Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Pradaatje schreef:Nou het ging de laatste tijd al niet zo goed meer. Ik kan helemaal niet over mijn gevoelens tegen iemand praten, door een aantal dingen die gebeurt zijn. Maar dat ter zijde, hij vind het dus moeilijk om mee om te gaan, dat begrijp ik wel. Maar hij begrijpt mij niet. Ik heb dus soms van die momenten dat ik blij ben, en ineens om schakel naar stil en verdrietig. Uit het niets, daar hoeft niks voor gebeurt te zijn.. Maar dat snapt hij niet en dan word die geiiriteert.
Soms heb ik ook helemaal geen behoefte aan dat kleffe gedoe. Vind bij hem zijn al meer dan genoeg. Dan voel ik me al fijn, maar hij wil dan wel kleffen. En dan zeg ik doe het niet. Doet die het toch, en daar kan ik niet tegen soms. Als ik het niet wil en hij zijn eigen zin door drijft.
Alleen aan zich zelf denkt. Emotioneel ben ik een wrak, en daar houdt hij gewoon geen rekening mee. Daarom kan ik ineens omslana.
Ik hou van hem echt waar. Maar soms heb ik gewoon zoiets van. Nu even niet.. Is dat zo raar?
Hij stuurd elke dag ik mis je blabla.. Maar zo ben ik gewoon niet. Bij elkaar zijn vind ik het fijnste wat er is. Samen erop uittrekken en dvd'tjes kijken..
Zucht..
Ik vind het echt heel rot dat het zo moest lopen.. want ik gaf echt heel veel om hem..
Maar goed misschien moet het wel zo zijn..
Dit is trouwens voor de 1e keren dat ik zo open kon zijn over me gevoelens. Voelt wel opgeluchtend..