Ibonn schreef:Of we met onze paarden crossen is idd onze beslissing en niet van de paarden maar ik weet hoe Plato onder mij verandert als hij merkt dat hij mag gaan crossen en klaarstaat in de startbox. Persoonlijk heb voor mezelf uitgemaakt dat ik liever het risico neem dat er tijdens een cross wat gebeurt dan dat ik mijn paard dag en nacht op stal opsluit en er alleen maar dressuur mee ga rijden. Dan voel ik die blijheid en energie totaal niet en voor mij is dat de bevestiging dat mijn paard er veel plezier in heeft. Zodra ik merk dat het te zwaar voor hem wordt, zal ik onmiddelijk een stapje terugdoen maar tot die tijd genieten we samen.
Zit wat in, maar ja, Tal wordt het meest gelukkig als ze in dr starthok richt de wei staat.
Wil nog niet zeggen dus dat ik dr dan maar altijd op de wei laat staan, want dan wordt de lol voor mezelf (en daar heb je tenslotte je paard voor lijkt me) toch wel erg klein. Denk dat het een soort gulden middenweg vinden is voor zowel paard als ruiter.
MM, beterschap!
Hoe is het met Raimaer Lielle? en jezelf uiteraard