Wacht, ik kopieer het volledige verslag wel even:
Men oh men.. wát een avond
Hilarisch
Ik heb m'n knappe Ier van 1.80+ gevonden!

We zijn eerst naar de Róisin Dobh gegaan, daar wat gekletst en gedronken. Het was er best stilletjes, dus naar Quay Street gelopen, en The Quays ingedoken. Whoehoe! Wat een drukte
een pint Guinness gehaald, en de mensenmassa ingedoken. Verrassend hoeveel aandacht je krijgt als je maar met z'n tweetjes bent
Voor we het wisten werden we op de foto gezet met een stel Amerikanen en had ik hun Franse vriend om m'n nek hangen. Ze waren heel aardig, maar ook knap dronken en 40+ 
Hun van ons afgeschud, en toen raakten we aan de praat met een stel Australiërs. Erg gezellige gozers, maar nog steeds geen Ieren

Ze moesten zich ergens verstoppen, dus toen de Australiërs weggingen, hebben we een nieuwe pint gehaald en zijn we de massa weer ingedoken. We stonden vlakbij het bandje wat er speelde (whoei! Die waren góed! ), toen ik op m'n schouder getikt werd. En die daar, een lange (nou ja, iets langer dan dat ik ben
) er niet verkeerd uitziende jongen. Ik kreeg een handkus, hij wist mijn naam meteen goed uit te spreken, kortom.. liefde op het eerste gezicht
Hij vroeg wat ik dronk, en toen ik zei dat ik Guinness dronk, zonk hij op zijn knieën, en vroeg hij me met hem te trouwen
Toen ik ja zei, werd ik in een omhelzing getrokken en kreeg ik een zoen op m'n wang. Afijn. Dat hadden we ook weer gehad
Ik kletste verder met Lauren, en hij met z'n vrienden. We bleven wel de hele tijd naar elkaar zwaaien
Toen hij wegging werd ik weer stevig omarmd, kreeg drie zoenen op m'n wangen gedrukt, ik mocht me niet met iemand anders verloven, en weg was hij
Even later gingen wij ook, we moesten immers nog het hele stuk naar huis lopen. Onderweg nog een illegale plaspauze gehouden (mèn, Guinness is geweldig, maar je moet er zoooooooooooooo van plassen
) en toen kon ik, compleet stemloos, m'n bed in rollen
Volgende week gaan we weer
En nou is het de harde realiteit van huiswerk en schoonmaken

Alleen allemaal inimini. Als ze de 1.75 halen mag je al blij zijn, en langer dan 1.80 heb je ze gewoon bijna niet
, ze wil melk. Maar die is op, en er komt geen nieuwe meer. Het is tijd dat ze een echt koetje wordt.



Vanochtend was Amanda hier (de bokker dus), ponies geknuffeld, erf laten zien en daarna Amanda (de haflinger) ingespannen


ik dacht dat ik soms erg was
)
pff geen geduld die stalgenoot da's minder