Geplaatst Ik heb Tinkerbell sinds de zomer van 2001. Dat betekent dat ze nu al bijna 7 jaar bij me is.
We zijn door menig dieptepunt gegaan, ze is niet de gemakkelijkste.
We zijn bij menig lesgever langsgeweest, ze is maanden op "opleiding" geweest, ook voor NH waar ik ook les voor genomen heb toen (
) Alles helpt een beetje en niets helpt echt. Ook de NH-er zei me nog aan het einde van de lessenreeks: zo'n paard heb ik nog nooit gezien, soms werkt ze goed mee, soms klapt ze compleet dicht, soms zou ze zichzelf en jou verongelukken om toch maar de baas te zijn en niet jouw zin te moeten doen...Dikwijls kwam ik vloekend binnen, met geplette tenen, ribben, geschaafde handen,...
Toen moest ik altijd horen: waarom verkoop je haar dan niet?
Vooral mijn vriend kan niet met haar overweg en zij ook absoluut niet met hem...
En als antwoord gaf ik altijd: zo erg is het nu ook weer niet! We hebben gelukkg nog steeds meer goeie dagen dan slechte. Trouwens: wat moet ze bij iemand anders? ze is hier gelukkig! Ze went nu eindelijk!
Tis niet dat ik na bijna 7 jaar niet kan zeggen niets bereikt te hebben. Vergeleken met alle andere mensen, behandelt ze mij alsof ik van fluweel ben: ik wordt al jaren niet meer geplet tegen de muur
(anderen wel ) ze bijt niet als ik haar aansingel of aan haar uier wil zitten, ze rent me bijna niet omver,...Ook het rijden gaat nu betrekkelijk goed (vergeleken met vroeger
) Eigenlijk een toestand waar ik mee kon leven.
Tot gisteren...
Nu is ze altijd wel benauwd geweest als er iemand aan haar hoofd en dan vooral haar oren wil zitten.
Maar bij mij liet ze het toe.
Nu wilde ik gisteren haar maantop borstelen, goh pijnlijk
Het is weer een heel gedoe geworden. En op een gegeven moment is ze op mijn teen gaan staan.
Ik weet het, zo gelezen lijkt het een alledaags onbenulletje wat je met elk paard kan tegenkomen
Maar dat is het niet: bedoel: Dilhara heeft me vorig jaar bijna mn achillespees afgeschopt, mijn haflinger heeft (dezelfde teen als nu) ooit een teen verbrijzeld,... Allemaal niks ergs en ook niks om kwaad voor te zijn.
Maar bij Tinkerbell ligt het anders...
Ze is op een gegeven moment gewoon moedwillig met haar volle gewicht op mn teen gaan staan, verlegde haar gewicht zelfs naar die ene hoef.
Nadien zat ik dus te janken met mn voet in de waterbak van Angel
en toen straalde ze zo echt weer die koelheid uit en ze keek echt naar me van: moet je maar van mij blijven.Ik kan het niet verklaren, maar ik voelde gewoon wat zij voor mij voelde op dat moment. Het is niet zozeer dat ze me lichamelijk heeft pijn gedaan, maar psychisch is er echt iets diep vanbinnen gewoon geknakt op dat moment. Ik ben het beu. Ik ben het kotsbeu. Als ik naar haar kijk, voel ik alleen nog iets dat nog het meeste op haat lijkt. IK heb sinds gisterenochtend alleen nog maar de behoefte haar pijn te doen, zoveel pijn als ze mij heeft gedaan vanbinnen...
Ik ga haar dus zoveel mogelijk uit de weg, heb ook mijn moeder gevraagd haar vanochtend buiten te zetten, want toen ik haar stal binnenkwam werd meteen duidelijk dat we nog steeds op voet van oorlog leven.
Ik ben gisterenochtend naar binnen gekomen met de woorden: als ik er een goede prijs voor krijg, verkoop ik haar en koop ik een leuker paard in de plaats! Het gekke is dat de mensen die me anders steeds zeiden haar toch te verkopen, nu opeens zoiets hebben van: haha, grapje, dat meen je niet.
Ik ben er alleen nog nooit zo serieus over geweest... Ik heb wel eens vaker gezegd van: ik ga haar toch maar verkopen, maar meer dan die ene zin was er nooit aan de hand.
Als ik nu mijn gevoel zou volgens, stond er sinds gisteren al een advertentie...
Nog nooit waren mijn gedachten zo concreet. Er is echt iets gebarsten en ik weet niet of dat nog te lijmen valt. Ik heb het gevoel dat er een punt is achter gezet.
Ik legde het uit aan mijn vriend, maar ipv dat die zei wat ik verwachtte dat hij zou zeggen (goed, verkopen die knol) opperde hij dat ik het geheel misschien verkeerd had geïnterpreteerd. Nu mogen nog best mensen dat denken als ze dit lezen, dat ik ze teveel vermenselijk, maar ik voel mijn paarden heel precies aan. Wat Tinkerbell deed, deed ze met opzet, omdat ik haar op dat moment geen snars uitmaakte, alleen omdat ze haar zin wilde, ze wílde me pijn doen.
