Bokt.nl

rowo schreef:

@ rosalie: normaal geven ze hier wel makkelijk rond de 50punten. Normaal heb ik dat ook altijd, maar gister dus niet.

Snoekiej schreef:

Even een kopietje van mijn verslag van de cross in Vrouwenpolder:

Ik had nooit durven hopen dat het zo zou gaan! We begonnen vanochtend al lekker *not*, Vorstin was superzenuwachtig en de trailer ging niet van de handrem. We gingen een uur later weg dan we hadden gepland, dus ik kon niet meer de cross lopen voor de dressuur.
Dressuur ging wel netjes, had 185 punten. Toen als een speer de cross gelopen, geen moeilijke cross maar voor ons heel lastig. Ik had eigenlijk het idee dat ik niet eens het pad van de start af zou komen, en dat ik anders wel ergens anders stil zou komen te staan. Toen gauw opzadelen voor springen, lekker foutloos rondje. Degene voor me reed een foutief parcours (8 en 9 ipv 5A-B), dus dat duurde ff. Ik hoorde mijn naam omroepen, dus ik reed al naar hindernis 1. Bleek achteraf dat ze nog helemaal niet hadden gebeld Had dus bijna niet mogen starten, maar vanwege mijn voorganger die terug moest komen zagen ze het door de vingers.

Ik was niet zenuwachtig voor de cross, omdat ik het echt als oefening zag. Ik ging van start, en Vorstin trok lekker aan op 1, en zo ook op 2. Ze ging als een speer en voelde niet terughoudend! Toen kwam het pad met de paarden in de wei, gelukkig keek ze er niet naar, alleen maar naar de hooiruif! Die sprong ze ook foutloos, en 5 waar ik wist dat ik goed moest sturen ging ook goed. Op het heuveltje stond ik even stil, dus door het bos ben ik gedraafd. Toen ze de paddestoelen zag galoppeerde ze zelf weer aan en maakte ze vaart. Zat nog even klem tussen alle palen en linten, maar ging gelukkig goed. Bruggetje iets twijfelend, maar heel netjes. Bij de trein en de waaier voelde ik dat ze naar links wilde, maar ik kon haar goed opgesloten houden. Waaier ging uit stilstand, maar toch goed. Tot het water ging alles als een speer! Bij het water heb ik haar wat teruggenomen, en vanuit een drafje gingen we erdoor heen. Toen werd ik wat moe, maar gelukkig waren we er al bijna. Afsprongetje een beetje twijfelend, maar goed. In het bos besefte ik me ineens dat ik er al bijna was, nog 1 hindernis te gaan! Toen we over de laatste hindernis kwamen, heb ik echt wat geschreeuwd van vreugde, ik was zoooo blij! Vorstin tienduizend keer beloond en geknuffeld, wat een toppaard! Na een heeele uitgebreide naverzorging weer ff naar het hoofdterrein geweest, bleek ik 5e te zijn We hadden het prijzengeld bijna weer uitgegeven bij Canter, maar ik heb het toch maar aan mijn vader gegeven