ja dat vond ik ook wel in Putten, best pittig! wel keuze gelukkig 
hier het verslag van vorig jaar geschreven door de eigenaar van de Balzflug die toen met een Fries mee reed 
Na het succesvolle cross oefenen bij Alice Naber vorig jaar vonden we toch dat we dat maar een beetje moesten doordoen. 5 maart zou er bij Loozeman in Putten (de ouders van Alice) een oefen cross zijn. Enorme sneeuwval in die week deed de organisatie besluiten uit te wijken naar paaszaterdag.
Op de website stond te lezen dat “de cross zowel voor beginners als gevorderden was en dat je op iedere sprong twee pogingen mocht doen. Werd je ingehaald dan mocht je niet hinderen en desgewenst op gepaste afstand volgen, wat soms heel nuttig kan zijn.”
Voorts moest een ieder voorzien zijn van een bodyprotector en een veiligheidshelm, benevens een nummerhouder. Deze laatste waren op het terrein verkrijgbaar.
Zaterdag al vroeg uit de veren, want ik moet G. met paard Oet, groom L. en vervolgens Tabitha met Ossi ophalen. In Wieringerwerf zullen dan A. en haar moeder, die mag sturen vandaag, op ons wachten. Precies op de afgesproken tijd vertrekken we uit Wieringerwerf en na nog geen twee uur en een paar stevige regenbuien komen we bij Loozeman aan, waar het droog is! We zijn bijna de eersten, maar G. had geen zin om zich te moeten haasten dus zodoende. Eerst maar eens koffie met een broodje en een stuk eigen gebakken cake van moeder Veldboer. Gezellig met z’n allen in de living van de vrachtwagen. Daarna de cross lopen en op ons gemak de paarden gezadeld.
Op het inrij terrein is Thijs al behoorlijk heftig en de gewone oxer die daar staat springt hij super. Iets minder gaat het op de twee opgestapelde dikke bomen. Ze zijn maar twee meter lang (of breed als je het als hindernis bekijkt) en daarom aangeleund met twee springbalken. Na een paar keer doet hij dat ook goed. De bezembak die daar weer naast staat blijft hij eng vinden en ondanks alle voorrijden van G. met Oet kan ik hem er maar één keer in een vierkante sprong overheen krijgen. Ik besluit meteen om overal dan maar het laagste alternatief te nemen en mocht hij wel goed aanpakken, dan kan ik altijd een hogere mogelijkheid pakken. Nadat Tabitha en A. zijn vertrokken, mag ik van start en na mij komt G. We hebben al afgesproken dat zij me zonodig zal “opvegen” en dan vervolgens voor gaan. Vol goede moed rijd ik op hindernis één af. Een muurtje (van plastic) met als alternatief een boomstam die gewoon op de grond ligt. Opvallend hoeveel paarden hier al kijkerig op zijn. Dus Thijs ook. De eerste keer stapt hij vanuit stilstand over de balk. Volte gemaakt en dan in draf erover. Tenslotte lukt het ook in galop. Op naar twee. Twee liggende vaten voor de gevorderden met een boomstam ernaast voor de beginners. Op vijftig meter afstand begint Thijs al te weifelen. Uiteindelijk vanuit draf over de balk. Drie is een oxer van breekbalken in een bospaadje. Bij het zicht van dat paadje heeft Thijs het al bekeken. Nauwelijks nog vooruit te krijgen. De oxer kan ik dus vergeten en kies meteen het alternatief: er langs rijden. Nummer vier staat ook op de open vlakte en is een soort driehoek met daarnaast weer een boomstam. Ik kies dus voor de laatste en Thijs wipt er zo overheen. Hindernis vijf is een leuke voor paarden als Ossi en Oet. (Nog) niet voor Thijs. Over een mini slootje en dan ietsjes omhoog en op één galopsprong een hekje. Voor Thijs een dammetje en na twintig meter een brede biels (slechts 40 cm). Thijs meent te moeten onderzoeken of hij echt niet verzuipt als hij over het dammetje loopt, dus je begrijpt dat de gang er weer uit is. De biels levert geen probleem op en via een volgende dam, waar hij ook weer erg kijken moet komen we op een stoppelveld waar in de verte al een imposante bezembak te zien is. Daarnaast als alternatief een enorme takkenbos bij elkaar gebonden met wat strotouwtjes. Ik kies dus voor dit alternatief en meen er flink op af te rijden. Zodra Thijs hem in de gaten krijgt begint hij weer te zwalken en voor om te springen en te kijken aan welke kant hij er langs zal. Edoch, even zitten en flink benen geven en ook deze takken laten we al weer achter ons. Dan komt een echte crosshindernis met ouderwetse wagenwielen. 