Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-03-09 17:48

Geplaatst: 19-03-09 17:48

Hoi,

Ik val hier even jullie topic binnen. Enkele van jullie "ken" ik wel.
Mijn paard is suikergevoelig. Van b.v. het gras in oktober/november en zemelen krijgt hij dikke benen. Van wortels en kuil lichte koliek.
Maar houdt suikergevoeligheid automatisch IR in ? Mijn paard is b.v. niet te dik ( zelfs een beetje mager op zijn ribben ).
En voeren jullie je IR paarden enkel hooi ( en magnesium ) ? Op alleen hooi kan ik hem waarschijnlijk niet op gewicht houden namelijk ...

p.s. ik heb geen tinker, maar een KWPN-er van 1.70m

Groetjes,

Maris

**Geplaatst**: 19-03-09 21:09

Geplaatst: 19-03-09 21:09

Mijn pony is insulineresistent en wordt ook te mager in de winter, dan redt ze het niet op alleen hooi in elk geval. Maar, zij is wel al 23 en heeft daarnaast Cushing. Ik geef in de winter Subli Seniores Priores bij (6% zetmeel) en een flinke scheut olie, dan blijft ze wel op gewicht.

**Geplaatst**: 19-03-09 21:28

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 19-03-09 21:28

He Maris

suikergevoeligheid is niet direct IR maar IR kan ook magere paarden treffen.. Een keer een bloedonderzoekje op insuline en glucose geeft je 'zekerheid' of dit ook speelt..

**Geplaatst**: 20-03-09 12:50

Geplaatst: 20-03-09 12:50

Hi Roos

en alle anderen natuurlijk

Mijn paard is ook niet meer super jong, dus dat magerder worden kan ook met de leeftijd te maken hebben natuurlijk.
Seniores priores dan zit ik alleen met het hoge suikergehalte erin ( suikerbieten ...!!) en volgens mij zitten daar ook zemelen in ??
Ik denk dat ik eerst maar eens wat meer Dodson & Horell ga bijvoeren. Meer hooi helpt in ieder geval niet echt.

**Geplaatst**: 20-03-09 13:02

Geplaatst: 20-03-09 13:02

Er zitten geen suikerbieten in, maar bietenpulp

Daar is de suiker dus al uitgehaald. De hoeveelheid koolhydraten in bietenpulp is vergelijkbaar met hooi http://www.mensport.nl/pdf%20bestanden/ ... _Watts.pdf Volgensmij zitten er geen zemelen in, staat niet op de verpakking in ieder geval. Wel 25% ponybrok, waar een restje melasse in kan zitten. Mijn pony kan het in elk geval goed verdragen, als er echt veel suiker in zat had ik dat gegarandeerd moeten merken aan haar. Ze heeft deze winter helemaal geen klachten gehad.

Maar nu de zomer eraankomt begint ze gelijk weer door te slaan naar de andere kant; te dik!! Het is zo lastig voeren bij haar..

**Geplaatst**: 20-03-09 13:06

Geplaatst: 20-03-09 13:06

De meningen zijn zeer verdeeld over hoeveel suiker er nog in pulp zit ..... De 1 zegt weinig, de ander zegt nog heel veel.
In een suikerbiet zelf zit zo ongeveer 17% suiker, dus daar is dan wel een (groot ) deel uit natuurlijk.
Maar omdat mijn paard al reageert met dikke benen op zemelen ( zijn de vliesjes van tarwe, dus kan dat dan hoog zijn in zetmeel of suikers ??) ben ik zeer voorzichtig

**Geplaatst**: 20-03-09 13:13

Geplaatst: 20-03-09 13:13

Dat is waar.. Op de pulp die in de S.P. van Subli zit reageerd mijn pony in elk geval niet gevoelig. Dat is voor mij duidelijk zat, maar ik weet inderdaad niet hoe dat voor een ander paard is.

**Geplaatst**: 20-03-09 17:38

Geplaatst: 20-03-09 17:38

Maris schreef:
Hi Roos en alle anderen natuurlijk

Mijn paard is ook niet meer super jong, dus dat magerder worden kan ook met de leeftijd te maken hebben natuurlijk.
Seniores priores dan zit ik alleen met het hoge suikergehalte erin ( suikerbieten ...!!) en volgens mij zitten daar ook zemelen in ??
Ik denk dat ik eerst maar eens wat meer Dodson & Horell ga bijvoeren. Meer hooi helpt in ieder geval niet echt.

