Ik ben daar heel erg nuchter in...
Het enige wat ik niet kan eten is koeientong. Dat is me iets te tastbaar / duidelijk herkenbaar. Mijn oma is er gek op, maar ik ril altijd als ik dat ding bij ons in de diepvries zie liggen (wij bewaren het omdat zij geen grote diepvries heeft, ze eet het meestal rond kerst op).
Maar Rom, dit kalf is waarschijnlijk wel op stal geboren (januari 2007) maar daarna altijd met haar moeder buiten op de wei gelopen (soort natuurgebied). Ze is deze week afgespeend, dus met 9 maanden. Daarna komt ze hier, hier staan ze ook in principe permanent op de wei, en een grote ook hoor, met een waterput waar ze kan pootjebaden. Ze krijgen etensresten en gemaaid gras. Kunnen appels en peren uit de boom stoten en die opeten
Ze kan in een open stal binnen schuilen / slapen als het te koud is. Heeft een lekker rustig en vrij en fijn leventje
Volgend voorjaar, of het jaar erop (pa twijfelt of hij er nog een kalf uit gaat halen) gaat ze naar de slacht.
Voordeel van buiten lopen is dat het vlees daardoor erg smakelijk is, ze heeft veel bewogen en dat proef je. En ja... zolang ik maar op voorhand weet welke we gaan opeten en welke niet, kan ik er totaal niet mee zitten
Ze hebben een leven als god in Zeeuws Vlaanderen waar menig dier voor zou tekenen, en daarna gaan ze de diepvries in, niks stressen met veel andere koeien hutjemutje, maar gewoon rustig en vlot.