Laatmemaar van Susan Richards.

Het paard Laatmemaar is opgevangen door de Dierenbescherming. De schrijfster van dit boek koopt haar. Ze krijgen een bijzondere band; door de liefde van dit paard leert de ik-persoon namelijk zelf ook weer van het leven te houden. Hierdoor heeft ze de kracht verder te gaan, ook als ze de relatie met een man beeindigt en het paard ongeneeslijk ziek wordt. Met deze memoires schrijft Susan Richards een egodocument dat niet altijd gemakkelijk leest. Haar gevoelens komen uitgebreid aan bod; de beschrijvingen van haar verleden doen af en toe wat te geforceerd aan omdat ze niet op het goede moment in het verhaal staan. Richards ervaringen met Laatmemaar en de overige paarden in haar bezit zijn wel interessant en goed geschreven. Dit waargebeurde, dramatische verhaal over een eenzame vrouw die haar kracht terugvindt door een verwaarloosd paard te verzorgen, zal met name vrouwelijke dieren- (en met name paarden-) liefhebbers zeker aanspreken. Anky van Grunsven schrijft een aanbeveling op de achterflap. Normale druk.