Zit er niet iets tussen het assortiment van Agrobs voor je paard omdat hij ook wat ouder is?
Staan best wat dingen tussen en alles is zonder kleurstoffen, conserveermiddel, melasse etc...

http://www.agrobs.de/nl/

**Geplaatst**: 20-03-09 17:40

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 20-03-09 17:40

kootmiradrum van bokt voert meen ik een bietenpulp die wel 'juiste' voedingsstoffen kan hebben voor onze paarden, misschien even een pb :-)

**Geplaatst**: 20-03-09 19:58

Geplaatst: 20-03-09 19:58

Volgens mij voert ze Kwikbeet van D&H....

Roos, krijgt Fiek nog steeds protein light grasbrok ? Bevalt dat goed ?

**Geplaatst**: 20-03-09 20:24

Geplaatst: 20-03-09 20:24

Is suikergevoeligheid nu hetzelfde als insuline resistentie ? Of is dat een fase ervoor ?

**Geplaatst**: 20-03-09 20:34

Geplaatst: 20-03-09 20:34

bietenpulp.

er zijn inmiddels vele soorten en type suikerbietenpulp op de markt.

er is verse die ook vaak aan koeien gevoerd wordt, schimmelt snel en je moet heel veel paarden hebben om het bederf tegen te gaan.

makkelijker is de door droging geschikt gemaakte pulp, ze zijn er als losse gedroogde ministukjes pulp, maar ook geperst en lijken dan op paardenbrok, het gehalte aan suikers en zetmeel(soorten) ( samen wordt dit ook als koolhydraten vermeld)staat steeds vaker op de zak en is anders via de fabrikant op te vragen.

het gehalte wat maris noemt (17%) is geen echte inhoudmaat, maar het percentage voor de fabriek winbare suikeraandeel in de verse suikerbiet, niet alles is eruit te halen, dus er blijft nog wat over. de meest makkelijk te verkrijgen pulpsoort die goed bewaarbaar is wordt door de suikerfabriek zelf met wat melasse als plakmiddel tot pulpbrok verwerkt. voor IR paarden en vele andere kan dit product nog veel te veel suikers en zetmeelsoorten bevatten, dat kan per paard verschillen. pulpbrok is geen speciaal paarden voer, maar een voedermiddel voor alle veesoorten.

er is inmiddels wel wat aanvoer van speciaal voor paarden bewerkte pulp, maar is ook niet voor alle paarden geschikt. paarden kunnen in hun darm nog een groot deel van de in de vezels van de pulp aanwezige zetmeelsoorten verteren en opnemen. dat levert energie op en als jouw paard, die energie niet gebruikt wordt dat vrijwel altijd vet.

bietenpulp is geen kant en klaar product waar alles al in zit wat je paard nodig heeft, maar een voedermiddel dat in veel rantsoenen wel nut kan hebben. hangt vooral samen met het paard en het doel waarom je het voert. algemeen roepen het is goed of slecht is volgens mij onzin.

het hoge calciumgehalte is niet van nature in suikerbieten aanwezig, het blijft in het product achter doordat calcium gebruikt wordt om suker uit de biet te halen.
voer je veel pulp dan moet je dit vaak compenseren in de rest van het rantsoen.

kun je geen speciale paardenpulp krijgen dan kun je overwegen, als je verwacht dat jouw paard baat kan hebben bij pulp, is wat we vroeger deden, laat de standaard nog suikers bevatten de pulpbrok weken in 2 a 3 keer zoveel water als voor het uitzetten nodig is en giet het door een zeef of fijnmazig vergiet, je raakt dan de meeste snelle suikers kwijt en de vezels met langzame zetmeelsoorten kunnen hun nut behouden, de meeste paarden vinden dit minder lekker en moeten even wennen. geweekte pulp bederft snel, dus nooit meer dan voor 1 dag klaarmaken, s'zomers liever zelfs vaker een nieuwe portie weken. of je al of niet weekt moet je zelf bepalen, ik geef nooit ongeweekte pulp.

dit is nog een zeer beknopte info.