En ik ben het beu mijn tijd en energie te steken in een paard dat uiteindelijk toch geen echte binding wil (of aankan). Ik heb er lang voor gevochten en er alles aan gedaan wat ik kon, maar nu heb ik het gevoel dat het tijd wordt dat ik dit hoofdstuk ga afsluiten.
Ik denk niet dat er een probleem is om Tinkerbell te verkopen. Eerlijk gezegd lijkt het wel alsof ik emotioneel heb afgesloten.
Voor een goede fokker is ze zeker van onschatbare waarde.
De reden dat ze nog niet te koop staat, zijn mijn ouders en vriend, het feit dat ze drachtig is en mijn verstand dat zich niet helemaal laat onderdrukken. Zoals mijn vriend zei gisterenavond: zou je er geen spijt van krijgen als je ze verkoopt?
Mijn gevoel zegt nee, mijn hoofd neemt het in overweging dat ik misschien toch foktechnisch spijt zou kunnen krijgen... Maar is dat voldoende reden om mezelf te blijven kwellen?
Ik wil graag een andere merrie in de plaats. En het is zelfs al zo concreet dat ik ook echt rondgekeken heb.
De eerste die me spontaan te binnen schoot was Darlah.
Foktechnisch gezien zou ik me dan zeker niet verbeteren. Anderzijds spreekt Darlah me al van in het begin aan. Ik vind haar leuk, haar uitstraling raakt me diep. Ze lijkt me een leuk karakter te hebben. Anders dan Tinkerbell, maar dat zoek ik uiteindelijk wel.
Ze lijkt voor mij sterk op Angel. Maar misschien bega ik daar de fout teveel een 2de Angel te willen?! Misschien kom ik dan sowieso teleurgesteld uit omdat ik aan de ene kant Angels karakter enorm apprecieer, maar het lijkt me aan de andere kant ook geen goede zet om van een nieuw paard hetzelfde te verwachten. En zelfs: stél dat ze hetzelfde zijn, wordt dat dan niet ook frustrerend?
Met die bedenkingen ben ik wat verder gaan kijken dan mn neus lang is.
In Engeland vond ik 2 merries die me aanspreken.
Een bruinbonte 2jarige met prima afstamming.
En een bewezen (!) zwartbonte (drachtige) fokmerrie.
Die laatste valt omwille van financiële redenen weg
(prijs ligt om en bij de 25000 wat een goede prijs is voor die merrie, maar als je het geld niet hebt en tenzij ik haar naar Amerika ofzo verkocht krijg, denk ik niet dat ik die prijs uit Tinkerbell haal )Die merrie heeft overigens, opnieuw, veel van Angel weg
(hoe zou het toch komen dat ik altijd op dat type paard val 
) Showbeest, prachtige gangen, maatje 1m45, edel hoofdje, alleen heel wat beter in type en bouw De bruinbonte wordt 2 jaar oud en gaat meer richting type Tinkerbell gekruist met Angel, volwassen zal ze circa 1m52 worden, korte rug, véél sok, mooi koppie
en als ik mag geloven wat erover gezegd wordt: een heel mensvriendelijk, aanhankelijk karakter.
Ze is DNA getest, prima bloedlijnen langs beide kanten.
Ik zou het stiekem wel erg leuk vinden om zo'n 2jarig ding te hebben, lekker een jaartje niet veel doen, gewoon thuiskomen en goed voelen, tegen de winter een beetje oppakken met longeerwerk en lange lijnen, eventueel beleren voor de kar,...
Voordeel is ook dat ik dan met een 2jarige niet meteen de neiging heb haar al te laten dekken...
Jaar daarop als ze 3 wordt laten dekken en stilletjesaan opleren onder het zadel. Ik heb immers Angel om mee te rijden, ik hoef niet meteen een klaar rijpaard...
De prijs is natuurlijk niet minnetjes voor een 2jarige, gezien de afstamming...
Hier ten lande is het toch wel makkelijker en goedkoper een paard te kopen.
Als ik bv naar Darlah kijk: ik weet dat ze al gefokt heeft en hoe die veulen(s) eruitzagen, ze is beleerd onder het zadel, ik kan langsgaan om naar haar te gaan kijken,...
De 2jarige is foktechnisch de betere keuze qua afstamming, bouw,... maar moet nog beleerd worden, kan niet meteen ingezet worden voor de fok en bovendien is nog helemaal niet zeker of ze wel een goede vererver is. Bovendien komen er nog transportkosten bij, haar prijs ligt voor een 2jarige een stuk hoger dan een normale tot goede volwassen merrie hier kost én ik kan niet langsgaan om me ervan te vergewissen dat zij de juiste is voor mij...
Ik weet het even niet meer...
Mijn gevoel zegt: springen maar en we zien wel waar we landen
Mijn verstand zegt: vergeet je parachute niet anders zou de val weleens hard kunnen aankomen...
Ik hoef niet zozeer raad van jullie, al mag dat natuurlijk an sich wel (anders moet ik maar geen topic openen
)moest het meer even ergens van me af kunnen schrijven.
Voor de nieuwsgierigen:
dit is de bruinbonte als veulen
http://img356.imageshack.us/img356/4787/foallk8.jpg
. 
