Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-09 17:50

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-09 17:50

Roos voor.
Afbeelding

Roos na.

Die rare plooien in haar hals van de spanning zijn zo goed als verdwenen,verder worden haar plaatselijke vetjes ook een stuk minder.

**Geplaatst**: 08-02-09 20:49

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 20:49

je ziet het goed
jammer dat je niet echt foto's hebt waar ze vierkant op staat zeg maar, en dan nu met het verschil
maar de onderste 2 foto's zien er idd goed uit!

**Geplaatst**: 08-02-09 21:31

Geplaatst: 08-02-09 21:31

Vanmiddag even foto's gemaakt van pablo....het is alleen geen tinker..maar wel insuline resistent.
Pablo is 21 jaar,is in het totaal wel 10x hoefbevangen geweest....hij loopt overdag in het land(erg kort arm gras)
Die foto in het land is niet zijn eigen wei...daar loopt mijn fries normaal.
Pablo doet al 9 jaar niets....vorig jaar begonnen met longeren en na een week of twee er weer op....en ik lag er weer af.
Hoe ouder hoe gekker...
Afbeelding

**Geplaatst**: 08-02-09 21:33

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 21:33

de typerende bult op de kont dus ook.. wat voor ras is pablo?
ik ken al iemand met een arabier die het ook ernstig heeft...

**Geplaatst**: 08-02-09 21:34

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 21:34

ik ben bang vuinisbakkenras....met spaans bloed.
hij is 1.60 stokmaat,klein dus...

**Geplaatst**: 08-02-09 21:35

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 21:35

1.60 vind ik ENORM hoor :-)

zo te zien staat hij ook niet in nederland? aan de omgeving te zien?
Fiek kan ik dus echt niet op dat arme korte gras zetten, als het dan vriest komt in die topjes enorm veel fructaan te zitten en is het direct foute boel bij hem..

**Geplaatst**: 08-02-09 22:20

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 22:20

bij pablo gaat het ook fout hoor....hij mag soms een uurtje op dat land staan....zijn eigen land is iets korter...
Ik woon in frankrijk...bij bergerac in de buurt,dordogne.
1.60 is niet groot hoor...alleen als je er af valt is het groot genoeg.....

**Geplaatst**: 08-02-09 22:30

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 08-02-09 22:30

ok, het zal daar ook wel iets anders zijn omdat de grond veel rijker is denk ik?
hier is de grond vaak arm omdat er al jaren van alles op gehouden/mee gedaan wordt en fructaan schijnt dan per hectare ook veeeeeeel hoger te zijn ofzo...

**Geplaatst**: 16-02-09 08:43

Geplaatst: 16-02-09 08:43

heb vanochtend dit hele topic doorgelezen.

paar opmerkingen in het algemeen: schurft, ook wij hadden in de wat veelderige sokken paarden een tijd lang steeds terugkerende schurftmijt(beenschurft), het bleek dat er ook dragers kunnen zijn, die hebben geen jeuk of verschijnselen maar zorgen wel voor een constante bron van verse mijten. wij hebben toen 3 x om de 10 dagen alle paarden gewassen met sebacil. wel vergif maar werkt het beste. gelukkig bleef het toen weg.

alfalfa is hetzelfde als lucerne, alfalfa is de engels/amerikaanse vertaling/ naam.

als je magnesium bijvoerd, kijk dan uit met calcium(kalk)-rijk voer als bietenpulpbrok,enz.
de magnesium bindt aan de kalk en wordt dan niet-opneembaar. door te zorgen dat er iets minder calcium in je rantsoen zit zal de opname van magnesium uit het normale rantsoen beter worden opgenomen, scheelt weer een paar centen.