**Geplaatst**: 20-03-09 20:41

Geplaatst: 20-03-09 20:41

Ik neem aan dat als je pulp wilt voeren, je dat doet om een paard in gewicht te laten aankomen ?

**Geplaatst**: 20-03-09 22:16

Geplaatst: 20-03-09 22:16

hoeft niet, het is een van de vele mogelijkheden waar je het voor kunt toepassen, andere redenen kunnen zijn, slechte eters aanzetten tot beter eten ( je gebruikt dan vaak de standaard soort met melasse), je kunt het geven aan paarden die tijdelijk of blijvend kauwproblemen hebben, worden vaak mager, maar op tijd geschiktere voedermiddelen gebruiken, kan dat voorkomen, je kunt het ook als verpakkinsmateriaal voor medicijnen of supplementen gebruiken om de smaak en de opname te verbeteren, je kunt het bij gebrek aan goed ruwvoer als aanvulling geven van vezels. en dit zijn er een paar.

bietenpulp is niet het enige voedermiddel dat voor dergelijke dingen gebruikt kan worden, dat is een keuze van degene die het paard voert en ik raad altijd zelf aan daarbij te blijven kijken of dat voor het betreffende paard een oplossing is of niet.

alle tabellen,cijfertjes e.d. zijn hulpmiddelen, ze gaan uit van gemiddelde bevindingen van een bepaalde groep paarden, jouw paard is een individu, dat door aanleg of verkregen eigenschappen van zo'n groep kan of beter zal afwijken. nadeel daarvan voor dat individueele paard is dat je het effect van wat je voert pas achteraf kunt vaststellen, door veel info te verzamelen vooraf. probeer je de kans op nadelige effecten te verkleinen en daar heb je hulpmiddelen bij nodig.
een prachtig rond cirkeltje, dat op papier altijd simpel lijkt, maar veel tijd en fouten corrigeren opleverd in de praktijk. je kunt ook maar op 1 moment iets veranderen en dat is het moment dat je wat in je paard stopt, leverd het daarna problemen op dan kun je die maar beperkt oplossen en hebt daar meestal dure assistentie bij nodig. bij negeren of niet in kunnen grijpen kan dus een verkeerde keuze leiden tot meer of minder nadelige blijvende effecten.

ons huidige huispaard is in veel eigenschappen nog steeds hetzelfde als een wild paard, wij mensen zijn omdat de noodzaak ontbrak of de kennis nog niet in staat deze eigenschappen naar ons eigen wensenpakket aan te passen, je zult dus alle mensenervaring die tot de huidige kennis geleid heeft moeten of willen of kunnen gebruiken om een tussenweg te vinden waar jouw paard zo min mogelijke nadelige effecten van heeft en dat is niet simpel, alle informatie maakt het wel simpeler.

we weten inmiddels dat het paardenlijf in zijn algemeen niet van snelle veranderingen houdt, dat het niet tegen te veel van bepaalde stoffen kan en ook niet tegen te weinig, probeer dat voor jouw paard zo goed als je kunt aan te passen in jouw omgang met dat dier en geef de moed nooit op!

**Geplaatst**: 20-03-09 22:21

Geplaatst: 20-03-09 22:21

Maris schreef:
Is suikergevoeligheid nu hetzelfde als insuline resistentie ? Of is dat een fase ervoor ?

Hier weet ik te weinig van dus kan ik geen antwoord op geven...

**Geplaatst**: 21-03-09 07:36

Geplaatst: 21-03-09 07:36

met het woord suikergevoeligheid duidt je meestal aan dat je verwacht dat de problemen die een paard heeft zouden kunnen liggen aan de suiker in zijn rantsoen. meestal probeer je dan door minder suikers te geven of het probleem oplost.
suikergevoelig is dan een begrip voor de reactie van het paard, de reactie is nog beter te benoemen door meer dingen te onderzoeken en een mogelijk resultaat kan dan als diagnose insuline-resistentie zijn.
er zijn meer foute manieren van het lichaam om met suikers om te gaan. de meest betrouwbare diagnose krijg je door zowel alle verschijnselen aan de buitenkant van je paard, samen met de uitslag van een bloedonderzoek naar de verklarende waarden die daar nu voor bekend zijn, te bekijken en vooral te vergelijken met de specifieke dingen die nu over IR bekend zijn.

