Mijn verslagje hebben jullie ook nog steeds tegoed, dus bij deze.
Dressuur ging actiever dan het brave proefje van de vorige keer, maar daardoor wel ietwat slordig. Thuis gaat het nu redelijk de goede kant op met de “omscholing” qua dressuur, dus over een poosje kan ik er op wedstrijd vast meer uit halen dan dat ik nu doe. Deze keer had ik 180 en stond daarmee redelijk laag.
Springen: daar ga ik volgende keer maar voor de herkansing, want ik deed dingen die nergens op sloegen. Zo had ik op de eerste (oxertje van 80 cm, stelde echt niets voor) een dikke stop. Ik zag dat het niet ging passen en ipv Sims te helpen door gewoon mijn been er aan te houden, stop ik met rijden. Sims ging nog wel half af, maar stopte toch en belandde met haar voorbenen over de eerste balk van de oxer. Wat mij daar bezielde………opnieuw aangereden en toen ging het goed. In de gebroken lijn van 3 naar 4 brak ze uit en ik kon haar niet meer corrigeren waardoor ik een 2e weigering aan mijn broek had. Rest van het parcours verliep eigenlijk heel simpel en fijn. Ik had voor het springen al gekeurd dus ik kon me even gaan ontspannen en me vervolgens concentreren op de dingen die komen gingen.
Vlak voor de start heb ik nog even wat simpel losgesprongen (2 x de dikke boom en 2 x de kromme boom) en dat voelde fijn.
Toen mochten we van start. Ik had gelijk het gevoel dat Sims precies wist wat er ging gebeuren van ze ging als een streep naar hindernis 1. Toen ze dichterbij kwam voelde ik haar wat terugkomen en kijken maar hier was ik snel genoeg en we waren er over. De oxer ging heel simpel en fijn. Hindernis 3 vond ik best pittig, maar ook daar geen problemen. 4, 5 en 6 gingen prima, 7 (in-uit met steil) ging keurig evenals 8, 9 en 10. Bij hindernis 11, de halve coffin, kwamen we (geheel mijn fout) veel te hard de bocht om, waardoor we in het bos naast de coffin terecht kwamen, ik een volte moest draaien en daardoor een weigering aangerekend (terecht uiteraard) kregen. Maar bij een 2e poging sprong Sims de coffin heel mooi en simpel met de keurige 1 galopsprong er tussen. Bochtje na de coffin was een beetje prutserig naar mijn gevoel (Sims dacht dat we rechtdoor over de berkenstam moesten) maar daarna kon ik weer gas geven naar de gastank boven op de heuvel. Die en het huisje daarna gingen goed hoewel ik voor mijn gevoel wat dicht zat op het huisje. Waterbak liep ze in zonder te twijfelen, maar wilde wel heel even snuffelen aan het water en viel terug in draf. Ik heb haar even de gelegenheid gegeven om te snuffelen, maar toch snel weer opgepakt om door te gaan naar de laatste hindernis die ook fijn ging.
Ik heb heel fijn gecrosst en ten opzichte van Etten-Leur, waar het nog wat slingerend en hier en daar wat twijfelachtig ging. Maar goed, dat was pas haar eerste cross.
In Castenray gaf Sims me het gevoel een volleerd cross-paard te zijn (is ze natuurlijk nog niet, maar ze pakte zo goed aan) zo geconcentreerd was ze op mij en de hindernissen en zo veel minder op de dingen er om heen (hindernisrechters en publiek o.a.). Ik was nog wel wat buiten de tijd, maar dat komt allemaal nog wel.
Ik kijk vol vertrouwen uit naar de volgende SGW!
Nog wat foto’s die hubbie heeft genomen.
Springparcours: hindernis 1

hindernis 2

hindernis 7b

Start van de cross (let op Sims d'r staart!
)

hindernis 1

hindernis 2


En als laatste de waterbak (let op rechterachterbeentje op de eerste foto
)
