Ik ga zo wat stokbrood eten Vanmiddag al warm gegeten. Kip Madras btw.
Nou goed... Mijn versie van het verhaal. Moet het even kwijt, dus is gewoon herhaling hoor
Ik kwam dus rond een uur of 1 bij Sita op stal, Amy stond al opgetuigd klaar, dus mijn leidsels eraan geknupt en ingespannen. Heb de mijne gepakt omdat die een fractie langer zijn, en dat vind ik fijner sturen (ik stuur volgens Achenbach, dus heb een lus / pinkriempje). Wij het erf af, langs de grote weg, overgestoken naar de parallelweg en lekker rondsturen. Ik voelde dat ik een sms kreeg dus de leidsels aan Sita overgegeven. Het woei heel erg hard, maar het ging gewoon fijn Amy was braaf, sukkelde lekker voort, Sita heeft toen voor pfff... denk ongeveer tot aan de helft van de ronde gestuurd, en daarna heb ik het weer overgenomen.
Toen draaiden we, en kregen we achterwind. Heerlijk, wat een stilte. Gewoon lekker voort rijden en ging gewoon fijn. Toen kwamen we echter twee ruiters tegen, en achteraf bezien was dat een beetje het omslagpunt. Amy werd druk en heel sterk. Heb toen ook een paar keer pittig moeten inwerken om haar terug naar stap te krijgen. Maar uiteindelijk die weg afgereden en een bocht om, en toen was ze weer rustig. Langs de golfbaan, kijken naar de knottende mensen idd, en golvende mannetjes. Ging heel fijn
En toen was het moment. Amy sprong opzij naar links, ik wilde haar tegensturen, maar ze luisterde niet direct, ging eerst nog vooruit, maar toen toch weer opzij. Ik brul AMY, sloot! maar nee hoor, ze zag het niet en sprong er dus gelijk in. Vanaf dat moment ging alles in slowmotion. Toen, benst dat ze in de sloot aan het springen was, voelde ze dat ze in de sloot sprong, en ging dus weer opzij. Ik geef haar zoveel mogelijk teugel als ik aandurf en leun zelf achterover met mijn voeten tegen het schot. Wachtend tot de klap en we stilstaan. Hierdoor kwam de voorkant van de kar, dat schot dus, tegen de slootwand, en Amy lag zo half met dr zij tegen de slootwand, en stond ook half in de sloot. Op dat moment dacht ik alleen maar. Ooh god... Heeft ze nou haar nek gebroken, want ze lag heel stil, en in een hele rare hoek. Ik dacht, laat het meevallen, laat het meevallen. Ik kan dit niet aan. Sita gaat flippen en hoe moet ik dat paard dan loskrijgen. Ik lees nu dus dat Sita nog gezegd heeft van moet ik nu 112 bellen, daar heb ik helemaal niks van gehoord of meegekregen.
Maargoed, wij moesten er dus af. Sita stapte dus links de wagen af, ik trok aan de leidsels, want Amy wou weer vooruit. Ik stap rechts af, en sta bovenaan de rand van de sloot op een heel smal stukje tegen de omheining van die wei (prikkeldraad en stroomlint). Ik loop naar voren naar Amy's hals, ik zie Sita midden in de sloot staan. Zeg tegen haar dat ze eerst die camera moet wegleggen. Zij gooit dat ding echt weg Ik dacht nog.. ooh, dure camera, ooh gelukkig in het gras en niet op de weg zelf. (stom dat je dat op zo'n moment kan denken he? ) En dan beginnen we met Amy los te maken, ik maak haar leidsels los, en een deel van het halsstuk. Sita is aan de achterkant bezig en staat middenin de sloot.
Ondertussen voelt Amy dat ze losser komt, en wil voortspringen. Dit doet ze ook 2 x. De eerste keer omhoog mijn kant op. Dat was een moment dat ik echt in díkke paniek was, want ik stond al met m'n rug tegen de draad. Ik zie dat lijf op me afkomen, en ik kan niet weg. Zij springt tegen me aan, en ik slipper weg, met mijn been onder haar lijf. Ik zie Sita aan de andere kant staan, en ik overweeg, kan ik onder de draad weg, kan ik langs voor / achter weg. Nee, ik moet Amy naar Sita toeduwen om mezelf te redden. Ik duw met alle macht Amy van me af. Ik zie nog dat ze richting Siet schuift, maar gelukkig niet tegen haar. Gelukkig. Dus ik klauter naar voren en houd haar daar bij haar hoofd en hals tegen. Zeg dat ze braaf en rustig is. Ondertussen komt er nog een man langs op de fiets die vraagt of hij kan helpen. Ik schreeuw die man haast meer toe dan zeggen dat ie naar de boerderij moet gaan om hulp Dat doet hij ook. Later komt hij nog terug om te kijken etc.
Vervolgens loop ik om haar heen en spring de sloot in, omdat alles aan mijn kant los was, en ik wilde kijken hoever Siet met het tuig bij haar achterbenen was. Zij is daar nog even met een bepaald iets bezig en ze is dan los, ik trek Amy voort en ze is eruit... ze loopt. Ik kijk om me heen, waar is de sloot het minst stijl, dat is het nergens. Sita belt met haar ouders geloof ik, en gooit me het halster / touw toe, ik klik het halster los, en het touw aan het bit. Ik besluit om de gok erop te wagen, en houd het touw aan het uiteinde vast, en klim als een kat omhoog. Glij paar keer weg, maar het lukt. Sta je daar met een paard ín de sloot en jij erboven. Ik denk, we gaan het proberen, trek Amy omhoog en geef een paar flinke brullen. Zij springt twee keer en is er dan uit. Ik dacht alleen maar, mooi, is dat ook weer gelukt.