diagnose stelling is in nederland wettelijk het terrein van een dierenarts, in werkelijkheid ontstaat een goede kansrijke diagnose uit de samenwerking van paardenhouder en de dierenarts. omdat een paard geen nederlands spreekt en de dierenarts beperkt met het dier omgaat, ben je zelf degene die door goed opletten veel bruikbare feiten moet aandragen. 100% zekerheid kan niemand je geven, dat is inherent aan het werken met levend materiaal, jouw paard kan als individu nu eenmaal net even op kleine details afwijken van het gemiddelde.

alle paarden met IR zijn gevoelig voor (te veel) suikers, maar niet alle paarden die gevoelig reageren hebben (al) IR.

andere oorzaken moeten door onderzoek worden uitgesloten, het kan geen kwaad vast een berg suiker in het rantsoen te vervangen of weg te laten. we voeren onze paarden vaak zoveel suikers dat ook gezonde paarden daarvan problemen kunnen gaan ondervinden, dat duurt langer maar het zou me niet verbazen dat het mogelijk zou zijn ieder paard zo (verkeerd) te voeren dat het uiteindelijk IR krijgt. het kan dus heel goed dat je paard onderweg is om IR te krijgen, maar onderzoek kan en moet dat bevestigen.

extra factoren die ik tegen gekomen ben en een rol kunnen spelen bij IR liggen vaak dicht bij elkaar,zoals ouderdom en cushing. bij ouderdom op zichzelf kan 'slijtage' het proces van de suiker/insuline beinvloeden, bij cushing raken bijna alle systemen meer of minder in de war door de productie van cortisol, niet alle cushing paarden hebben ook IR.

**Geplaatst**: 21-03-09 12:37

Geplaatst: 21-03-09 12:37

Dank je wel tug !
Mijn paard is idd wat ouder aan het worden, dus dat had ik al bedacht als mogelijke oorzaak. Suikers zijn inmiddels al weggelaten ( wortel, appel etc ) of duidelijk verminderd ( van 30+% brok naar 18% brok in zetmeel en suiker ).
Bloedonderzoek overweeg ik idd.

**Geplaatst**: 21-03-09 15:50

Geplaatst: 21-03-09 15:50

tug schreef:
heb je eenmaal een IR paard dan verdwijnen als eerste de termen als even snel, even doorpakken, kan best, zou toch moeten kunnen en nog heel wat van dit soort gedachten.

paarden met IR leveren al bij geringe inspanning een topprestatie, er komt te weinig brandstof in de cellen voor meer prestatie, het lukt technisch gewoon niet, je balanceerd op een heel smal randje, even doorpakken leverd gewoon spierschade op, je kunt per keer slechts heel weinig meer/extra vragen.
beweging moet maar wel met verstand en heel veel geduld. je moet, zeker in het begin, eerder met iedere stap verheugd zijn, dan met een heel rondje. je kunt wel grote stappen willen, maar die kunnen niet. het is geen onwil en als het paard reageerd op veel lawaai of zweepgeklapper wordt er natuurlijk gereageerd, maar dit zogenaamde bewijs voor: het komt, omdat hij niet wil, is een natuurlijke vluchtreactie en dan kan een lichaam even wat meer, maar daarna komen de problemen, het paard kan weer zijn glucose niet op peil houden en de spieren hebben tenminste een flinke kater, het maakt het vervolg alleen maar moeilijker, er is ook geen snelle oplossing

Ik kan me hier niet helemaal in vinden. De situatie van I.R is reversable, dus is het mogelijk om ook de situatie voor de cellen weer "normaal" te krijgen. Advies bij paarden met Ir is dan ook minimaal een uur beweging per dag, beweging hoor geen veldslag. Maar hoe eerder de IR aangepakt word hoe minder schade hij kan aan richten, IR is namelijk zelf een schadelijke situatie voor de spieren.
En een goede voeding is geen sustituut voor oefening en oefening is geen substituut voor een goed dieet.
Een paard kan zelf inderdaad een hoop aangeven, maar echt verstand van zaken hebben ze niet, daar zijn wij voor nodig.
Een cel heeft net als een heel lichaam een stofwisseling en die moet aan de gang blijven, rust roest, ook bij IR. Vergeet niet dat zachte heelmeesters wel eens stinkende wonden maken.
Ik rijd altijd 3X per week, dat doe ik al 8 jaar, wat we doen en hoe we het doen stem ik af op mijn paard. En ja , als ik merk dat het minder gaat met haar IR, doe ik er wel eens een tandje bij om haar door het gevaar heen te loodsen. Ik weet dat dat werkt ,zij niet, ze zou het liefst misschien niets doen maar dat lost het niet op. Ik heb het altijd binnen een week of twee weer zo dat ik er niet meer bang voor ben, de vetophopingen nemen dan zienderogen af, die processen gaan echt heel snel.
Er komt ook niet te weinig brandstof in de cellen maar te veel, daarom gaat het fout.

