Geplaatst 
Lang op zoek geweest naar een bijrijdpaard maar vanwege mijn eigen lengte en gewicht niets gevonden aangezien ik weiger op kleine paarden te gaan rijden, tot ik in december werd benaderd via via, voor een boer die voor de hobby elk jaar 2 veulens fokte, met goede bloedlijnen en talent, hij was alleen slecht ter been en zijn dochter was niet handig genoeg om ze halstermak te maken. Hier kon ik een helpende hand bieden en kon ik zelf weer wat aanklooien met paarden om t zo maar te zeggen, en wat een veranderingen heb ik gezien, ook leuk om de familietrekken te zien omdat ie ze tot hun 3e aanhoudt.
Natuurlijk werden er ook dit jaar 2 veulens geboren, en werd er al wat verkocht omdat ie natuurlijk niet alles aan kan houden.
Hij dekte de merries dit jaar niet vanwege zijn eigen gezondheid en heeft noodgedwongen er meer verkocht dan gepland, maar de leukste heeft ie nog
Tot zover de jonkies, ik probeer er nog naartoe te gaan maar met de influenza staat t allemaal even 'on hold'.
Al die tijd had ik nog contact met mensen van de manege en ook de verzorgers van Paola van dat moment, ze werd al wat ouder en kreeg last van een been, begin zomer begon t dat ze onregelmatig liep, beetje wisselend in hoe erg en hoe vaak.
1 augustus kreeg ik te horen dat ze weg moest van de manege, ik heb altijd gezegd dat ik haar een pensioen wou geven, en ben dus ook naar de eigenares gegaan om te proberen haar over te kopen ipv dat ze naar de slacht ging, ze was mentaal namelijk heel sterk altijd. Er zou over nagedacht worden, werd ook nog even onder t zadel gekeken hoe ze liep want ja he kon zomaar weer beter zijn natuurlijk
16 augustus kon ik eindelijk zeggen dat ze van mij was en kwam mn droom uit
Nu kon ik gaan kijken hoe slecht of hoe goed ze nou eigenlijk echt liep, conclusie: in de binnenbak echt niet goed, maar in de paddock viel t me niet eens zo erg tegen, dat gaf hoop
Ze wilde zelf ook iets te graag, als ik dr niet liet lopen in de paddock meerdere dagen achter elkaar dan sprong ze boven mij uit en ging ze flink uit dr stekker uit zichzelf, tja dan maar eens in de 2 dagen gecontroleerd laten lopen, t blijft kiezen uit 2 kwaden
1 september verhuisden we naar een dorp verderop, hier kwam je dagelijks op de wei, grotere stal, en ook swinters standaard paar uur naar buiten zodat je lichaamsbeweging niet alleen meer van mij afhankelijk was, dit in combinatie met 5x op een dag goed hooi was een hele omslag. (Ja ik zou dr ook t liefst echt hele dagen buiten hebben maar iets met kleigrond en niet te vinden binnen redelijke afstand
)
Laten we zeggen dat t een hele omschakeling was, het nieuwe terrein maakte haar heel onzeker na 11 jaar op dezelfde plek gestaan te hebben, hallo verlatingsangst, dit uitte zich in zich losrukken en terug naar de andere paarden rennen,en ze was haar vertrouwen in mij volledig kwijt, wandelen was niet meer mogelijk, maar zelfs in de longeercirkel komen was al een uitdaging. Toen ze begin oktober ook nog aan een ander been kreupel raakte, de week voor ik op vakantie ging was t feest compleet
zo vaak gedacht heb ik er wel goed aan gedaan, gelukkig bleek de kreupelheid door een hoefzweer te komen, en toen die weg was bleek, cadeautje... dr onregelmatigheid was ook verdwenen 
Ondertussen was ze dikke maatjes met eem paar andere paarden terwijl ze altijd heel dominant is geweest op de manege, niets meer van terug te zien, het paard waar iedereen t meeste zorgen om had is dr beste vriendin
samen met haar durfde ze wel alles en ik bouwde rustig op met longeren en rustig staan bij de stallen zonder anderen erbij, longeercirkel was ondertussen geen probleem meer, volgende obstakel was de buitenbak, met behulp van dr grote vriendin werd die ook minder eng en konden we echt wat gaan doen, mevrouw eiste namelijk dat ze mocht werken Osteopaat had ook groen licht gegeven en was t met me eens dat beweging goed was, ondanks dr manegejaren met hotsende beginners viel t alles mee hoe slecht haar lichaam eraan toe was, en dat terwijl ze qua kreupelheid altijd hard voor zichzelf is geweest en t bij anderen niet toonde.
Jammer genoeg kwam er nog even een hoefzweer in t andere achterbeen tussendoor toen we net goed op weg waren, viel toevallig samen met de afspraak met de smid dus dat was al snel opgelost en we konden weer verder. Ondertussen was t al december en begon ze toch eindelijk te wennen, rustig poetsen zonder anderen in de buurt was weer mogelijk, net zoals gewoon naar de bak en longeercirkel lopen, heel prettig aangezien we al aardig aan t longeren zijn voor de spiertjes, het plan was van de zomer een zadelmaker erbij als ze goed bleef lopen maar dat hebben we maar even naar voren gehaald naar 24 januari omdat ze zo erg dr aandacht en werk opeist en ze zo goed loopt, na een weekje niet serieus longeren maar wel t koeienpad lopen om t wandelen weer op te bouwen en gewoon los laten werken was ze duidelijk blij om 'echt' aan t werk te zijn, wie ben ik om dr dan tegen te werken
Ondertussen blijft ze heerlijk relaxed als we op t koeienpad lopen, vuurwerk boeit dr totaal niet gelukkig maar verder wandelen wachten we even mee tot t nieuwe jaar.
Mensen die dr van de manege kennen zeggen allemaal dat ze heel erg veranderd is, nu in positieve zin, heb dr zelf ook metamorfose gegeven door dr dunne, slecht groeiende manen helemaal af te scheren, staat nu wel weer paar centimeter op en staat dr wel stoer moet ik zeggen
Het is nog afwachten wat het nieuwe jaar ons brengt, hopelijk weinig beenproblemen en veel rijplezier, of dat nou in de bak aan t dressuren is of op buitenrit, ik wist dat ze dr problemen had en geld zou kosten, maar t was t waard, echt volledig, en ik hoop dat ze t nog even volhoudt en ze er zelf ook van kan genieten
