Bokt.nl

Citaat:

Vandaag kwam ze in volle galop aan naar ons, om dan 5 meter voor ons te stoppen en weer om te draaien. Dit heeft ze meerdere keren gedaan, tot ze vlak voor mijn vader stopte. Ze raakte hem aan, en hij kon haar hoofd en hals aaien

DeMolenhoek schreef:

Mindim: Ja, kleine opening, je was er niet bij, en het was ook met begeleiding van koekjes En ja, ik heb er gezet dat ik er mee ging verder gaan, maar als je had gelezen had je ook gelezen dat er bij stond: Als die opening er weer is. Die is er nog niet opnieuw geweest dus er is daar dan ook niet op verder gegaan. En ook dat staat keurig nee gepost. En nee, in een maand zijn we nog altijd niet verder gekomen. We zitten op hetzelfde punt, neusje aan raken en dat is het.

De antwoorden die me niet aan staan zijn diegene die aanvallend zijn en niet onderbouwd. En zo interpreteerde ik die van u.

Ariebren: Als je zo bekend bent, dan mogen we toch ook wel u echte naam weten?

Liesbeth55 schreef:

Ooit had ik een paard, weliswaar geen tinker, maar een afrikaner met één blind oog, stuk geslagen, mishandeld, niet te benaderen, en met rijden kon er je donder op zeggen dat je op een moment een gratis rodeo van hem kreeg.
Dit paard had al het vertrouwen in de mensen verloren, maar ik hield zo van hem en heb hem alle kansen van de wereld gegeven. Hij schopte en sloeg, schopte zelfs opzij zodat je nergens echt veilig was, maar heel af en toe had hij een goed moment en dat was mijn en zijn beloning. Het heeft ruim negen maanden geduurd, maar ineens draaide hij zich om en begon contact te zoeken. Ik heb niets anders gedaan dan hem zijn gang laten gaan. Toen hij klaar was, ben ik de stal uit gegaan. Een dag later kon ik zelfs een stapje verder gaan, mijn hand uitsteken zonder dat ik weggemept werd en weer een week later boog hij zijn hoofd voor me. Daar bedoel ik mee dat hij met rijden altijd te gespannen was om aan de teugel te rijden, en ineens deed hij het uit zichzelf. Hij was toen 18 jaar. We hebben nog drie prachtige jaren samen gehad, weliswaar met gratis rodeo erbij die inmiddels niet kwaadaardig meer was, maar gewoon uit joligheid.
Zelf heb ik het zo ervaren dat het paard zelf beslist of en wanneer hij toegeeft aan zijn nieuwsgierigheid, het paard beslist zelf of hij de mens gaat vertrouwen, en dat kan je niet afdwingen. Ik heb niets anders gedaan dan hem de rust gegeven die hij zo nodig had, maar ook de liefde die ik hem kon geven voor zover hij dat aankon. Ik toonde respect als hij zich omdraaide in de stal of de wei en aanstalte maakte om me eruit te werken. Ik ging dan ook. Ik wilde hem hiermee aangeven dat het goed was, dat hij erop kon vertrouwen dat ik hem zag.
Een stalgenoot zei dikwijls tegen me: sla eens een dag over, laat hem er maar eens een dagje over nadenken. En dat advies heeft voor ons wonderen verricht. Helaas is hij na drie jaar overleden, maar zijn tinkervriendinnetje heb ik nog steeds. Zij vertoont ook wel wat tekenen van alles wat ik hier gelezen heb, maar met rust en liefde is dat voor een heel groot deel goed gekomen.
Ik wil niet zeggen dat ik de wijsheid in pacht heb, want dat heb ik niet, maar alleen mijn verhaal vertellen dat het toch goed kan komen, ookal is het paard ouder. En heel misschien heb je er wat aan......