Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-08-09 18:18

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 15-08-09 18:18

Ze hebben ook 2 foto's per been genomen maar staan er maar 2 berekend..

**Geplaatst**: 15-08-09 21:12

Geplaatst: 15-08-09 21:12

Toen Indiana in 2005 hoefbevangen was had ze 2 gekantelde hoefbenen van 5 en 10%. Vorig jaar herfst was daar op foto's niets meer van te zien.
Ze heeft ook nooit in de typische hoefbevangen stand gestaan.
De sluimerende hoefbevangenheid hoort echt bij insuline resistentie.
Indiana had een insuline waarde (2005) van 63,5.
Indiana is net als Pablo van Geerke mooi slank, maar ook bij haar gaan de vetbulten niet weg. Zij zit iets strakker in haar vel als Pablo lijkt het wel, iets minder hobbelig.

**Geplaatst**: 15-08-09 22:04

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 15-08-09 22:04

Is dat ook de laatste keer van insuline bepaling geweest?
Ik zou dan weer erg benieuwd zijn hoe het er nu voor staat als ze wel slank zijn maar toch die vetbulten laten zien..

**Geplaatst**: 16-08-09 08:25

Geplaatst: 16-08-09 08:25

Ja dat is bij Indiana de laatste keer dat insuline is bepaald. Ik ben inderdaad ook wel erg benieuwd hoe het er voor staat, maar op een gegeven moment, als het dan na heel erg lang dokteren eindelijk goed gaat, dan heb je ook geen zin meer om de dierenarts weer te laten komen.
Wel heb ik dus vorig jaar herfst (aan huis) foto's laten nemen van haar voeten omdat haar dochter op de foto moest. Haar voeten zijn prachtig hersteld.

**Geplaatst**: 16-08-09 10:19

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 16-08-09 10:19

Dat is in ieder geval super..
Ik laat het nu bij Fiek wel doen omdat ik me wil verdiepen in het verloop van de ziekte..

November had hij insuline 42,5 en januari 17.. Dat zou niet eens meer resistentie zijn...

**Geplaatst**: 16-08-09 12:23

Geplaatst: 16-08-09 12:23

superroos, dat kun je niet puur op die waarde beoordelen helaas, de resistentie blijft, maar je hebt het onder controle door het dieet en de beweging, zou je fiek nu ineens een schep gewone brok per dag geven dan heb je nog steeds kans dat de insuline niet snelgenoeg gebruikt kan worden.

er is best veel twijfel of het proces van IR echt omkeerbaar is, beheersbaar is al wel veel duidelijker, maar voor zo ver bekend blijft er een aangepast dieet wat suikers en zetmeel betreft nodig, soms lukt het wel iets hoger te gaan zitten, ik zie regelmatig 15% langskomen, maar onbeperkt wordt eigenlijk minder als mogelijk aangemerkt.

zodra de waardes dalen tot redelijk normaal ben je wel af van de schade door de insuline.

de waarden bij bloedonderzoek tussen de 10 en 20 worden verder beoordeeld op het klinisch beeld dat het paard vertoont, vaak blijf je met deze waardes wel wat beter uit het risico op hoefbevangenheid door IR, maar je moet zulke waarden eigenlijk anders zien, het geeft aan dat er wel een probleem is tussen glucose en insuline, maar nog binnen een veilig bereik, toch is er niet heel veel voor nodig om naar boven door te schieten, ook voor deze paarden is een dieet met minder suikers en zetmeel aangeraden en afvallen als dat nog nodig is uiteraard ook, je mist gelukkig de grotere uitwassen die teveel insuline opleveren.

wel mooi als dit vast te houden is, dus ik duim even mee!

**Geplaatst**: 16-08-09 12:46

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 16-08-09 12:46

Heb het in mijn berichtje idd niet goed omschreven want natuurlijk weet ik idd dat je niet kan zeggen dat er geen gevaar meer is..
Ik had het in mn hoofd een beetje vergeleken met een mens dat heel veel afvalt, dat zal ook dat 'dieet' moeten blijven volgen om zo te blijven. Wanneer je terugvalt in oude gewoontes zul je zelfs nog zwaarder worden..
Zou ik Fiek weer gewoon in de wei knallen en andere biks geven dan heb je het probleem 2 keer zo sterk terug bij wijze van spreke..

Ik bedoelde idd meer dat je dan uit het zeer donkerrode gevarengebied bent maar wel enorm op moet blijven letten..

**Geplaatst**: 18-08-09 23:14

Geplaatst: 18-08-09 23:14

Ik zal me hier ook even voorstellen. Mijn merrie, Trissa, is hier al voorgesteld door mijn zus (Rodi).

