Sinds september vorig jaar heb ik een tinkerdame. Op dit moment is ze 3 jaartjes jong. Ik had ze dus op haar 2 jaar. We hadden haar drachtig gekocht, dat maakt dus dat ze in het voorjaar is bevallen. Nu gaan we haar veulen weg doen. En toen stelde mijn pa me voor de keus: Ofwel word mijn tinkerdame van mijn zussen en mijn pa (die kunnen niet rijden, alleen wat hobbelen) en krijg ik een sportpaard (hij had er 1tje op het oog: 1.30 springen), ofwel doe ik verder met mijn dame en koopt hij een hobbelpaardje voor mijn zussen.
Na veel discussiëren over het feit dat ik Kira als sportpaardje wou blijven houden en zij maar een ander paard moeten zoeken heb ik toch eindelijk mijn gelijk gekregen. Ok, ik kan begrijpen dat mijn zussen graag Kira hadden gehad, want tenslotte kennen ze haar al. Maar Kira, die kan ik niet afgeven. Het is misschien egoïstisch, maar ja, ik heb Kira zelf opgeleerd, ik heb haar alles geleerd. Hoeven, stilstaan, zadel op de rug etc. Op dit moment rij ik er 2 maand mee en ze is zo fijn te rijden. Ze luistert schitterend op beenhulpen, ze heeft nauwelijks aansporing nodig. Als iemand anders erop gaat zitten doet ze haar eigen zin en loopt ze nog liever door de draad dan de luisteren.
Ik hou gewoon zoveel van haar om haar af te geven aan mijn zusjes en te zien hoe dat Kira een hobbelpaardje wordt, terwijl ze als tinker zoveel meer in haar mars heeft