**Geplaatst**: 21-03-09 18:37

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 21-03-09 18:37

Even voor vandaag, we gaan weer rustig rijden...
En eindelijk zie ik op deze foto een koker terug van normale afmeting :-)

Wat kan een mens daar blij mee zijn

hahaha

**Geplaatst**: 21-03-09 18:49

Geplaatst: 21-03-09 18:49

ziet er super uit roos

....wat zal jij genoten hebben....
ik hoop dat ik binnenkort ook eindelijk eens op blaze kan gaan rijden

**Geplaatst**: 21-03-09 19:10

Geplaatst: 21-03-09 19:10

als je paard nog maar kort IR heeft kan hij meer hebben, ik heb paarden gekend die langer dan 5 jaar veel en veel te vet waren, als je die paarden te snel te veel laat doen, het bekende ik zal ze wel even laten zweten aan de longe, bezorg je deze paarden, naast IR ook nog een uitgebreide spierbevangenheid, bij deze paarden moet je wel met een stapje beginnen, je moet verder en na een week of wat moet je inderdaad wat verder gaan, maar denk dan pas aan een half rondje even rust en weer een stukje. je kunt niet ongestraft meer vragen dan het paard op dat moment kan.

bij IR komt er te weinig glucose in de lichaamscellen, doordat de receptorplaatsen waar de histamine met de glucose op moet aanhaken om de glucose in de cel te kunnen binnenlaten,
niet in goede staat zijn.

in het bloed is inderdaad wel genoeg glucose, zelfs veel te veel, aanwezig, maar omdat het niet op de plek komt waar het moet werken in de lichaamscellen kan het paard de glucose niet gebruiken. ook spiercellen krijgen hun energie, om te bewegen, uit de verbranding van glucose.
bij IR paarden lukt dit niet en komt de spiercel energie te kort om zijn functie uit te oefenen, belast je deze spieren te intensief dan loop je risico op spieschade en spierafbraak.

door behalve het rantsoen aan te passen, ook de beweging op te voeren, zorgt de beweging die steeds meer en frequenter moet worden, samen voor de oplossing. de beweging helpt de suiker/insuline stofwisseling mee om weer beter te functioneren.

in het begin zoek je steeds de makkelijkste stapjes op, hooi op meer hoopjes in een paddock, weidegang op geschikt grasland, vaker per dag een paar stukjes stapwerk aan de hand. je breidt dat langzaam uit tot je paard weer fit genoeg is om een drafje te wagen. en zo verder opbouwen.

er is een heel groot verschil tussen niet willen en niet kunnen! dat onderscheid zul je moeten leren herkennen, een paard dat niet wil kun je door aanmoediging aan het werk zetten, een paard dat niet kan zal hooguit door angst doorlopen.

er zijn paarden die na drie maanden weer een rustig buitenritje kunnen maken, maar er zijn er ook waar het uiteindelijk meer dan een jaar duurt. de meeste paarden kunnen genezen, maar het is niet altijd volledig omkeerbaar.

als ik het verhaal hierboven in moet schatten ben je er gewoon op tijd bij geweest.

**Geplaatst**: 21-03-09 21:45

Geplaatst: 21-03-09 21:45

Tug, mijn paard heeft het al zo'n 5 jaar. En waarschijnlijk wel langer. Ik vind het verbazend om te lezen dat er paarden zijn die zo lang al te dik zijn en stil staan. Dan kan je ook niet ineens gaan rijden, maar niet kunnen lopen, duidt dat niet op hoefbevangenheid wat vaak door IR veroorzaakt word? Laat men het dan niet erg uit de hand lopen als een paar stapjes al als oefening aangemerkt kunnen worden?