Trissa heeft al een langere tijd rare vetbulten op haar kont. Ook heeft ze een harde en dikke manenkam. Een dikke manenkam komt ook veel voor bij eczeem en Trissa heeft eczeem, dus heb me verder geen zorgen gemaakt om die manenkam. Die bulten op haar kont heb ik iemand naar laten kijken, nadat er 1 opeens erg groot was geworden. De diagnose was toen dat het een bloeduitstorting was door een trap. Dus dit heb ik behandeld, maar de bulten verdwenen niet.

Trissa is absoluut niet dik en heeft erg veel looplust. Ze is een ADHD-er. Toen ze half juni opeens aan 2 voorbenen kreupel was en steeds met haar linker voorbeen omhoog stond en uit zichzelf niet meer liep (terwijl ze normaal als een hyper door de wei liep) heb ik gelijk de DA erbij gehaald. De DA concludeerde dat ze hoefbevangen was. Ze DA kon alleen geen verklaring vinden, doordat we onze paarden heel sober houden. De DA heeft gelijk bloed afgenomen om te testen op IR. Haar waardes waren veel te hoog (insuline: 99,4/glucose:5,5) en de conclusie was dat ze een ernstige vorm van IR heeft. De DA gaf toe er verder weinig verstand van te hebben en wilde me ook geen advies geven wat te doen. Ze heeft me uit 2 opties laten kiezen:
1. Magnesium gaan voeren om de IR te verbeteren, maar daarmee het risico te lopen dat haar lever (die ook niet goed is) dit niet zou trekken, daar de lever de magnesium weer moet afvoeren.
2. Geen Magnesium voeren om zo haar lever te sparen en te hopen dat door een suiker- en zetmeelarm dieet haar IR verbeterd.

Nou, hier heb ik dagen over lopen piekeren en heb uiteindelijk gekozen om geen Magnesium te voeren. Ze staat nu 2 maanden op dieet en het gaat erg goed met haar. Ze is weer lekker hyper (wel wat minder ADHD dan vroeger), kijkt goed uit haar ogen en voelt zich goed. Binnenkort laat ik weer een bloedonderzoek doen, om te kijken of de waardes gedaald zijn.

Trissa heeft vanwege haar hoefbevangenheid 2 weken op rust gestaan. Na twee weken weer rustig aan begonnen met wandelen. Kleine stukjes rechtuit lopen op de wei. Dit uitgebouwd en al vrij snel weer op haar gaan stappen. Na twee weken stappen stukjes draf erbij en ook dat ging erg goed. Wel merkte ik aan Trissa dat ze weer toe was aan ijzers, dus die zijn er weer onder gegaan. Daarna liep ze gelijk weer een stuk beter.

Nu rijd ik haar ongeveer een half uurtje per keer. Merk dat het steeds beter gaat. Alleen is ze na een stukje draven of tolten zeiknat van het zweet. En dat terwijl ik haar eerder in moet houden dan aan moet drijven, want haar looplust is nog steeds enorm. Soms gaat ze harder draven dan ik eigenlijk wil en dan merk ik aan haar dat dat pijn doet. In het begin is ze er twee keer tussenuit geschoten met rijden, waarna ze ook twee keer gillend van de pijn op de noodrem ging. Nu gilt ze niet meer, maar merk wel dat als ze er tussenuit wil knijpen, ze uit zich zelf weer afremd. Dus waarschijnlijk doet dat toch nog ergens pijn. Heeft iemand van jullie hier ook ervaring mee?

**Geplaatst**: 19-08-09 07:16

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 19-08-09 07:16

hieke_81

Wat voor suiker en zetmeel arm dieet geef je nu?

**Geplaatst**: 19-08-09 10:06

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 19-08-09 10:06

hieke, ik ben ook benieuwd op wat voor dieet ze nu staat..
verder komt je beschrijving erg overeen met die van mij toen hij op zn ergst zat qua resistentie.. hij was ook helemaal hyper en soms niet te houden, schijnt dat daar wel een link ligt naar een magnesiumtekort..

Heb mijn paard het wel gegeven, ondanks ook zwakkere lever en nieren maar hij deed het er erg goed op.. Ben nu even gestopt, idd om die organen te sparen..
Lastig als je iets eigenlijk moet geven, maar het risico niet kan lopen met overige organen...

Hier was vanmorgen de dierenarts weer... Fiek zn glucose is nog helemaal super. 4.4 was de waarde en dat is 1,2 punt lager dan de vorige keer..
Fiek zit gelukkig dus nog in het eerste stadium van de IR (ik was bang dat zijn glucose al verhoogd zou zijn..)
Nu even een klein weekje wachten op de insuline uitslagen..