Ik trek haar gelijk mee de straat op, ik moet zien of ze kan lopen. En dat kan ze. Ze loopt zelfs gewoon, maar wil alleen van de kar weg, en niet terug. Verder een paar schrammetjes op haar neus, maar dat lijkt het ergste te zijn. Ondertussen heeft Sita al haar ouders en broer gebeld. Ik besluit om beetje heen en weer te lopen omdat Amy nog bezweet is, en nat, en het waait flink. Zie dat Sita het red en zeg dat ik naar huis met haar ga lopen. Dat doe ik. Amy is ondertussen heel braaf en lief, wandelt gewoon vlot door, loopt af en toe met haar hoofd tegen mijn schouder, even ruiken aan m'n arm. Het is goed zo. In het begin kom ik haar broer en later haar ouders nog tegen. Met haar ouders heel kort een paar woorden gewisseld, weet al niet eens meer wat. Uiteindelijk ben ik dan op stal, zoek de deken, en zet haar op stal, deken op, en ondertussen is Sita er ook. Even in stal gepraat.
Enfin.. we waren dus stal aangekomen en gingen daarna dus terug naar de sloot, terwijl wij eraankomen zie ik dat de kar eruit getrokken wordt. Wonder boven wonder erg weinig schade. Kar terug naar stal, wij ook, en toen ben ik weggegaan.
God man.. wat hebben wij een geluk gehad... Sita voelde zich schuldig... Ik voel me aan de ene kant wat schuldig. Immers, ik zat aan het stuur, ik heb Amy niet kunnen bijsturen. Maar ik weet ook dat wij beiden niets te verwijten valt. Het was een heel dom ongeluk. Gewoon een samenloop van omstandigheden. Staat nog maar sinds kort weer voor de kar. Het stormde flink, ze was wat opgewonden door de paarden. Ze besloot zelf om niet gelijk te luisteren en heeft daar de gevolgen van moeten dragen.
Blij ben ik met hoe het is afgelopen. Blij ben ik met hoe goed en snel Sita en ik hebben samengewerkt om haar eruit te krijgen. Hoe iedereen ons te hulp schoot. Blij ben ik vooral met hoe vreselijk rustig Amy was op dat moment en gewoon meewerkte...
Ik hoop dat het meevalt met de spierpijn van ons allemaal morgen...
rommulus
Berichten: 11522
Geregistreerd: 11-12-04
Woonplaats: gooi een emmer leeg volg het water daar woon ik :D
leon ik had 4 weidepalen met een pallet er op (voor de stevigheid kun je er ook nog 4 schroeven in zetten) dit heeft bij mij zeker 5 jaar gestaan is ook makkelijk schoon te maken leon een chrysler daar kan vast een paarden trailer achter (ik ben niet zo bekend met chrystler )
grid jammer van de baan ik maak ook mee wat je dilemma is voor mij is het even afwachten maar als het goed is heb ik binnenkort werk maar eingelijk mag ik er nog niks over zegen dus hou ik het ook hierbij eerst
prada tjee wat zijn dat voor feesten joh met elkaar op de vuist na 4 liter bier kennen we hier ook wel maar zover als wat jij beschrijft heb ik nog niet 123 mee gemaakt (zijn ze dan inmiddels te zat voor )
janet !!! wat onverwachts ik kreeg juist de indruk dat jullie zo verschrikkelijk goed gingen (zo'n jut en jul stel als arjan en leon)
siet & maya dat is idd verschrikkelijk schrikken zeg !!!! ik zou amy goed in de gaten houden als ik nou was als de kar op dr achterhand geland is kan ze wel een tik hebben gehad waar ze nog wel wat last van kan krijgen ik weet een beetje hoe je je voeld de schrik staat er goed in dat gaat ook niet 123 weg maar het gaat wel weer goedkomen geloof me super van jullie beide dat jullie gelijk goed gehandeld hebben toen het fout liep thumbs up ondanks het ongeluk
Kar is niet op haar achterhand geland, dat gelukkig niet. Zij sprong namelijk al opzij, waardoor de kar gelijk tegen de sloot belandde. Maar dat lamoen en tuig zat natuurlijk nog wel om haar heen, dus het blijft afwachten, even beetje rustig aan, wel bewegen en kijken hoe het is... Pffff.
Oh Maya, wat een verhaal zeg! Wat een paniekmomenten kun je dan hebben he?! Pfffttttt........
Angeliek: Met Banbay gaat het nog hetzelfde, wil niet echt lopen, doet natuurlijk zeer, en eet matig. Maar hij heeft geen koorts, en ik kan niet meer doen dan hem koelen en beweging geven.
Hoe is het met Silas? Was wel grappig, een meisje uit m'n klas zei: Juf, wat voor paard heb je ook al weer? Ik zei een tinker. Oh, zei ze, bij Gerdine staat er ook een, een hele mooie bruine, een dekhengst.... Wanneer gaatie voor de kar? Dan kom je wel een keer hier langs he?
Sita - Heftig.. Snowdon - Mooie auto en leuke foto Sita - Wel leuke foto’s!! en wat is het een mooi wit paardje!! (zou aan het einde waarschijnlijk niet meer zo zijn..) hoe houd je dat bij?? Romm – succes Prada lekker op de camping
wij hebben de website op de manege verkondigd http://www.treekhoevekids.nl bedoel ik ben er eigenlijk wel heel erg trots op
hmm omdat ie er zo'n last van heeft idd onodig medicijnen is niet goed ik heb ook wel mee gemaakt dat het dier wel antibiotica kreeg omdat ie er zo'n last van had maar dat was ook onstoken