Als enige voordeel van mijn paard kan ik zeggen dat ze eerder te dun is dan te dik dus als er op de verkeerde plaatsen vet ophoopt weet ik hoe laat het is. In de tijd dat ik haar eigenaar ben is ze nooit te dik geweest (8jaar) ons verhaal begon met een harde manenkam en het verhaal van de smid dat ze toch wel tekenen aan haar hoef toont van ooit een hoefbevangenheid. Tja en dan ga je onderzoeken hoe dat zit met die combinatie.Mijn paard is juist moeilijk vol te houden met haar lijn, ze is ook een gewone KWPN'er van 1.65m. Ik rijd echt al die tijd al 3x per week ik denk dat dat onze redding is. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Mijn paard is zelf ook een vlotte tante, dus zelfs in stap kan je dat merken een sukkelpasje is er niet bij.
En over gaat IR niet, maar ik kan wel zorgen dat de waardes goed in balans blijven.

Sinds deze week staat ze weer meer buiten en de eerste tekenen tonen zich alweer. Harde manenkam, ophopingen bij de staartaanzet, beetje moeizaam op gang komen vanmiddag bij de buitenrit.
Waar ik rijd zijn weinig bossen en slechte bermen dus is het veel stapwerk. En even gaat het wat houterig maar al snel komt er meer beweging en gaat het tempo omhoog, dat alles nog gewoon stap. Ze is bomproof dus schrikken doet ze niet echt ergens van. Op een mooi stukje gras even kijken wat ze doet als ik aanspoor, en ja hoor...oren vooruit, achterbenen eronder en daar gaan we, even wat vet wegwerken. Het verbaasd mij zelfs hoe vrolijk en vol overgave het gaat.
Dat is trouwens iets dat ik blijf doen: optimistisch blijven en genieten van wat we kunnen. Als ik de moed laat zakken doet mijn paard dat ook. Ir heeft mij geleerd te waarderen wat we wel kunnen en ervan te genieten ook!
Geen super dressuur meer, geen spring wondertjes maar wel echt plezier en heel veel liefde wederzijds, want mijn paard is een superpaard(voor mij) we genieten vaak samen.
De komende tijd moet ik wel even opletten en de combinatie werk en eten herschikken.
De spieren gaan er trouwens ook op achteruit als ze niks doen, ga zelf maar eens in een bed liggen voor twee weken dan is er veel voor nodig om weer gewoon te lopen, dus moet ik toch kiezen tussen twee kwaden. Dan kies ik dat met het meeste effect voor ons en de IR, bewegen dus.

**Geplaatst**: 21-03-09 22:04

Geplaatst: 21-03-09 22:04

[quote="Maris"]Hoi,

Ik val hier even jullie topic binnen. Enkele van jullie "ken" ik wel.
Mijn paard is suikergevoelig. Van b.v. het gras in oktober/november en zemelen krijgt hij dikke benen. Van wortels en kuil lichte koliek.
Maar houdt suikergevoeligheid automatisch IR in ? Mijn paard is b.v. niet te dik ( zelfs een beetje mager op zijn ribben ).
En voeren jullie je IR paarden enkel hooi ( en magnesium ) ? Op alleen hooi kan ik hem waarschijnlijk niet op gewicht houden namelijk ...

p.s. ik heb geen tinker, maar een KWPN-er van 1.70m

Even een citaat uit een artikel over IR:
Een paard dat IR is, heeft naast een verstoorde glucosestofwisseling ook een verstoorde darmwerking. Krijgt een paard daarnaast ook suikerhoudend voer toegediend of te veel gras met fructaan(suiker), dan kan het gebeuren dat een paard de insulineresistentie niet meer kan compenseren en dat het systeem crasht. Het paard kan hoefbevangen raken, aan de diarree gaan, koliekerig worden, niet meer willen lopen, gedragsveranderingen tonen.
Er ontstaan duidelijk huidproblemen, zoals mok en zomereczeem.
Paarden met IR zijn gevoelig voor mugjes en andere insecten. Vaak zitten ze onder de bulten van insrctenbeten. Paarden gaan ook problematisch reageren op antibiotica, wormenkuren en entingen, waarop sommige dieren met spierbevangenheid kunnen reageren. Ir tast het hele immuniteitssysteem van een paard aan.