obese paarden(= te vet) maken in al dat extra vet, allerlei hormoonachtige stoffen aan die van invloed zijn op het hele paardenlichaam. vet waait niet langs en regent ook niet in de wei of voerbak, wij geven (ook ik ben schuldig, beken ik hierbij) ze gewoon veel en veel te veel voer.
behalve dat we over het algemeen te veel voeren geven we het zelfs ook nog in te grote hoeveelheden per keer. ze krijgen dan een grote toevloed van onder andere glucose, maar ook voor veel vitamine en mineralen, glucose wordt uiteindelijk vet voor barre tijden, die niet meer komen. van veel mineralen en vitamine wordt alleen opgenomen waar op dat moment behoefte aan is, de rest wordt weer afgevoerd. vitamine en mineralen die opgeslagen kunnen worden in het paardenlijf, kunnen net als glucose gestapeld worden voor de genoemde barre tijden en uiteindelijk zorgen voor een overmaat en zelfs vergiftiging opleveren.

ook bij cushing wordt door wetenschappers vaak een link gelegd met een veel te goede conditie in de levensloop van het paard. bij cushing komt meestal een andere vorm van suikerziekte voor dan die jullie hier beschrijven. je paard drinkt dan steeds meer en plast het ook weer massaal uit, je kunt de suiker dan ook ruiken.

in engeland werd er enkele jaren geleden serieus over gedacht om te dikke paarden te betitelen als dierenmishandeling, je paard kon dan ook door de engelse dierenbescherming in beslag genomen worden, heb eigenlijk gemist hoe dit verder is ontwikkeld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-02-09 13:22

Geplaatst door de TopicStarter : 16-02-09 13:22

tug schreef:
ook bij cushing wordt door wetenschappers vaak een link gelegd met een veel te goede conditie in de levensloop van het paard. bij cushing komt meestal een andere vorm van suikerziekte voor dan die jullie hier beschrijven. je paard drinkt dan steeds meer en plast het ook weer massaal uit, je kunt de suiker dan ook ruiken.

(dus toch een link!?)

Van de mijt snap ik niet helemaal,dat is immers toch een beestje?
Drager van mijt moet in mijn ogen ook jeuk hebben toch?

**Geplaatst**: 16-02-09 13:30

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 16-02-09 13:30

nee, aan het drager-paard was helemaal niets te zien, maar uit het schraapsel kwamen toch mijten. schijnen meestal pony's te zijn.

**Geplaatst**: 16-02-09 21:52

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 16-02-09 21:52

interessant allemaal weer, sommige dingen idd ook eerder gehoord over dragers enzo :-)

....

Hoe gaat het met jullie dieren, Fiek van de week 2 keer een lichte hypo gehad, oorzaak onbekend.. Rest van de week mooi stabiel en krijgt echt een zacht kontje nu..

**Geplaatst**: 17-02-09 12:47

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 17-02-09 12:47

Hoe is dat een hypo bij een paard, hoe kan ik dat herkennen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-09 13:20

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-09 13:20

SuperRoos schreef:
interessant allemaal weer, sommige dingen idd ook eerder gehoord over dragers enzo ....

Hoe gaat het met jullie dieren, Fiek van de week 2 keer een lichte hypo gehad, oorzaak onbekend.. Rest van de week mooi stabiel en krijgt echt een zacht kontje nu..

Roos is helemaal de oude,fris en fruitig en wat slanker

**Geplaatst**: 17-02-09 17:41

Geplaatst: 17-02-09 17:41

jolin schreef:
Hoe is dat een hypo bij een paard, hoe kan ik dat herkennen?

Bij mijn paard herken ik het bijna aan dezelfde dingen bij mensen...
vreemd/chagerijnig gedrag, wisselende stemming dus eigenlijk
grote neusgaten/benauwd
zweet op de longen
doffe ogen etc.. dat soort dingen eigenlijk

Als ik hem een mandarijntje geef wanneer hij deze symptomen laat zien knapt hij binnen 10 minuten op...

Het is moeilijk, hij kan niet zeggen waar hij last van heeft en ik ben er niet 24 uur per dag om dit in de gaten te houden.. Probeer het nu dus stabiel te houden met heel stabiel voeren ook en dat lukt nu aardig..

**Geplaatst**: 17-02-09 18:02

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 17-02-09 18:02

Treed het ook wel eens op als hij ineens in de stres raakt? Dat van dat mandarijntje moet ik onthouden. Zou een heel gespannen lijf ook op een hypo kunnen wijzen?

