Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Amber_anne schreef:De eerste keer dat ik op jumping was zaten we te kijken naar het m springen. Er was een meisje in de ring en het ging allemaal niet zo lekker, na een paar sprongen weigerde haar paard. Haar reactie was om het paard een afranseling te geven en het over de sprong heen te slaan. Ze eindigde het parcours en ging in stilte de ring uit. Er waren een paar verdwaalde klap geluiden te horen maar dat was het ook.
Op dat moment vroeg ik mij in alle eerlijkheid af of dat meisje het wel leuk had. Het paard naar alle waarschijnlijkheid niet.
Maar waarom als het zo moet, moet je het nog willen? Waarom als je merkt dat je paard zijn dag niet heeft laat je hem niet de ring uitlopen, want ja die mensen zitten er ook tussen en die gaan met een groot applaus weg
Kaitlyn schreef:Ik zie juist dat er steeds meer naar het paardenwelzijn wordt gekeken, ook (en misschien juist wel) in die hele hoge sport, waar het maximale van een paard wordt verwacht. Ik verkoop mijn paard 10x liever aan het gros van de topruiters, dan aan een onervaren iemand die wel goede bedoelingen heeft maar geen management. Mijn paard wordt echt dolgelukkig van springen, die is zo enthousiast als ze al ziet dat er hindernissen in de baan staan.
Het ongeluk met Karl Cook was echt hele stomme pech, een verkeerde afstand gezien, een te vroege afsprong en het ging fout. Echter heeft hij gezegd dat hij een betere ruiter wil worden, om zulke fouten niet meer te maken. Ik lees er niet aan af dat hij stopt met de sport op dit niveau, enkel dat hij niet meer zulke fouten wilt meemaken.Amber_anne schreef:De eerste keer dat ik op jumping was zaten we te kijken naar het m springen. Er was een meisje in de ring en het ging allemaal niet zo lekker, na een paar sprongen weigerde haar paard. Haar reactie was om het paard een afranseling te geven en het over de sprong heen te slaan. Ze eindigde het parcours en ging in stilte de ring uit. Er waren een paar verdwaalde klap geluiden te horen maar dat was het ook.
Op dat moment vroeg ik mij in alle eerlijkheid af of dat meisje het wel leuk had. Het paard naar alle waarschijnlijkheid niet.
Maar waarom als het zo moet, moet je het nog willen? Waarom als je merkt dat je paard zijn dag niet heeft laat je hem niet de ring uitlopen, want ja die mensen zitten er ook tussen en die gaan met een groot applaus weg
Ik heb een paar weken geleden inderdaad hetzelfde gehad. 1 van de eerste keren in het L voor ons, er stond echt een flink en groot parcours (selectie voor een landelijke wedstrijd), paard liep met warmrijden erg fijn maar in de ring kregen we gewoon niet de "feeling" en het ritme tussen en op de sprongen, wat bij haar (en ongetwijfeld mij) zorgde voor veel twijfel bij elke sprong. Bij hindernis 6 heb ik afgegroet, om te voorkomen dat we ergens midden in zouden landen. Tuurlijk is dat jammer, maar ik heb in in de inrijdring nog even wat gesprongen, wat wel weer prettig ging en ben toen gaan uitstappen. Heel jammer (voor mij), en dat was ons nog niet eerder gebeurt, maar hoort er wel bij. Het heeft geen zin om daar chagrijnig of boos over te worden, gewoon blijven trainen en volgende keer lukt het wel weer.
elnienjo schreef:Ik zie bij de Longines jumpings juist dat ruiters zelf opgeven als blijkt dat hun paard z'n dag niet heeft. Dus er wordt wel degelijk rekening gehouden met het paardenwelzijn.
elnienjo schreef:Ik zie bij de Longines jumpings juist dat ruiters zelf opgeven als blijkt dat hun paard z'n dag niet heeft. Dus er wordt wel degelijk rekening gehouden met het paardenwelzijn.
RedKiwi schreef:elnienjo schreef:Ik zie bij de Longines jumpings juist dat ruiters zelf opgeven als blijkt dat hun paard z'n dag niet heeft. Dus er wordt wel degelijk rekening gehouden met het paardenwelzijn.
Ik zie het idd ook vaak genoeg dat er halverwegen wordt afgegroet, en daar heb ik enkel respect voor. Het is heel logisch dat je paard niet altijd 100% is, ik heb mijn dag soms ook niet, en op de dagen dat of mijn merrie of ik even niet super zijn, doen we het rustig aan of gewoon niet rijden, afhankelijk van de situatie. Het lijkt me eigenlijk niet meer dan logisch dat je zo omgaat met je paard.
Ruiters die kost wat kost een parcours afmaken zouden hierop aangesproken moeten worden door de organisatie. Ik dacht trouwens wel dat een paard slaan met een zweep als straf voor het niet springen van een hindernis door de KNHS was verboden en leidde tot diskwalificatie. Bijzonder dat zo'n deelnemer niet gelijk wordt gestopt door de jury. Weet iemand hoe dat zit? Wordt deze regel in de praktijk niet toegepast?
Myrthe3 schreef:Luister maar eens op een dressuur wedstrijd. poedersuiker en klote beest vliegen je regelmatig om de oren.
mylittlejoy schreef:Wat ik een beetje mis aan dit verhaal, is dat juist in de topsport heel overwogen met de paarden wordt omgaan. Zelfs als je uitgaat van dat in de topsport het alleen maar gaat om het geld, zijn de paarden een giga-investering die ze graag willen behouden. Alleen al om die reden zijn ze reuze voorzichtig met die dieren. Daarnaast kán dat niveau niet gehaald worden wanneer het paard er niet de aanleg voor en het plezier in heeft. Zoals hier eerder al gezegd werd, ik denk dat menig topsportpaard het vele malen beter heeft dan de gemiddelde pony om de hoek.
Apple schreef:Topsport of geen topsport, ik denk dat iedereen dit wel zou hebben als je een (zwaar)ongeluk met je paard zou hebben.
'Had ik hem nou maar niet bij X in de wei gezet'
'Had ik nou maar niet deze route genomen op buitenrit'
'Had ik paardlief nu maar niet mee genomen op deze trailerrit'
'Was ik nu maar eerder gestopt met die oefening in de bak'
Ook als het volkomen irreeel is, als je ietsdergelijks mee maakt dan zul je toch vaak de schuld bij jezelf zoeken en ook weer even zien dat je paard uiteindelijk volkomen van jou afhankelijk is (en van de al dan niet goede of foute beslissingen die je neemt).