In dit stukje zit misschien ook wat van een antwoord op jou vraag. Ik heb ook een KWPN'er, ook niet dik en zelfs een beetje mager op de ribben. En alleen op hooi krijg ik haar de winter niet door. Voor mijn paard geldt met beweging en met voer, soms een tandje bij en soms een tandje terug.

**Geplaatst**: 22-03-09 09:54

Geplaatst: 22-03-09 09:54

jolin, de meeste gevallen die ik ken en bij betrokken werd,vanwege IR waren niet mijn eigen paarden.
het is echter ook mij door omstandigheden zelf gelukt 1 van mijn eigen paarden met IR op te zadelen, ik heb toen ook te lang gewacht en had zeker beter moeten weten, misschien was deze fjordenmerrie ook van nature wel heel geschikt om het te krijgen en daar mijn gebroken been afleiding genoeg om even te weinig te blijven letten op dat paard, maar het is een blijvend lidteken in mijn hart en ik had er zeker eerder wat aan kunnen doen.
ze was altijd al wat dikker, kreeg wel veel beweging maar de weide leverde nog te veel, jaren iets te dik zijn waren met de 6 weken zonder rijden veel te veel, dat leverde haar IR op.
mijn andere eigen paard kreeg IR als bijwerking van Cushing, bij dit aanvankelijk atypische geval van Cushing het eerste jaar was het enige symptoom een ernstige hoefbevbangenheid, maar er waren geen andere symptomen, ook niet uit de bloedonderzoeken, ze was gewoon in 1x drachtig, glom als een spiegel en was zelfs mooi slank, de langere vacht ontstond anderhalf jaar later pas twee weken voor haar dood, samen met ernstige suikerziekte, deze dame heeft de nodige dwaalsporen laten zien, die wel achteraf op cushing wezen, er is op mijn verzoek ook een autopsie geweest, die het als cushing bevestigde.

bij veel paarden heb ik de problemen aan zien komen, maar je kunt een eigenaar of verzorger wel adviseren maar niet tot iets dwingen. ik ben niet iemand, die als er dan problemen uit voortkomen het iemand nadraagd, ik heb geen enkele medelijden met die mensen, maar ik vind dat paarden wel geholpen moeten worden.

het is inderdaad mijn eigen stokpaardje dat je ze sneller doodvoert dan doodhongerd. ik heb altijd leuke handel kunnen doen met dikke en daardoor overbodige paarden, goed rantsoen en veel beweging kunnen hier weer eersteklas rijdieren van maken, maar wie wil horen dat zijn paard meer moet bewegen en minder moet eten, voor er problemen zijn! simpel te weinig!

veel van de extra problemen die jij noemt, vind ik lastig om die aan de ziektekapstok te hangen, ik denk zelf graag dat dat meer een gevolg is van op een verkeerde manier naar je paard kijken, je ziet niet alleen het dikworden niet, je ziet ook kleine signalen die aan mok ed. vooraf gaan niet meer. een probleempaard wordt ook veel scherper in de gaten gehouden en wordt dan pas sneller behandeld, meestal voor er nieuwe problemen ontstaan. ik ben meer geneigd dingen tot een ziektebeeld te rekenen als de meerderheid van de paarden met een ziekte die dingen ook heeft of krijgt. dat zijn wel dingen die ik probeer te achterhalen door allerlei onderzoeken te lezen.
de magere paarden met IR blijken meestal die gevallen te zijn met een voorgeschiedenis van te veel energieaanvoer, al zijn er inderdaad ook een klein aantal die direct spierproblemen krijgen, maar als je paard nog steeds makkelijk zijn vetopslag vult, ligt toch meer voor de hand, dat er een dik verleden achter zit.

hoelang heb je, jouw paard kunnen volgen, voor de IR bevestigd werd? wat weet je van zijn verleden?