**Geplaatst**: 17-02-09 22:01

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 17-02-09 22:01

jolin, ik heb verder nog geen verhalen gelezen over jou in het topic, is je paard ook insulineresistent en hoe erg?
ik zie idd bij die van mij dat stress ook een oorzaak, maar ook een gevolg kan zijn van een hypo..
mijn paard heeft nu de balans door hem een light brok te geven, waar dus wel alle mineralen in zitten
verder krijgt hij nu een hoge dosering magnesium chelaat (tijdelijk)
onbeperkt hooi en daarbij dan elke ochtend een mandarijn om hem met een goed bloedsuiker de dag te laten starten
het 'genezen' van zijn resistentie duurt hiermee misschien langer maar hypo's zijn ook levensgevaarlijk...

gespannen lijf hoort bij mijn paard dus bij de resistentie..

ik ben benieuwd naar je verhaal

**Geplaatst**: 18-02-09 10:44

Geplaatst: 18-02-09 10:44

90 % van paarden die insuline resistentie hebben, zijn over een hele lange periode VEEL en VEEL te vet geweest! en aangezien wij mensen bepalen wat en hoeveel ze mogen eten, kun je zelf bepalen WIE de oorzaak van deze aandoening zijn. WIJ DUS. ik schrijf express wij omdat ik mezelf in dit opzicht zeker niet vrijpleit. ik weet ook dat je niet alles zomaar eventjes veranderen of verbeteren of niet alles naar je eigen ideaal beeld uitvoeren kan.

verwacht ook niet zomaar dat jouw paard bij de 10 % uitzonderingen van andere oorzaken hoort!
hierbij komt een deel dat of door een andere aandoening of door de invloed van bepaalde medicijnen.
ook paarden die een paar keer per jaar als een jojo fors aankomen en weer afvallen, lopen risico.
cushing en pre-cushing kunnen oorzaken zijn,(met herhaalde bloedonderzoeken en een speciale test te bewijzen)

nu worden de pap en lapmiddeltjes de markt opgesmeten en uit de kast gehaald.

als je als mens bij de dokter komt met klachten die wijzen op insuline resistentie, wordt je vaak eerst naar huis gestuurd met als enige recept: valt u eerst maar even af, en dat wordt lang niet altijd aardig gezegd.

je kunt een paard niet van veel te veel voer niet naar bijna niks zetten, zijn opgeslagen vet roept dan gewoon: honger, geeft niks hier zit zat, en met scheppen vol wordt het "tekort" aangevuld,
gevolg vet in het bloed hyperlypaemie, een ernstige aandoening.

de weg van wat langzamer afbouwen en terug naar een karig dieet mag best een paar weken duren, het lichaam went dan beter en krijgt dan wat meer kans om zich aan te passen. nadeel hoe je het ook doet, het gaat steeds langzamer, maar als je er vijf jaar over doet om veel te dik te worden kijk dan niet gek op als het ook zolang duurt om weer helemaal stabiel op een normaal
onderhoudsvoer stabiel te blijven.

afvallen kan de insulline restentie soms nog laten verdwijnen, je paard mag echter nooit meer te dik worden, het komt dan gewoon terug.

insulline ressistentie wordt de komende jaren waarschijnlijk welvaartsziekte nummer 1 in een groot deel van west europa.

en nu je me waarschijnlijk niet meer aardig vind, toch even een vraagje: welke opmerkingen heb jij het laatste jaar gehoord over de conditie van je paard?

- zit goed in zijn vlees.
- hollands welvaren
- hij is te dik
- beetje minder voeren/gras zou geen kwaad kunnen
- verwachten jullie een strenge winter

dat zijn de aardig verpakte opmerkingen, helaas merk je tegenwoordig een grote beleefdheid,
niemand durft meer iets rechtstreeks tegen je te zeggen (dierenarts/hoefsmid/voerleverancier/zadelpasser, enz.)
ook mijn paarden waren altijd vet!!!

