Geplaatst Een wedstrijd dicht bij huis heeft zo zijn voordelen, om 7.00 uur ging de wekker "pas". Salty stond er al vrolijk bij, ze weet inmiddels wat er moet gebeuren als ze vlechtjes in haar manen krijgt.
Op naar Ommen, de voorkeuring, altijd een spannend moment...we moesten even wachten en mevrouw was aardig gespannen, zo rustig als ze in Holten was, zo liep ze nu te briezen, te stampen en mij mee te trekken naar grassprietjes.
Haar hartslag was dan ook 44 en ademhaling 28 dat zijn we niet gewend
Gelukkig zag de vet ook wel dat ze aardig druk aan het doen was. Op naar de locomotie...de vet twijfelde en wou haar nog een keer zien, een B werd genoteerd op de kaart, want Salty draafde "slingerend".Goed, we mochten starten, maar mijn humeur was vreselijk slecht geworden...een B, geen vet. kaart zoals we dat gewend zijn.
Voor de start rond gestapt, gehuppeld en gedansd, want Salty had er zin in, ik baalde nog steeds, dus dat zal een leuk tafereel zijn geweest
In een vliegend tempo gingen we van start, de eerste km. waren dan ook zo voorbij. Na 5 km. kon ik Salty lekker laten gaan in het welbekende "dieselstandje", oortjes erop en gaan!
Het eerste stuk tot de P/A ging dan ook prima. Bij de P/A precies dezelfde waardes gehaald als bij de voorkeuring, wat de vet. erg netjes vond
bij het voordraven werd er nog"iets" aan haar achterbenen, maar dat kon ook komen door de bolling in de weg een B+ dus. Ik was nog steeds niet tevreden, maar goed... we konden verder en daar draait het nu eenmaal om in de endurance. Vlak na de P/A stonden 2 huifkarren met feestende mensen midden op de weg. Salty vond het maar niks en ik moest naast haar gaan lopen terwijl de mensen moeizaam aan de kant gingen. Je wilt immers ook niet hebben dat het paard schrikt van rennende kinderen en per ongeluk een kind "plet".
Daarna veel stukken stap afgewisseld met enkele stukjes draf en galop op de zandpaden.
Alhoewel er naast de verharde weg een berm lag, was deze soms smal of glad (door de vele paarden die er al over waren gegaan). Zonder ijzers op het harde draven vond ik ook niet zo'n goed plan, dus ons tempo zakte van 12,54 km / uur naar 9, 65. Dit was niet de enige reden dat we in het tweede deel ons "dieselstandje" niet meer konden vinden.
De afstand van klasse I is inmiddels "te min" voor Salty, ze kon tot het laatst toe nog schrikken van hekken en takjes om er vervolgens een stop tegenaan te gooien of vrolijk zijwaarts bijna de sloot in te huppen.
Zelfs tot het laatste moment waar vlak voor het bordje "STAPPEN" op enkele honderden meters voor de finish ons twee arabieren inhaalden in galop. Salty sprong alle kanten op en de hartslagmeter gaf 206 aan. Mijn humeur was al niet al te best en dit kon er ook nog wel bij, ik zag de hele wedstrijd al in het water vallen. Bij de finish bleek echter niets minder waar, want de HF was 44!
Bij de nakeuring moesten we even wachten waarop Salty besloot maar even een dutje te doen, geen reden tot zorgen dus
De locomotie was spannend. We hadden dezelfde vet. als 's ochtends en een B, daar zat ik niet op te wachten als afsluiter van het seizoen. Gelukkig begreep de vet. zelf niet wat hij er die ochtend aan gezien had en met een A waren we goedgekeurd!
Ineens was ik weer vrolijk...had mijn kampioentje het toch weer gedaan! En kan ik terecht zeggen dat we nu echt weer terug zijn in de endurance.
Er was een ding niet als vanouds gegaan, het tempo. Erg jammer dat we in het tweede stuk ons ritme niet konden vinden.
Desalniettemin ben ik trots op Salty, die aan heeft gegeven dat we nu de klasse I echt maar eens uit moeten, want 31,5 km. was echt een kippe-eindje voor mijn gevoel. Ik weet niet of Salty er net zo over denkt, maar dat zien we volgend jaar wel. Mits dit keer alles goed blijft gaan en ik ook na de winter een vrolijk, gezond paard heb
Vandaag staat ze er in elk geval goed bij.Het was een kort, maar krachtig seizoen, mijn "hoofdprijs" heeft me laten zien dat ze weer terug is op niveau. Nu rustig afbouwen en in de winter vooral aan de dressuur werken. Hopelijk staan we er volgend jaar weer, maar dan in klasse II!
Ganna en Virginie, bedankt voor de mooie rit!
