Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

We waren langs prachtige watervallen gereden door ongerepte bos, riviertjes/waterstroompjes overgestoken, over steenachtige paden, ... Maar alles wel heel goed doenbaar. Een groot stuk van onze rit die dag reden we langs de rivier, de Maas. Heerlijk was dat. Tot we door verscheiden weilanden van koeien moesten. Er was een padje voor voetgangers, maar de paarden konden daar niet door. Dus draadjes losgemaakt en altijd netjes vastgemaakt. Aan het laatste weiland, begon het echt te stortregenen. Iedereen was echt zeiknat! Maar gewoon lekker doorgereden. Het was nu een smal pad, dus we lieten de paarden zelf de weg wat zoeken, maar het pad was zeker niet gevaarlijk. Verder kwamen we dan vast te zitten; de weg die we moesten nemen was ZO smal, langs/rondom een rots en water. Daar konden de paarden echt niet langs
Dus omkeren maar.. We hadden wel niet zo veel zin om heel die weg terug te doen, en er was een pad dat rechts omhoog ging. We waren er echter niet zeker over of we dat met de paarden konden doen, maar na eens vragen aan een wandelaar - die ervan overtuigd was dat het doenbaar was - toch maar gedaan. Het begin ging goed, we probeerden onze paarden wat te begeleiden (We liepen er allen naast) Tot dat Boris was begon te drummen. Wat er precies gebeurt is, weet ik niet, maar wat ik zag was echt een verschrikkelijke filmscène... Boris ging naar achteren, zen achterhoeven gleden over de rand. Hij verloor zijn evenwicht, zijn voorbenen gingen omhoog alsof hij ging steigeren. Hij klapte naar achteren, op zijn rug, dan opzij. Vloog tegen een boom en rolde naar beneden over stenen, takken, ... Ik was geschokt. Had Tinky in men handen helemaal boven, dus kon gewoon niets doen. Iedereen keek er naar. Het was verschrikkelijk. Tinky zag dat hij weg was, begon op hem panisch te hinnikken. Boris antwoordde gelukkig, probeerde direct op te staan. Maar dat kon hij niet door de schock. Dus zat hij te kruipen op zijn knieën en is hij al kruipend terug achteraan de groep aangesloten. Zijn knieën helemaal onder de modder, zijn zadel is helemaal beschadigd door takken en stenen, maar ben er zeker van dat dat zadel hem gered heeft van ernstige verwondingen.. Goed, allemaal in schock maar Boris leek oké.. Tot dat een ander paard ook wegschoof (ook een Tinker) en ook naar beneden viel. De eigenaaresse begon haar naam luidkeels te schreeuwen en ik zag het paard beneden strompelen. Uiteindelijk hebben ze haar toen wel veilig beneden gekregen. Dus er waren nog 4 paarden boven - Tinky, Boris en nog een Tinker en een ander paard. En toen verloor ik het.. Ik begon te panikeren en Tinky al huilend te smeken om vooruit te gaan. Want naar boven leek onze enige optie. Naar beneden was spekglad.. Maar al snel was al duidelijk dat boven onmogelijk was. Het ging steil omhoog en over rotsen. Dus hebben we de hulpdiensten gebeld. Iedereen was namelijk wat in paniek en één onder ons was onderkoeld. Na anderhalf uur boven wachten in de gietende regen, paarden konden niet bewegen, en het was ook nog eens aan het onweren, kwam de brandweer dan aan. Eerst met 3, dan kwamen er nog 7 anderen af. Ze hadden eerst geprobeerd de paarden boven te krijgen, want ze dachten dat we van boven naar beneden waren gegaan. Dus hebben ze Tinky nog geforceerd om op die rotsen te klimmen. Arm paard laat haar gewoon doen natuurlijk, maar toen ze haar omdraaiden zag ik haar achterbenen ook al bijna wegschuiven, brrr
Dus per koppeltjes hebben we de paarden naar beneden begeleid. Stapje per stapje, want het was erg gevaarlijk. Wij als mens gleden ook alle kanten uit. (Ik ben keihard op men kont gegleden
) Maar we zijn allen veilig beneden geraakt. En Boris leek alleen een schrammetje te hebben op zijn been.
We zijn die dag 12u onderweg geweest en hadden al zeker een uur of 10 allen niets meer gegeten. Ik was stikkapot.
Vriendin heeft er filmpjes van
) en is mijn rechterenkel lekker blauw met een schram dankzij even lekker pootje gebaad te hebben in de rivier aan de camping en een lompe Boris
.
Foto's enzo volgen later, die heb ik niet.. 
. En het is mijn laatste jaar secundair daarna lekker verder studeren
.
Morgen boeken ophalen.....
gelukkig is het goed afgelopen!
Gelukkig is alles goed afgelopen. Dat vergeet je nooit meer.

. 
JoanneE schreef:Jeetje wat een verhaal Kaat!Gelukkig is alles goed afgelopen. Dat vergeet je nooit meer.
Jolanda: Ik weet ook niet hoe je van je angst af kan komen. Ik denk gewoon doen. Misschien iets meenemen ter bescherming voor het idee? Moeilijk. Veel samen met anderen rijden, zodat je veel buitenrijd-ervaring op doet. Dan wordt de stap alleen te gaan misschien minder moeilijk. En inderdaad met kleine stukjes beginnen.
Succes allemaal weer op school straks! Hier begint ook alles maandag weer. Nou, met dit weer is het ook niet erg

?)