**Geplaatst**: 19-08-09 10:08

Geplaatst: 19-08-09 10:08

Jomaro, de Wiesencobs van Marstall die ik geef zijn gisteren voor Niek uitgetest en kregen een 10

Het hooi trouwens ook wat ik geef en in beiden zitten genoeg mineralen/vitaminen, hoef niets bij te geven. Mijn therapeute vond de Wiesencobs heel mooi spul

Gelukkig gaat het met Niek kwa suikerbalans goed. De alvleesklier was goed in orde. Ze was hier gisteren en heeft Niek helemaal nagekeken.
Verder zijn er nu natuurlijk een heleboel dingen niet goed maar alles is weer in stijgende lijn en daar ben ik heel blij mee

**Geplaatst**: 19-08-09 10:14

Geplaatst: 19-08-09 10:14

SuperRoos schreef:
hieke, ik ben ook benieuwd op wat voor dieet ze nu staat..
verder komt je beschrijving erg overeen met die van mij toen hij op zn ergst zat qua resistentie.. hij was ook helemaal hyper en soms niet te houden, schijnt dat daar wel een link ligt naar een magnesiumtekort..

Heb mijn paard het wel gegeven, ondanks ook zwakkere lever en nieren maar hij deed het er erg goed op.. Ben nu even gestopt, idd om die organen te sparen..
Lastig als je iets eigenlijk moet geven, maar het risico niet kan lopen met overige organen...

Hier was vanmorgen de dierenarts weer... Fiek zn glucose is nog helemaal super. 4.4 was de waarde en dat is 1,2 punt lager dan de vorige keer..
Fiek zit gelukkig dus nog in het eerste stadium van de IR (ik was bang dat zijn glucose al verhoogd zou zijn..)
Nu even een klein weekje wachten op de insuline uitslagen..

Fijn Roos, dat de glucose zo mooi was!!

Dat hypergedrag kan ook door nieren komen die niet goed werken, net als het vocht dat veel paarden vast houden.

Heb het trouwens nagevraagd van de bulten boven de ogen. Cushing geeft uitpuilende ogen en mss ook wel vochtbulten boven de ogen maar dit laatste is niet persé een kenmerk voor Cushing. Het schijnt een teken te zijn van niet goed afvoeren van afvalstoffen.

**Geplaatst**: 19-08-09 12:04

Geplaatst: 19-08-09 12:04

Trissa krijgt elke dag onbeperkt gedorst hooi, dit zodat ze dit gedurende dag gelijkmatig kan eten.

Daar naast krijgt ze elke dag 563 gram Safe and Sound en 56 gram Pavo Vital, dit zodat ze niet te snel afvalt en haar vitaminen en mineralen binnenkrijgt.

Verder staat ze 1x in de week een half uurtje op de wei, als het weer het toelaat.

Daarnaast krijgt ze niks, geen snoepjes, appels, wortels of iets dergelijks.

Eigenlijk doet ze het hier erg goed op. De andere paarden (mijn shet en de 2 ijslanders van mijn zus en zwager) staan nu ook op dit dieet. Voornamelijk omdat mijn merrie verlatingsangst heeft en niet alleen kan zijn. De ijslander van mijn zwager is een zwaar eczeempaard en heeft sinds kort (sinds hij op dit dieet staat) zo goed als geen last meer van zijn eczeem. Hij kan nu al hele dagen zonder deken staan, zonder last te hebben. Terwijl hij hiervoor met deken stond en dan liep het bloed nog uit zijn hoofd en benen.

Het hyper zijn van Trissa met een link naar magnesium tekort kan ik mijn niet voorstellen, daar uit haar bloed kwam dat haar magnesium goed is. Maar mijn merrie is denk ik van zichzelf wat hyper... Want ook de nieren waren volgens mij wel goed.

Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat ze IR heeft, dat haar lever niet goed is en de waardes voor spierbevangenheid lagen erg hoog. Ben ook erg benieuwd naar de uitslagen als ik weer bloed ga afnemen.

**Geplaatst**: 19-08-09 14:24

Geplaatst: 19-08-09 14:24

hieke_81 schreef:
Het hyper zijn van Trissa met een link naar magnesium tekort kan ik mijn niet voorstellen, daar uit haar bloed kwam dat haar magnesium goed is. Maar mijn merrie is denk ik van zichzelf wat hyper... Want ook de nieren waren volgens mij wel goed.

Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat ze IR heeft, dat haar lever niet goed is en de waardes voor spierbevangenheid lagen erg hoog. Ben ook erg benieuwd naar de uitslagen als ik weer bloed ga afnemen.

Wat veel dierenartsen niet weten is dat je de magnesium waarden helaas niet betrouwbaar kunt aflezen uit het bloed..

