Nature93 schreef:Maar vinden jullie ook iets leuker dan de andere? Of zit daar geen verschil in? Voor mijn gevoel 'moet' ik mijn paard het allerleukste vinden. Maar dat vind ik niet altijd, ik merk soms dat ik het wandelen net zo, of haast ontspannender vindt dan het hele paardrijden.
Ik reed altijd paard, ging sowieso 3 van de 4 weekenden per maand op wedstrijd en dan ook beide dagen, en soms nog een doordeweekse avond extra. Ik had 1 keer per week les en ook daarvoor ging ik met de trailer weg. Daarnaast reed ik dan nog op stal. Elke minuut vrije tijd was ik bij mijn paard. Buitenzetten moest wel gedaan worden, want ik stond altijd al voor 6 uur bij de bushalte en was om 6 uur weer thuis van mijn werk.
Door gedoe op pensionstallen, als van de 1 op de andere dag melden dat de paarden niet meer buitengezet zouden worden moest ik verhuizen, dat gedaan, maar daar bleek je ook geen baas over eigen paard te zijn. Voor mij zakte daardoor de interesse, is het nog wel mogelijk om een eigen paard te hebben als je deze in pension zet? speelde door mijn hoofd. Ondanks een contract met afspraken waar ik voor betaalde werd het niet gedaan. Dus weer verhuisd en daar vond ik wat ik zocht.
Ik besloot wegens reizen eens een duikbrevet te halen en hoewel ik het duiken al kende was ik daarna verkocht. En ja, op dit moment duik ik vaak liever dan dat ik paardrij. Echter, de laatste maanden kies ik ook wel vaak weer voor mijn paard. Maar wel met het idee dat ik absoluut niet elke dag meer er naartoe wil. Ik wil ook vrij op vakantie kunnen. Ik heb nu een goede balans gevonden zonder me schuldig te voelen.
Het paard komt niets te kort, daar zorg ik uiteraard wel voor. Wie er voert, rijdt of borstelt maakt het dier echt niet veel uit, en niet rijden is ook niet erg, niet buiten komen wel, geen vriendjes ook. Ik geef nu iemand anders de kans om op een leuk en goed paard te rijden, zoals ik vroeger ook begonnen ben.
Als je vindt dat mensen met een eigen paard er altijd maar moeten zijn, dan is dus elke eigenaar die een bijrijder heeft verkeerd bezig? Ik zie het dus anders. Ik geef nu mijn dier af en toe af om een ander er ook plezier mee te gunnen en heb dan zelf meer rust en tijd voor andere dingen.
Uiteraard is dit wel onder voorwaarde dat het paard niets te kort komt.
Zonder eigenaren die een ander wat gunnen waren er nooit bijrijders geweest.
Enne, een leven zonder paard zie ik ook niet gebeuren. Als de mijne nu overlijdt, dan komt er snel weer een ander, of ik moet een bijrijdpaard vinden.