Pffffttt… voel me even heel erg rot. Banbay is vanavond geopereerd, en het is nog lang niet zeker dat het goed af gaat lopen. Toen Karel, onze VA dat zei kreeg ik echt zo’n schok van schrik. Hij bleek onder z’n navelbreuk een oude ontsteking te hebben zitten, met heel veel weefsel eromheen. Ze konden de breuk dus maar moeilijk dichtkrijgen, uiteindelijk is het wel gelukt, maar of het dicht blijft is niet zeker. De kans op een buikvliesontsteking is nu even behoorlijk groot volgens Karel, en als hij dat krijgt is de kans dat ik hem verlies heel groot. Zit hier echt met een brok in m’n keel, vindt het ook gewoon heel zielig dat hij daar nu staat in z’n eentje, en dat er niemand uit z’n vertrouwde omgeving bij hem is.
Hij moet er nog minstens een week blijven, ze temperaturen hem vier keer per dag, en houden hem supergoed in de gaten.
Als ik hem kwijtraak,…. Moet er niet aan denken! Ik heb zoveel met hem, ben stapeldol op dat lieve ventje!
Hij is dus ook niet gecastreerd, dat kon er nu gewoon even niet bij. Hij krijgt nu pijnstillers en twee antibiotica’s, en nu is het gewoon afwachten. Nouja gewoon, ik voel me er enorm onrustig door.
Morgenmiddag kan ik gaan kijken, Karine gaat mee, ben erg benieuwd hoe hij is. Niet te geloven he, hoe hij van jongs af aan al allerlei meegemaakt heeft, dan denk je dat hij nu supergezond is, en kan het nog zo fout aflopen.
Nou, duimen jullie maar met me mee dat het goed gaat… ik hou jullie op de hoogte!