**Geplaatst**: 22-03-09 11:18

Geplaatst: 22-03-09 11:18

Hoi Tug ,
ik weet heel veel van mijn paard, ik heb haar als 10 jarige bij haar fokker gekocht. En dat verklaart een heleboel. Deze dame heeft niet zo'n goede start gekregen, Dat het zo'n schat is verbaast me nog vaak en dat ze nog vertrouwen heeft vind ik getuigen van een groot hart van haar. Nog elke x prijs ik mij gelukkig met haar en ik hoop dat ze dat ook van mij vind. Het is een duidelijke, eerlijke merrie met wat verlatingsangst en een dosis ongeduld, niet dralen maar doen.
Ze is als een koe gehouden kan ik wel zeggen, heeft toen nooit bix gehad, wel mais en suikerbieten en hooi. Soms stond ze hele winters buiten, soms aan een ketting hele winters in een stand. En als ze haar hoofd onder de ketting door had , moest ze het ook maar weer zelf terug doen vond men. De weide was natuurlijk een koeienwei, lekker rijk. De eerste jaren als rijpaard(waarschijnlijk te vroeg ingereden) maakte ze (tot haar ong. 7e) buitenritten op zondag van zo'n 3 uur. Vanaf haar 7e stond ze stil. Ze heeft in kuddes gestaan, alleen ook, want was blijkbaar erg moeilijk uit de kudde te halen oid. Ze kan ineens een rode doek hebben, heeft daardoor waarschijnlijk al 'ns in de gierput gelegen (met takel eruit), heeft een flinke winkelhaak op haar borst (even gauw tussen trekker en ijzeren hek door), heeft een lelijk lidteken aan haar been(heb ik geen verklaring voor gekregen). Als veulen in allerijl met mama naar Utrecht, want die had koliek, erge.
Ik weet zeker dat ze veel te dik is geweest en enorm veel schade heeft opgelopen in die tijd. De eerste x dat ik haar zag had ze enorm korte hoeven, maar ik had al 18 jaar niet gereden en mijn kennis was niet up to date. Het was mei en ze leek nog wel een teddybeer. En by the way, het was liefde op het eerste gezicht, ik was gelijk verkocht. Geen verstands aankoop, puur gevoel. Ze is me afgeraden, want ja die benen, kon me niks schelen dit is mijn paard. Niet zo verstandig misschien, want ik was eruit en zij ook, maar samen hebben we ons eruit geknokt, soms vocht ik en soms zij, en nog.
Slaan waar je haar raken kan was het advies van de fokker als ze niet zou luisteren, verschrikkelijk!
Dat is dus iets waar deze dame niet tegen kan, ze zou echt in paniek raken, en het is ook niet nodig bij haar. Ze is slim genoeg om snel te begrijpen wat ik bedoel, kent haar(of mijn) grenzen, maar zoekt die wel steeds weer. Never a dull day!
Binnen een jaar stond er een prachtig paard, glimmen, appeltjes, een stal waar ze niets te wensen had. Tot dat ik begon met ze valt af, en de pensionhouder met ze word dik. De manenkam werd dik en op haar ribben leek het wat te verdwijnen. Ik ging twijfelen aan de stal dus hup andere gezocht. Kon ze in de zomer lekker 24 u. in de wei, nou andere paarden werden dik maar mijn merrie alleen op bepaalde plaatsen en verder niet. Liet ik haar even op een wat minder stuk zetten dan nam het ook snel af, maar in haar flanken zag je dan het tekort aan ruwvoer, dus dan maar meer bewegen en op de volle wei.
Ik heb verschillende stallen gehad, niet leuk maar je leert wel heel goed je paard kennen, wat de verschillende manieren kunnen doen. Paarden anticiperen enorm goed op hun omgeving, koude stal, hup dikke vacht in de winter. Warme stal, korte wintervacht enz. Ze heeft niet een standaard wintervacht. Ik heb goed leren zien wat bij mijn paard hoort, ook qua gedrag, en wat door de omstandigheden veroorzaakt word. Mensen geven naar mijn idee te snel het paard een stempel zonder te kijken naar de omstandigheden of redenen van het gedrag.
Ik heb keer op keer moeten knokken als een gek om voor haar de beste zorg te krijgen, omdat ze nu eenmaal anders is. Dat schijnt toch vervelend te zijn voor veel mensen die vinden dat ze overlopen van verstand van paarden. Want als je het niet kent zie je zo 1 2 3 niets aan haar. Ik ben dan ook blij dat ze eindelijk in Nederland IR hebben ontdekt, al vind ik het nog matigjes.

Mijn citaat in m'n vorige schrijven komt uit een amerikaans onderzoek uit 2006 en ja dan kan je je afvragen wat was er eerder de kip of het ei?