Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
manubres schreef:“Als er vanaf het begin meer naar losgelatenheid en activiteit gekeken wordt, leren ruiters dat de hals niet het belangrijkste is.
*knip...
Van mij zouden we zo mogen rijden als het plaatje hieronder. Bovenste in de B, tweede in de L, derde in de M en dan naar de echte verzameling.
[ [url=m/BnB0su.png]Afbeelding[/url] ]
JeanneV schreef:Janneke2 schreef:en graag het her-invoeren van de oude regel: de neus achter de loodlijn is meteen een vijf.
)
Uit welke periode stamt deze regel?? Hoor aan de lopende band mensen dit roepen... maar in mijn actieve herinnering heeft deze nooit bestaan...
996981 schreef:MairiMacBran schreef:Maar dat is toch helemaal niet toepasbaar op jonge kinderen? Een grote groep wedstrijdruiters begint al op jonge leeftijd en dan is het hartstikke leuk hoor, de theorie erachter en jezelf ontwikkelen, maar op die leeftijd, als het al fysiek en mentaal mogelijk is, zijn ze uitermate afhankelijk van degenen die het ze moet leren. Ook een jury heeft daar wat mij betreft een taak in.
Daarom moet je je ook afvragen of het jonge starten van tegenwoordig wenselijk is. Waarom laten we de kinderen niet vooral lol hebben en spelenderwijs leren, zonder het in de mal van een proefje te gieten?
Suzanne F. schreef:Die loodlijn is niet heilig. Het gaat om de aanleuning en de verbinding. Als het paard de hand volgt dan kan de neus te allen tijd voor de loodlijn als je de hand iets voor brengt. Ik zou dus eerder willen stellen: het paard moet te allen tijd de neus voor de loodlijn willen brengen. Ikzelf zit er niet zo mee als het de neus er iets achter heeft, als het maar een fijn lichaamsgebruik toont, een mooie verbinding maakt over de bovenlijn en de hand blijft opzoeken.
Suzanne F. schreef:Die loodlijn is niet heilig. Het gaat om de aanleuning en de verbinding. Als het paard de hand volgt dan kan de neus te allen tijde voor de loodlijn als je de hand iets voor brengt. Ik zou dus eerder willen stellen: het paard moet te allen tijde de neus voor de loodlijn willen brengen. Ikzelf zit er niet zo mee als het de neus er iets achter heeft, als het maar een fijn lichaamsgebruik toont, een mooie verbinding maakt over de bovenlijn en de hand blijft opzoeken.
liespr schreef:manubres schreef:“Als er vanaf het begin meer naar losgelatenheid en activiteit gekeken wordt, leren ruiters dat de hals niet het belangrijkste is.
*knip...
Van mij zouden we zo mogen rijden als het plaatje hieronder. Bovenste in de B, tweede in de L, derde in de M en dan naar de echte verzameling.
[ [url=m/BnB0su.png]Afbeelding[/url] ]
De hals is niet belangrijk, maar toch omschrijf jij in het plaatje precies op welk moment jij de hals op welke plek wil zien... Dat lijkt me tegenstrijdig.
Ik ben het er ook niet mee eens, leuk plaatje van een paard met verschillende houdingen, maar een zadelmak paard (en eerlijk gezegd zie ik ze ook niet in de B) loopt nog niet voorwaarts neerwaarts mét aanleuning weg. Dus als de hals niet zo belangrijk is, moet de aandacht niet liggen op het langer maken van de hals, maar op het hebben en houden van aanleuning. Op zo een moment zie ik liever een paard die in de aanleuning loopt maar misschien iets te kort in de hals is, dan een paard met een lage halshouding maar geen aanleuning neemt.
Het is niet zo zwart of wit als jij het stelt. Voorwaarts, neerwaarts is 1 stukje van de puzzel.
JeanneV schreef:Janneke2 schreef:en graag het her-invoeren van de oude regel: de neus achter de loodlijn is meteen een vijf.
)
Uit welke periode stamt deze regel?? Hoor aan de lopende band mensen dit roepen... maar in mijn actieve herinnering heeft deze nooit bestaan...
Citaat:Overigens is dat achterover hangen tijdens de dressuur ook een hele storende hype. Het ziet er echt niet uit en geeft duidelijk veel spanning door in de armen, maar waar dat dan weer vandaan is gekomen????
manubres schreef:Een paard zou met het inrijden gewoon losgelaten moeten worden van voor, dan zoekt het paard vanzelf zijn eigen aanleuning en dat is zoals op de plaatjes op de afbeelding.
liespr schreef:manubres schreef:Een paard zou met het inrijden gewoon losgelaten moeten worden van voor, dan zoekt het paard vanzelf zijn eigen aanleuning en dat is zoals op de plaatjes op de afbeelding.
Huh, een eigen aanleuning?? Bedoel je niet een eigen houding? Losgelaten van voor vat ik op als losse teugels... Wat dan weer tegenstrijdig is, want hoe vind een paard zelf aanleuning als de teugels in waslijnen hangen? Dan ís er toch geen aanleuning? Dat een paard een eigen houding vindt zonder aanleuning is wel aannemelijk, maar niet wenselijk.
Om ontopic te blijven: ben het eens met Suzanne F. In de B en L mag je toch al enige mate van nageeflijkheid verwachten. Maar dan heb ik het wel over de beoordeling van de proeven bij de paarden, geen idee hoe het bij de pony's er aan toe gaat. Misschien heeft de jury in het artikel niet zich handig uitgedrukt...
liespr schreef:Net zoals ik me nu verbaas dat je geen inhoudelijk antwoord geeft, is toch ook vrij normaal om te doen in een discussie. Jammer wel.
manubres schreef:liespr schreef:Net zoals ik me nu verbaas dat je geen inhoudelijk antwoord geeft, is toch ook vrij normaal om te doen in een discussie. Jammer wel.
Als een ruiter een paard op eigen benen laat lopen dan gaat het paard als hij zich mag/kan en durft te ontspannen in een voor hem gewenste houding lopen passend bij zijn africhting. Hoofd en hals van het paard zijn dan ook in een bepaalde houding en de ruiter hoeft alleen te zorgen dat hij het hoofd daar laat en een losse verbinding onderhoudt. Los betekent een paard nergens dwingen het hoofd anders te dragen dan het paard zelf aangeeft nodig te hebben.
Een eigen houding is juist voor het jonge paard erg wenselijk. Maar dat is mijn mening
Het grappige is dat ik mijn paard tegenwoordig train in vrijheid, zonder hulpteugels, bijzetteugels, zonder bit en ik heb nog niet eerder een paard zo fijn in een natuurlijk aanleuning gehad Het is heel bijzonder als je een paard de tijd geeft dat hij precies aangeeft hoe hij zijn hoofd/hals moet houden in de mate van africhting. Maar veel paarden krijgen die tijd en ruimte niet eens.