Naar de dierenarts geweest, was in ieder geval geen torsie van de bal zelf maar ontsteking in de huid. Hij had een injectie gehad en antibiotica en pijnstillers. Voelde zich stuk beter en had weer wat gegeten.
Tegen 20u leek het net of het begon te bloeden en dus maar gauw de dierenarts gebeld en zijn we daar geholpen, gelukkig viel het mee en had hij nog een injectie gehad.
Vanmorgen voelde hij zich eigenlijk prima, was weer enthousiast, schooide om eten dus ben gaan werken. Toen ik thuis kwam zag ik dat de wond van 1 cm naar 10 cm was gegaan en kon je zo naar binnen kijken, dat leek mij niet de bedoeling dus wederom de dierenarts gebeld en kon ik om 16u terecht.
Daar werd me verteld dat hij gecastreerd moet worden want het ging wel erg snel allemaal. Maar omdat hij 1. hartruis heeft en 2. net voor het weekend is moet hij naar een gespecialiseerde kliniek. Bij de kliniek waar ik was hebben ze die apparatuur niet en moest ik naar een andere kliniek. Dierenarts had er een aantal gebeld maar konden nergens terecht en dus adviseerde ze om naar een universiteitskliniek te gaan, Utrecht of Gent. Ik zei bel Gent dan maar. Dierenarts heeft lang moeten bellen maar helaas wilde Gent dat er een kweek moest gemaakt worden van de wond zodat het gerichter kan worden bestreden met antibiotica. Gent is bang dat als ze nu castreren de bacterie hoger komt te zitten met alle gevolgen van dien dus willen ze eerst dat de ontsteking weg is en daarna castreren maar dan zijn we toch al gauw weer een week verder dus hopelijk kunnen we dan gewoon in Nederland ergens terecht.
Nu weer thuis met nieuwe antibiotica, een romper en een kraag. Moest hem een boxer aantrekken met iets van absorptie matjes (maandverband want die matjes zijn net te groot) vanwege het verliezende wondvocht/pus. Ook 2x per dag temperaturen en paar keer per dag met groene badedas schoonmaken.
Als ie niet at, de wond erger word en koorts krijgt moest ik meteen bellen.
Ik hoop maar dat alles goed komt en dat hij goed uit de operatie komt maar ben er zo bang voor dat er wat gebeurd met hem. Helaas zijn wij onze eerste dog op een verschrikkelijke manier kwijt geraakt, zij had baarmoeder ontsteking en wij hebben haar dood gevonden na operatie, verhaal staat op bokt. Dus met dat in ons achterhoofd voelen we ons niet erg lekker erover, mijn man is heel erg verdrietig en zo ken ik hem nauwelijks.
Eigenlijk zouden we zondag naar mijn ouders gaan en zou ik nog mijn oma zien (die ernstig ziek is, ze heeft eierstokkanker) waar ik ook van baal maar wil ook Milo niet te lang alleen laten.
Ik hoop met dit topic wat steun te krijgen of vergelijkbare verhalen en ik vind het moeilijk om mijn man zo verdrietig te zien. Ja ben zelf ook verdrietig maar ik probeer eerst nog dit even af te kijken maar oh wat denk je vaak terug aan wat er eerder is gebeurd en dat laat je niet in de koude kleren zitten. Zie ook aan Milo dat hij niet makkelijk kan liggen en het beu is als we hem een onderbroek willen aantrekken of z'n temperatuur wil gaan meten.
De patiënt, Milo (3 jaar)
De ontstoken balzak (foto's zijn niet heel duidelijk maar valt ook niet mee om ze goed op de foto te zetten)
[img]m/i3p1RX.jpg[/img
[img]m/ZtmUt2.jpg[/img