**Geplaatst**: 18-02-09 11:00

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 18-02-09 11:00

Meld me ook mijn merrie heeft en IR en Cushing zoals meer hier las ik.
Ook bij Laarakker geweest en heeft ook suikerbalans en staat op de granenmix+ en heb sinds kort ook Hugho ontdekt weet alleen niet of dat voor mijn paard ook geschikt is moet ik nog laten meten.
Mijn paard heeft ook een verleden met te dik, hoefbevangen en denk ook zeker dat te dik hier veel mee te maken heeft ben ook wel eens benieuwd hoe de verhouding merrie's en ruinen is?
Heb wel eens het idee dat merrie's het sneller krijgen door de manier waarop ze vet opslaan.
Ik denk zelf dat mijn merrie het al lange tijd heeft want afvallen ging bijna niet en dat is ook een teken van IR

**Geplaatst**: 18-02-09 11:25

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 18-02-09 11:25

Mijn merrie van 9 heeft Cushing, bizar zo jong, maar dit kan. Het is vastgesteld. Ze is (nog) niet IR. Wel te dik, hier noemen ze dat 'overconditie' stond nog niet in het rijtje ;-)

echter ze eet zelfs echt te weinig ondanks dat ze wel hooi ter beschikking heeft zal ze zeker niet meer eten dan een kilo of 4 en ik schat het dan nog hoog in ook. Bij Cushing kan ook hypothyroidism optreden (schildklier) Het volgend seizoen wil ik ook zeker mijn hooi laten testen op zetmeel en suikergehalte. Ik geloof ook niet in al de lapmiddeltjes, wel in zo goed mogelijk voeren.Er zijn zelfs middeltjes die de Cushing kunnen verergeren. Ik las een wetenschappelijke studie over een vergelijk met Vitex agnus castus met Pergolide, uit deze studie bleek dat Vitex ( dat wel degelijk werkzame stoffen bevat dus), de klachten kan verergeren. Baat het niet schaadt het niet gaat hier dus niet op.
Deze wetenschappers raden voorlopig het gebruik af bij Cushing.
Van magnesium is er ook geen bewijs dat het werkt bij IR of bevangenheid. Dat het lijkt te helpen kan dus ook erg goed komen door een veranderd voerregime.

**Geplaatst**: 18-02-09 13:36

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 18-02-09 13:36

het probeem is met cushing dat het teveel aan cortisol in het bloed het schildklier hormoon als het ware vernietigt....de schildklier werkt dus niet echt te traag maar het hormoon in het bloed is niet voldoende.....
En dat kan heel veel klachten veroorzaken de schildklier heeft een heel belangrijke functie.
Temperatuur,eiwit/vetstofwisseling,spijsvertering,soepele spieren en gewrichten,bloeddruk....o.a
Ik denk trouwens ook dat heel veel IR paarden geholpen zouden zijn met een schildklier hormoon.....net zoals mijn paard....
Al zou het alleen zijn om de stofwisseling te versnellen en zo te zorgen dat de afvalstoffen sneller worden afgevoerd.

Pablo is al vier jaar klachten vrij....gaat soepel en rad door het leven,dat was daarvoor wel anders.

Mijn paard is nooit te dik geweest,en is ooit bevangen geworden door corticosteroiden injecties....dat is niet meer goed gekomen.

Hij was gewoon 2x per jaar hoefbevangen,zonder gras,zonder krachtvoer...
Hormoonstofwisseling dusdanig van slag....in zijn geval werkte de schildklier iets te traag....

In veel gevallen is het wel door te vette paarden en teveel voer.
Dat zorgt bij mensen immers ook voor een verstoorde hormoonbalans(diabetes),dus bij dieren ook....

