Bokt.nl

Grit schreef:

Dat is leuk om te lezen, zo zullen er vele verhalen zijn.

Ik zat als kind op ponyrijden en had het geluk altijd wel een verzorgpony te hebben waar ik op kon rijden. Ik en anderen verzorgden hele dierenweides en dat waren ook meteen "hangplekken", heel gezellig. Ik heb op van alles gereden, shetlanders, new-forest, fjord, fries, huis-tuin en keuken paarden enz. Nooit sportgericht, gewoon lekker bezig zijn. En soms zo heerlijk onverantwoordelijk bezig zijn, zoals een slee met touwen achter een pony knopen, of een bolderkar. De slee overleefde het, de bolderkar niet. Tja, je bent jong..

Op mijn 17e kwam de eerste haflinger, ik woonde op kamers, dus kon alleen in het weekend rijden. Ik reed mee in een carousselgroep. Deze was ver weg, dus besloten we met vier vriendinnen een haflingerviertal te beginnen. We maakten zelf muziek, de kleding, de proef, zochten een instructrice enz. Hiermee hebben we op shows en evenementen gereden. Superrrrleuk!!! Eerst reed ik op Norbert, hij is vanwege zomereczeem naar de zee verhuisd. En toen kwam Bert, alweer 13 jaar geleden.

Bert heb ik ook gekocht. Mijn allergrootste maatje, ik ben zo gek op dat paard en mis hem enorm. Doet soms echt pijn. Afgelopen juni is hij overleden na 5 weken ziekte.
Bert blijft voor mij altijd bijzonder. Zo'n heerlijk opgewekt beestje, nooit chaggie, altijd sociaal. We hebben zoveel gedaan en meegemaakt; viertal, vakanties, buitenrijden en we reden in de M2 bij de KNHS, lekker rondwandelen. We hebben hoogtepunten gehad, maar ook dieptepunten. Zo was hij erg vluchterig en had hij bij zijn vorige eigenaar geleerd hoe hij zich sterk kon maken. Maar met rust en geduld kregen we steeds meer plezier met elkaar. Ik heb altijd gedacht hem nog jaren te hebben, helaas is dat niet gebeurd.

Ik mistte Bert en zat ook zonder hobby, hing depri op de bank ipv al die dingen te doen waar ik nu tijd voor had. Dus heb ik voor een nieuw paard gekozen. Ik kon niet voor een nieuwe haflinger gaan, dan zocht ik een tweede Bert. Maar het moest wel een robuuste klein paard worden. Ik zag foto's van Vince en was verkocht. Ik heb hem nu een paar weken en hij heeft al een plekje in mijn hart. Hij is zo ontzettend lief en hij is een knapperd. Wat Vince en ik nog allemaal gaan doen, we zullen het zien....... Maakt mij niet, als we maar plezier hebben.