1.10 als hoogste, 80 cm in het midden en 50 cm geheel links. Ik meen dat Thijs de 80 wel kan hebben, maar je voelt het al: weer mis en dus werd het na flink prakken de 50. Op naar het water. Daar kan je zo via een glooiende kant inlopen of eerst over een dikke boom springen en dan erin. Ik verwacht dat hij er na enig kijken toch wel in zal lopen, maar nee hoor; meneer heeft geen trek. Gelukkig komt G. er al aan en ze ziet me al staan. Zodra Oet de boom gesprongen is en het water in gaat, geef ik weer been en ja hoor; Thijs wandelt het water in. G. kijkt nog even om of ik wel volg en in galop vervolgt ze haar weg. Thijs er achteraan. G. neemt rechts een houtstapel en op twee galopsprongen een hekje om zo weer een weiland in te gaan en ik kies voor iets meer naar links een hele dikke boom. Vlak achter elkaar vliegen we de wei door,waar achterin drie hindernissen staan. Rechts een picknicktafel van 80 cm hoog, tien meter naar links een dikke boom en tien meter daarnaast een picknicktafel van 1.10 m. Bij het cross lopen had G. al gezegd dat ze de lage tafel zou pakken. Ik kies gezien het verloop tot nu toe maar voor de boom (wordt saai) en Thijs vliegt er over. Hier is tevens het keerpunt van de cross en G. neemt op de terugweg de hoge tafel, wat haar een hoefijzer kost. Gelukkig ziet ze hem vliegen en weet ze waar ze straks zoeken moet….. Samen galopperen we weer richting “huis”, waar nog een paar leuke hindernissen wachten. In volle galop komen we aan het eind van de wei, waar G. via een hek op het pad komt en aan de andere kant van het pad over een hek weer op het erf van de boerderij. Deze twee hekken staan op een in-uit afstand en Oet heeft er geen enkele moeite mee. Ik kies voor iets meer naar rechts waar ik maar één sprong hoef te maken om op het erf te komen. Hier ligt weer een hele dikke boom met op één galopsprong daarachter weer een soort vijver. G. houdt in de vijver nog iets in om te zien of Thijs wel volgt. Niet nodig; met een enorme plons springt Thijs erin en in twee sprongen is hij er al weer uit en gelijk over een dikke boom die daar ligt. Op een paar meter afstand de opsprong en afsprong en Thijs volgt Oet op de voet. Oet gaat echter over een natte greppel de weg op en mijn plan was om dat via een sprong over een dikke boom te doen. Even een volte en de boom springen en de volgende wei weer in. Nu ben ik mijn voorrijder kwijt, want die helpt Tabitha nog even door nogmaals die greppel voor te springen. Nog drie te gaan. De eerste is een sprong over een natte greppel met een boom ervoor. Ik heb er al velen zien weigeren en met het lopen reeds besloten om hier omheen te rijden. Via een paadje tussen de stallen kom je dan bij de heuvel met hindernis 16. Zo’n paadje tussen die stallen is natuurlijk heel speciaal en als welopgevoed paard ga je daar niet volle vaart doorheen. De paarden in die stallen zouden kunnen schrikken nietwaar? Heuvel op is geen probleem en hoewel nr 16 maar 70 cm lijkt, kan ik m’n dier er niet overheen krijgen. Dan maar heuvel af en op naar de laatste: voor mij een omgevallen knotwilg met de wortels er nog aan. Over de stam spring ik hem en dat was het dan.
Helaas is Thijs vandaag niet echt door. Veel te terughoudend. We zullen dus nog iets vaker moeten oefencrossen. Tijdens het uitstappen besluiten we om nog eens terug te gaan om hier onder leiding nog eens te oefenen. Ik kijk er nu al naar uit.
Nadat de paarden verzorgd zijn, genieten wij een sapje en de paarden hooi. Eén van de meiden heeft een katje bij Thijs op z’n rug gezet en het beestje vindt het kennelijk wel leuk daar, want na enige tijd gaat het liggen. Tabitha heeft er wel 30 foto’s van gemaakt. Ze hoopt natuurlijk op die éne goeie, waarmee ze ontdekt zal worden als fotograaf…. Vervolgens komt er een meneer die kennelijk dezelfde gedachte heeft, want ook hij maakt een hele serie foto’s. Als ik Thijs op de wagen wil zetten, wordt het de kat te veel en na een paar stappen springt ze eraf, vliegt onder Oet en de vrachtwagen door en weg is ze.
Op de terugweg hebben we natuurlijk weer een Mac bezocht om gezellig met z’n allen nog een ijsje toe eten.