Diagnose, los van de symptomen, blijkt lastig. Er zijn drie methoden:

* Bloedplasma-waarde. De magnesium-waarde in het bloed zegt iets over het magnesium-gehalte van de laatste maaltijd maar niets over de magnesium-waarden in het spierweefsel. Wanneer er al langere tijd een magnesium-tekort heerst stoppen de nieren met het uitscheiden van magnesium waardoor de bloedwaarde weer normaal of zelfs hoog kan worden, terwijl er nog steeds een tekort is in de spieren. Hoe dan ook, in de literatuur worden normale waarden genoemd van 2.2-2.7mg/dl, komt de waarde onder de 2.0mg/dl dan is er sowieso sprake van een tekort.
* Urine-waarde. De magnesium-waarde van urine is een wat betere indicator, want een lage waarde betekent dat de magnesiumopname al langere tijd gering is.
* Spierbioptie. De beste diagnose kun je echter stellen wanneer je een spierbioptie laat uitvoeren en het spierweefsel onderzoekt op magnesiumwaarde.

Wanneer ga je weer onderzoek laten doen? Super dat het paardje met de zomerexceem zo opknapt trouwens!

**Geplaatst**: 19-08-09 19:21

Geplaatst: 19-08-09 19:21

Hier een aantal foto's van Trissa.

Dit zijn foto's van november 2008, toen had ik haar net. Hier zat ze in haar wintervacht, dus is lastig vetbulten zien, maar als je goed kijkt, zie je dat ze er wel degelijk zitten op haar kont...

Afbeelding

**Geplaatst**: 19-08-09 19:23

Geplaatst: 19-08-09 19:23

En hier een aantal foto's van Trissa in mei, toen ze net een maandje 24 uur per dag op de wei stond:

Afbeelding

Hier vonden we de paarden te dik geworden en hebben we ze verweid en hebben we strookbegrazing toegepast om het eten wat meer in de hand te houden...

**Geplaatst**: 19-08-09 19:24

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 19-08-09 19:24

Bij die laatste foto kan je goed de vetbult achter haar schouder zien.

**Geplaatst**: 19-08-09 19:25

Geplaatst: 19-08-09 19:25

Deze 2 foto's zijn een week voor ze hoefbevangen raakte:

Afbeelding

En deze foto is terwijl ze net een dag of 5 hoefbevangen was:

Afbeelding

**Geplaatst**: 19-08-09 19:26

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 19-08-09 19:26

Helaas zijn het geen hele duidelijke foto's, maar heb geen foto's van opzij, Trissa is niet zo goed in stil staan...

**Geplaatst**: 19-08-09 19:28

Geplaatst: 19-08-09 19:28

Hier dan nog 2 foto's van haar billen, waar je kan ien dat ze voornamelijk op haar linkerbil een grote vetbult heeft zitten. Deze foto's zijn van juli:

Afbeelding

En ook nog een foto van onder het zadel, waar je goed haar vetbult achter haar schouder kan zien. Deze heeft ze aan de rechterkant erger. Foto is ook van juli:

Afbeelding

Hoop dat jullie nu een wat beter beeld hebben van Trissa

**Geplaatst**: 20-08-09 19:24

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 20-08-09 19:24

Hallo terug van vakantie ben ik.

Hieke, wat vertoont jou paard vetbulten op aparte plaatsen. Ik bedoel net niet op de gebruikelijke plekken, maar er steeds wat naast. Leuk dier verder.
Mijn paard is wel enorm opgeknapt door magnesium chelaat, je hoeft het ook niet blijvend te geven.

**Geplaatst**: 20-08-09 23:11

Geplaatst: 20-08-09 23:11

Waar horen de vetbulten dan normaal te zitten? Bij de foto's die ik hier al voorbij heb zien komen, is het me niet opgevallen... Heb meer het idee dat de meeste paarden die ik op foto voorbij heb zien komen in zijn geheel dik waren...

**Geplaatst**: 20-08-09 23:15

Geplaatst: 20-08-09 23:15

Het kan aan de foto liggen maar het is net of de vetbulten halverwege haar bil zitten. En idd de meeste paarden met IR zijn vaak wat dikker, maar juist de vetophopingen zijn typisch voor IR.

**Geplaatst**: 20-08-09 23:16

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 20-08-09 23:16

Dat zitten ze ook! Ze zitten echt daar waar je ze op de foto ziet. Die eerste foto van haar kont vind ik zelf erg duidelijk.

**Geplaatst**: 20-08-09 23:19

Re: Insuline resistentie

Geplaatst: 20-08-09 23:19

Ja dat bedoel ik, meestal zitten de ophopingen aan de staartaanzet, en niet zo ver eronder. Hoe dan ook IR is lastig, maar wel te doen met heel voorzichtig proberen.