**Geplaatst**: 18-02-09 14:31

Geplaatst: 18-02-09 14:31

bij mijn merrie was het probleem dat ze heel sterk wisselende waarden had, de DA hadden ook het idee dat er een gezwel zat op de bijnieren, dat daar ook nog iets mee te maken had,
het ging bij haar ook heel snel ze was 21 en werd in april dat jaar gedekt en drachtig (zonder problemen) ze was 2 mnd drachtig toen ze zonder te constateren wat de oorzaak was doodziek, koorts en helemaal stijf, het hele lijf, was natuurlijk net zelf een weekje weg.
de eerste da deed bloedonderzoek ( spieren,lever en ontsteking plus het standaard spul, ze wou absoluut niet eten, wel dronk ze veel. er is zelfs gedacht aan tetanus, hoewel die iedere jaar gegeven werd.
direct toen ik terugkwam paard maar is heel rustig afgevoeld, het enige wat ik behalve die algehele stijfheid en koorts vond was een opgezet uier, melkonderzoek laten doen en er bleek een bacterie in te zitten, dat zou de hoge ontstekingswaarden in het bloed hebben kunnen verklaren.
de stijfheid was er s'ochtends niet en om 11 uur was ze zo stijf als een plank geworden. op de eerste dag.

ze is twee weken later alsnog bevangen geworden, ketaprofen zorgde ervoor dat haar slijmvliezen begonnen te bloeden, dus weer terug naar finadine, later ander oraal middel via veearts en drie kwartier later liep ze zo op der gemak de stal uit, wel heel erg stijf en stram. ze was ook al twee weken niet buiten geweest. ze heeft eigenlijk gewoon een jaar moeten revalideren, en een echte diagnose was er niet. ze bleef drachtig en omdat ze zo ziek was geweest 24 per dag gewaakt.
prachtige zoon en doordat dit een vreselijk ongedurig en dwars ding was gingen de ideen wel steeds meer naar een hormonaale aandoening, veulen werd de rust zelve na het spenen.
die winter ging het zoveel beter en mevrouw wilde geen rust, sprong met de zere voeten gewoon over de bakrand. en uit de wei, op advies van de da ben ik toen weer gaan rijden.
ze bleef echter rusteloos, bloeduitslagen gaven geen rare dingen of link om iets verder te onderzoeken, ze werd ook gewoon hengstig, ze is niet meer gedekt. in de herfst bleef ze steeds langer en vaker bevangen. ze werd dik van wat grazen aan de hand en oud hooi. binnen een week dronk ze 160 liter water en plaste dat ook weer uit, alles was drijfnat en het stonk naar suiker, twee dagen later stonden de holtes boven de ogen die altijd hol waren bol.
toen heb ik toch het besluit genomen om haar in te laten slapen. uit autopsie bleek inderdaad
cushing gezwel 1 in hypofyse, gezwel 2 bijna hele bijnier.

liepen jullie paarden als jong paard ook vaste paadjes in de wei, heen en weer, en uren lang?

**Geplaatst**: 18-02-09 14:38

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 18-02-09 14:38

antwoord op je laatste vraag...ja...Pablo liep ,op de boerderij waar ik eerst woonde,steeds hetzelfde pad....
ijsberen....net als een tijger in een kooi.
Het was zo erg dat hij een soort "trap"had gemaakt,in de blub die wel weer opdroogde dan,van die treden....
De hele dag liep hij zo...op de automatische piloot...
Hij had toen een enorme wei,kaalgegeten door schapen....
Ik woon nu sinds 9 jaar op een andere plek en hij heeft het hier nooit gedaan...
Waarom vraag je dat....?wel interessant...leg je een link?
Vertel!!!!

**Geplaatst**: 18-02-09 14:43

Geplaatst: 18-02-09 14:43

tug schreef:
liepen jullie paarden als jong paard ook vaste paadjes in de wei, heen en weer, en uren lang?

Nee, ze staat wel vaak 'op wacht' door vreselijk op te letten of ze gaat juist te dromen. Andere keren loopt ze de andere paarden op te drijven en doet ze alsof ze een hengst is, opgeblazen nek, staart omhoog en snuiven en snurken etc. Maar geen heen en weer lopen op een vast paadje. Maar ze is absoluut 'anders' dan de rest van de paarden.

