Geplaatst Een jaar met te veel verhuizingen, maar ook een mooie band opbouwen en een ongelukje
Ik wilde geen paarden meer, na het overlijden van onze opa shet. Tot het toch ging kriebelen. Ik wilde het liefst een merrie, maar een ruin was ook goed. Geen schimmel, het liefst bruin. Tussen de 5 en de 12 jaar en tussen de 1.55 en de 1.65. Nou alleen de maat klopt
Ik kwam thuis met een schimmel hengst van 1.63 en hij was 3,5 jaar oud. Zo niet wat ik zocht, maar het was voorbestemd. Hij heet Predestinado (Pres) en is een knappe Spanjaard.
Op deze foto werd ik verliefd, ik smolt van de koppie
Tja en dan is ie van mij
Na de keuring gelijk naar de kliniek voor castratie. Zonder problemen verlopen en 2 dagen later kwam hij op de tijdelijke stal. Hij zou daar 2 maanden blijven, om vervolgens naar een 24/7 uitloop te gaan en nog even te mogen genieten van het paard zijn en niets moeten.
2 weken na de castratie mocht ie eindelijk los en mocht ie rollen. Hij maakte gelijk vrienden
Wij leerden elkaar kennen en hij maakte kennis met mijn pasgeboren nichtje
Toen het tijd werd om te verhuizen was ik vooral heel enthousiast, hij kon er niet aan wennen en bleef maar rennen. Ik heb hem na een week mogen ophalen. We moesten snel ergens heen, maar ook dit bleek geen succes. Ik was op, hij was moe en ik wilde rust voor beide. Besloten om hem bij ruitertje te zetten en geen moment spijt gehad. Hij bloeide op, ging de wei op en heeft maanden mogen genieten van een welverdiende vakantie. We ondernamen samen spannende dingen, zoals de hoefsmid en een tuinslang. We deden mee aan een schriktraining en toen werd het tijd om hem te gaan opleiden. De stal is voor mij een eind uit de buurt en ik wil graag dagelijks met hem bezig zijn. Dus hij mocht heel dicht bij huis, waar ik alles zelf regelde voor hem.
We hadden ons plekje gevonden, we gingen aan de slag met het zadel en het hoofdstel. Hij doet dit zo braaf, hij zet geen stap verkeerd
We maken samen wandelingen langs de weg, hij is super braaf in het verkeer en de tandarts kwam langs
En toen veranderde alles in 1 klap.....
Tijdens een wandeling 4 weken geleden, raakte een paard waarmee we samen liepen, in paniek. Het paard is niet zo verkeersmak en schrok zich wezenloos van een vrachtwagen. Pres schrok van zijn reactie en sprintje voor mij uit. Ik kon hem niet tegenhouden en heb losgelaten. Gelukkig stond ie na 10 meter al weer stil en rond te kijken. Op het moment dat ik zijn richting op loop, draait hij richting mij en komt in galop op mij af. Ik kon geen kant op en werd deels overlopen. Ik klapte hard op het beton, maar stond direct op en heb hem gepakt. Ik voelde aan mijn hoofd en zag bloed. Ik was niet duizelig of misselijk, dus we zijn snel naar stal gelopen. Paarden op stal en ik voor de zekerheid naar de eerste hulp. Hij bleek langs mijn bovenbeen geschaaft te zijn en net onder mijn schouder te hebben gestaan, ik had een mooie hoefafdruk. Hij heeft mijn hoofd niet geraakt, maar het beton wel en had een flinke jaap. Deze is gelijmd. Inmiddels was ik stijf geworden en deden mijn spieren in mijn onderrug pijn. Hier zijn later nog foto’s van gemaakt, maar het is niet gebroken of verschoven. Ik heb nog wel steeds pijn in mijn bekkengebied en ben dus afhankelijk van hulp.
Doordat ik zelf bijna niets kon en liep als een oud vrouwtje, kon ik pres niet de zorg geven die ik wil geven. Alle faciliteiten van stal liggen op loopafstand, maar niet direct aan stal. Ik kon daar onmogelijk komen, dus de enige optie was verhuizen. Ergens waar alles dichtbij is en ik ook beter uit de voeten kan, zonder al te veel hulp. Hij staat weer op de stal waar we begonnen. Gelukkig voor hem niet nieuw en ik heb nu weer een binnenbak. Ik kan hem inmiddels zelf verzorgen en beweging geven, uitmesten doet mijn man nog voor mij. Ik kon nu wel door met zadelmak maken, al kan ik er nog niet op. Hij doet het allemaal nog steeds heel braaf en ik geniet echt van hem. We hebben in een jaar al zoveel meegemaakt en zijn echt naar elkaar gegroeid. Hij geniet nog steeds van alles, maar de bal blijft favoriet
Ik hoop dat we in het volgende jaar ook kilometers kunnen maken en nog meer kunnen genieten.
Hij staat nu ook op zijn plek gelukkig. Hij is relaxt en ontspannen en komt gelukkig niets te kort. 
