Geplaatst Sport
De baan met juryhuisjes in Tokio. Foto: © FEI/Christophe Taniere
In 1980 leken de Olympische Spelen heel dichtbij voor Francis Verbeek. Vanwege politieke redenen werden de Spelen van Moskou geboycot en zo viel de olympische droom van Verbeek in duigen. Francis bekwaamde zich in het jureren en maakt in die functie haar tweede Spelen mee in Tokio.
“Het is voor mij een hele speciale ervaring, net als dat het voor de sporter, de grooms, de trainers en alle andere betrokkenen is. Ik mis wel het olympiadegevoel. In Athene was ik ook jurylid, en toen heb ik de week voor de dressuur met mijn gezin een week lang als toerist alle sporten bezocht. Athene was destijds helemaal versierd en het was één groot feest. In Tokio is eigenlijk amper te merken dat er een Spelen gaande zijn. Dat heeft politieke redenen, de Japanse bevolking is niet zo blij met dit evenement.”
Niveau stijgt
“De dressuursport was ongelooflijk goed deze editie. Wereldwijd is het niveau zoveel gestegen. Of dat verrassend voor me was? Na een jaar van bijna geen wedstrijden zijn er veel jonge paarden die amper internationaal gestart zijn. Ik heb een heel aantal van deze olympische paarden nog nooit in de baan gehad. Het is heerlijk om die paarden met een frisse blik te jureren.”
Andere voorbereiding
“Voorafgaand aan grote kampioenschappen komen normaal gesproken altijd alle olympische juryleden samen in Aken. We werken dan al een keer samen en we spreken daar veel door. Dit jaar kwam dat er niet van, want Aken is verplaatst. Het CHIO in Rotterdam heb ik met drie olympische collega’s gedaan, verder hebben we niet in deze setting kunnen jureren. Ik maakte me vooraf geen zorgen of dat een probleem zou worden. We hebben allemaal al kampioenschappen in de benen. Het jureren verloopt heel goed. Samen met het JSP (judges’ supervisory panel, red.) hebben we een aantal video’s doorlopen om de verschillen te bespreken. Zij hebben wijzigingen van bijvoorbeeld 0,07% doorgevoerd, dat is heel weinig.”
Digitale ontwikkelingen
Buiten Francis waren er op deze Spelen nog drie Nederlanders betrokken bij het jureren. Andrea Vos, Monica Drohm en Hilde Homan assisteren de juryleden met het invoeren van de punten en het commentaar. Een proces dat volledig digitaal verloopt. “De tijd dat er papieren protocollen werden ingevuld is voorbij. Lange tijd bestonden de protocollen naast de computers, dat leverde een voorlopige score op. Er wordt nu alleen nog maar met computers gewerkt en dat maakt de score meteen definitief.
Belangrijke taak
“Het is een belangrijke taak die op hun schouders rust. Deze dames weten precies hoe ik jureer. Ik wil me bijvoorbeeld volledig concentreren op mijn taak. Ik ben niet in voor een praatje tussendoor. Een ander jurylid vertelt nog weleens wat. Een foute invoer kan veel impact hebben: het gebeurt dat een schrijver alleen de 5 hoort als ik ‘zeven komma vijf’ zeg. We zien sinds kort de cijfers op een iPad voor ons verschijnen, zo kan ik volgen wat de schrijver invoert. Het werkt als een heel fijn team samen met deze mensen.”
Unieke ervaring
Hoe blikt Francis terug? “Voorafgaand aan Tokio was er zoveel onzeker. Eerst was ik dolblij met de uitnodiging om te jureren. Daarna was er een jaar uitstel en volgden er zoveel restricties en papierwerk dat ik mij afvroeg waarom ik zou willen gaan. Mijn kinderen zeiden dan weer het is toch heel bijzonder om er bij te kunnen zijn, en ze hadden gelijk. Dit was op alle fronten een unieke ervaring.”