**Geplaatst**: 18-02-09 19:20

Geplaatst: 18-02-09 19:20

tug schreef:
90 % van paarden die insuline resistentie hebben, zijn over een hele lange periode VEEL en VEEL te vet geweest! en aangezien wij mensen bepalen wat en hoeveel ze mogen eten, kun je zelf bepalen WIE de oorzaak van deze aandoening zijn. WIJ DUS. ik schrijf express wij omdat ik mezelf in dit opzicht zeker niet vrijpleit. ik weet ook dat je niet alles zomaar eventjes veranderen of verbeteren of niet alles naar je eigen ideaal beeld uitvoeren kan.

verwacht ook niet zomaar dat jouw paard bij de 10 % uitzonderingen van andere oorzaken hoort!
hierbij komt een deel dat of door een andere aandoening of door de invloed van bepaalde medicijnen.
ook paarden die een paar keer per jaar als een jojo fors aankomen en weer afvallen, lopen risico.
cushing en pre-cushing kunnen oorzaken zijn,(met herhaalde bloedonderzoeken en een speciale test te bewijzen)

nu worden de pap en lapmiddeltjes de markt opgesmeten en uit de kast gehaald.

als je als mens bij de dokter komt met klachten die wijzen op insuline resistentie, wordt je vaak eerst naar huis gestuurd met als enige recept: valt u eerst maar even af, en dat wordt lang niet altijd aardig gezegd.

je kunt een paard niet van veel te veel voer niet naar bijna niks zetten, zijn opgeslagen vet roept dan gewoon: honger, geeft niks hier zit zat, en met scheppen vol wordt het "tekort" aangevuld,
gevolg vet in het bloed hyperlypaemie, een ernstige aandoening.

de weg van wat langzamer afbouwen en terug naar een karig dieet mag best een paar weken duren, het lichaam went dan beter en krijgt dan wat meer kans om zich aan te passen. nadeel hoe je het ook doet, het gaat steeds langzamer, maar als je er vijf jaar over doet om veel te dik te worden kijk dan niet gek op als het ook zolang duurt om weer helemaal stabiel op een normaal
onderhoudsvoer stabiel te blijven.

afvallen kan de insulline restentie soms nog laten verdwijnen, je paard mag echter nooit meer te dik worden, het komt dan gewoon terug.

insulline ressistentie wordt de komende jaren waarschijnlijk welvaartsziekte nummer 1 in een groot deel van west europa.

en nu je me waarschijnlijk niet meer aardig vind, toch even een vraagje: welke opmerkingen heb jij het laatste jaar gehoord over de conditie van je paard?

- zit goed in zijn vlees.
- hollands welvaren
- hij is te dik
- beetje minder voeren/gras zou geen kwaad kunnen
- verwachten jullie een strenge winter

dat zijn de aardig verpakte opmerkingen, helaas merk je tegenwoordig een grote beleefdheid,
niemand durft meer iets rechtstreeks tegen je te zeggen (dierenarts/hoefsmid/voerleverancier/zadelpasser, enz.)
ook mijn paarden waren altijd vet!!!

Ben het helemaal met je eens hoor, maar risico bij mij was dat alle paarden in de omgeving 'dik' zijn...
Staan hele jaar door lekker buiten, kregen verder geen dingen bijgevoerd als biks enzo.. maar een opmerking met ja die is te dik kan je dan niks mee als je geen andere manier hebt om het dier te onderhouden of om het nog meer te laten bewegen...
Ik ben het helemaal met je eens maar waar ik van baal is dat ik zelf erachter moet komen dat dit soort enge ziektes bestaan en dat er geen dierenarts/hoefsmid/voerleverancier/zadelpasser, enz. tegen mij zegt dat er iets bestaat als insulineresistentie en dat ik er goed aan doe dit een keer te laten testen voor de zekerheid, dat is wat ik zo jammer bent..
Verder ben ik hardstikke schuldig, maar heb toen de keuze gemaakt hele jaar door buiten omdat mijn paard zwaar ongelukkig is wanneer het veel op stal stond en er toen geen stal te vinden was die een grote zandpaddock voor hem wilde bouwen waar hij bijna onbeperkt hooi in aangeboden kreeg :-)