Geplaatst Al enkele jaren werk ik als lesgeefster en trainer van IJslandse Paarden op een stal. Mijn vriend en ik besloten echter dat het tijd was om ons eigen bedrijf op te starten en reeds in 2017 gingen we op zoek naar een huis waarbij dit mogelijk was.
Na een behoorlijk lange en frustrerende zoektocht vonden we uiteindelijk in juli 2018 ons droomhuis!
Dit had natuurlijk ook wat gevolgen.
Door de zoektocht en de vele voorbereidingen die ermee gepaard gingen besliste ik de wedstrijden even te laten voor wat het was en met mijn eigen paarden gewoon even voor de lol te rijden. Dat was al werk genoeg.
Naar goede gewoonte gingen de paarden in januari naar de winterweides voor hun jaarlijkse vakantie. Elja is daar altijd behoorlijk enthousiast over. Jolly vindt haar maar een aansteller.
Geen eigen paarden te rijden dus in deze periode, maar genoeg paarden in training om me bezig te houden. Deze knappe dame deed het helemaal uitstekend!
Reynir, die ik kocht eind 2017, kreeg maar kort vakantie. Met hem ging ik aan het trainen met het idee hem dan in 2019 te kunnen starten in de viergangen. Ik starte hem als probeersel op 1 wedstrijdje waarbij hij het best goed deed. Maar ik voelde net niet genoeg potentieel om me er echt helemaal op toe te leggen. Ondertussen werd hij ook regelmatig door lesklanten in privélessen gereden en deed hij zelfs wat ponykampen mee. Tegen mijn verwachtingen in deed hij dit absoluut fantastisch en zelf had hij er ook lol in! Ondertussen is Reynir dus officieel 1 van mijn lespaarden, waar ik echt heel blij mee ben!
Met Prudur startte ik het rijden weer in februari. We modderen vooral een beetje aan en reden in april een absoluut beschamende wedstrijd
in het tolt met losse teugel onderdeel besloot hij dat dat ook allemaal wel lekker op de voorhand kan. Achja. Onze enige en laatste wedstrijd in 2018 dus, weinig trainen werkte niet voor deze pony! 
Op de terugweg deed hij zelfs een dutje in de trailer...
(Voor de bezorgden onder ons: dit doet hij wel vaker... beetje een lastige gewoonte maar hij vindt het allemaal wel best en we zorgen er uiteraard voor dat hij zichzelf niet kan ophangen!)
Thuis doet ie het overigens pakken beter
Elja deed ook weer flink haar best. Haar reed ik nog tot mei, maar daarna had ik zo weinig tijd dat ik besloot haar even een uitgbreide vakantie te geven. Ze kon op de weide bij een goede vriendin waar ze het naar haar zin had!
In de zomer had ik het druk met de kampen, en dan ook echt eindelijk de aankoop van onze nieuwe stek!
Met Gáska ging ik alvast de ruiterpaden bij ons nieuwe huis verkennen en dat konden we alleen maar goedkeuren!
In september gingen we een weekendje met de paarden naar zee.
Ik besloot Prudur mee te nemen en we vonden het heerlijk!
In november konden we na heel wat werken verhuizen naar onze nieuwe plek!
De paarden staan er prinsheerlijk bij!
Elja kwam ook weer naar huis en die moet nu natuurlijk af en toe weer mee op Buitenrit!
Guffy is ondertussen 3 jaar oud en groeit op op de begrazing. Ze wordt steeds knapper!
Eind december verhuisden we dan echt helemaal definitief en stopte ik met lesgeven op mijn vorige stal. Met gemengde gevoelens, want ik weet wel dat het de juiste beslissing is. Maar anderzijds maakten dit soort attenties van de leskinderen het dan weer een beetje moeilijk.
Al bij al was het een bewogen paardenjaar. Toch wel 1 opmerking: door alle werken ben ik helemaal vergeten een paard bij te kopen dit jaar!
Dat moet ik dus goedmaken volgend jaar. Tot die tijd geniet ik lekker verder van de paarden die we nu aan huis hebben. 2019, here we come!
Door het IJslanderrijden heb ik wel veel meer gevoel rond taktmatig rijden gekregen en dat vind ik wel een voordeel nu wanneer ik aan “grote paarden” lesgeef.