vanochtend eindelijk naar de kliniek geweest, na 2 x afzeggen vanwege de gladheid
maar helaas toch niet echt goed nieuws...
ze heeft een scheur in de kapsel van de diepe buigpees dat komt vaker voor bij paarden die 10 jaar of ouder zijn, vaak is de oorzaak een verreking of verdraaiing.
het gaat een maand of 3 tot 6 duren,
eerste week 2 x 5 min stappen, en elke week komen er 5 min bij totdat we op de 25 min zitten,
na 3 maanden moet ze terug voor nog een echo, om te kijken hoe het herstel gaat,
mocht het allemaal goed gaan en het geneest goed mogen we na die 3 maanden er al heel voorzichtig op gaan zitten en zo het stappen langzaam opbouwen,
ook moet ik elke dag, gedurende 3 weken met een zalfje smeren (ontstekingsremmers)
en krijgt ze om de 5 dagen een injectie (schijnt het proces en hetstel toch iets te bevooredelijken, blijkt uit onderzoek) dat helpt de syvoia ook beter op gang te krijgen, dat is gewichtsvloeistof dat in de gewrichten en peesschede zit.
niet het goedkoopste grapje, ongeveer 60 per spuit, ze krijgt er 4 intotaal, maar we doen er alles voor om het zo snel en goed mogelijk te doen,
mn massage kwam goed van pas, want ik wist precies waar hij het over had, en waar het ,moet, dus we gaan het gewoon zelf doen
over paar weken, als het stappen meer is opgebouwd dan krijgt ze ook speciaal beslag
dit zijn alle opties die bij bailey mogelijk zijn dus alles gaan we maar gewoon doen
verder is het alleen maar rust en hopen dath et snel gemeest
Digitaal bijgescrolld, maar er blijft zo weinig hangen. Ben net met mijn paps wezen fitnessen, dat was wel heel erg leuk. En het verzet je gedachten, anders was het toch een rotavond geworden. Is het nog, want zonder afleiding snotter ik aan één stuk door maar goed.. Morgen wordt ze opgehaald, ik wil eigenlijk nog wel heel graag langs stal, even dag tegen haar zeggen, kijken hoe die twee van mij er bij staan en nou ja.. gewoon.. *gaat weer op zoek richting zakdoek*
Joyce, niks binnenkort naar de dokter, dat klinkt écht niet goed Zsm een afspraak maken
sterkte berdien. Weten ze waar ze aan is gestorven?
Muds
Berichten: 1604
Geregistreerd: 20-07-08
Woonplaats: Westerkwartier
Geplaatst: 05-02-09 23:08
Ik help het je hopen, bailey94 Succes ermee.
Truste allemaal Ik duik ook m'n bed in :morgenochtend eerst even de bodemkaart van Odoorn ontleden en daarna weer aan de arbeid.
Grit
Berichten: 6206
Geregistreerd: 09-07-08
Geplaatst: 05-02-09 23:09
Lever ook wel eens bij studenten af. Ging een keer niet door. Ik belde hem om 13.00 uit bed. En hij was nog zo van de wereld dat hij zijn pincode niet meer wist. Helaas pindakaas, moest hij een nieuwe afspraak maken. Wreef het er nog eens lekker in, "dus de reden van niet afleveren is pincode vergeten", okay, vul ik dat in.
Dat is nogal wat Bailey. Wat balen, moet die ook al die tijd op stal blijven
Kun je niet meer langs stal Berdien?? Wel doen als dit goed voelt en je kan, later kan het niet meer.
Wil morgenochtend even langs gaan Gewoon.. even dag zeggen. Hoef haar niet persé te zien, wil me herinneren als het lieve beertje wat ze was. Wat nou op het erft ligt is M. al niet meer En, troost zoeken bij mijn eigen knuffels. Ben zo doods- en doodsbang dat hun ook weer ziek worden.
Doodsangsten is nog mild uitgedrukt. Ben hier echt kapot van, en dan is het nog 'niet eens' mijn eigen paard. Kan en wil er niet aan denken om Jes en Flynn te moeten verliezen. M. is weer ziek geworden nadat ze is opgeknapt, Jessie ademde typisch tijdens de training zondag en Flynn had een lichte snotneus. Je gaat malen, peinzen, piekeren, wat als, hadden we, zouden we, konden we... Niets helpt. We hebben het op stal, je moet niet met je droeshandjes aan een ander paard komen, maar wie zegt dat iedereen daar steeds bij stil staat? Het is niet tegen te houden, en dat maakt het zo eng. Zal zo blij zijn als ze straks allemaal ( min één ) weer gezond zijn, en we dit achter ons kunnen laten.
grrr
Berichten: 4022
Geregistreerd: 05-07-06
Geplaatst: 05-02-09 23:17
Nou, Berdien, dat zou ook een beetje mijn grootste zorg zijn! Kun je er verder niets tegen doen, inenten ofzo?
Bailey, he wat balen zeg, dat gaat wel even duren! Maar gelukkig kan het wel goedkomen!
Grit
Berichten: 6206
Geregistreerd: 09-07-08
Geplaatst: 05-02-09 23:18
Ik heb heel lang bij Bert gezeten, kon gewoon niet wegkomen. Maar ik had al wel meteen zoiets van; Bert is er niet meer. Het leven was er zo duidelijk uit, het is echt alleen het lichaam nog. Maar ondanks dat had ik hem zo graag opgepakt en meegenomen.
Ik weet ook niet hoe dat na een dag is. Je merkt morgen wel of je haar nog wel of niet wilt zien. En idd even je eigen paardjes knuffelen. Misschien kun je aan de veearts vragen of je ergens speciaal op kan letten.
Nee, we kunnen niks doen. Het is afwachten, ze moeten het zelf oplossen nou. En dat is het ergste, we konden niks doen, dat heeft de DA zelf ook gezegd, maar.. als..