook een fokmerrie die na vele nakomelingen op haar 18e werd ingeslapen omdat ze niet meer drachtig werd. Paard was verder volledig gezond. Noem jij het maar "eerlijk", maar dat is het niet.
Voor mij zijn paarden geen producten, maar individuen.
Je bent niet verplicht een paard aan te schaffen. Dus als je eraan begint, neem dan je verantwoordelijkheid.
Sizzle: daar is een discussie voor. Door met elkaar te praten en te discussiëren stellen we onze normen en waarden vast.
En deze discussie is naar aanleiding van de OP van ts, maar gaat niet alleen om de situatie van ts.