Hier het lieve verhaal van Sambal (heeft wel een hoog Penny-gehalte hoor

)
Ik was dus vanmiddag met mijn vader naar de manege gegaan om nog even te oefenen voor morgen (Kringkampioenschappen)
Het rijden ging erg lekker en na een uurtje besloten we dat het genoeg was en gingen we afzadelen.
We hadden trouwens de hele tijd de grote bak voor ons alleen en ook in de kleine bak was niemand aan het rijden.
Toen we Sam afgezadeld hadden en hij even los in de hoek van de bak stond toen ik m'n jas aan het aandoen was, ging mijn vader naar de andere kant van de bak om het licht uit te doen.
Terwijl hij naar de andere kant van de bak liep begon hij zo'n klik geluidje met z'n tong te maken dus Sam wilde weg draven. Ik kon hem nog net pakken. Mijn vader zei: "Laat maar lopen joh hij wilde gewoon naar mij toe". Dus ik het halstertouw losgedaan. Mijn vader was intussen al helemaal aan de andere kant van de bak. En begon Sam weer te roepen. Die draafde aan en zo in een rechte lijn op mijn vader af

Dus mijn vader deed het licht uit en toen was het opeens hartstikke donker. Dus mijn vader loopt weer terug Sam sjokte braaf mee. Ik dacht laat ik het nou eens proberen dus ik roep hem, draaft ie aan ik hoorde alleen opeens z'n hoefjes en de gespjes van z'n deken rinkelen. Verder zag ik alleen een klein wit kolletje.
Vond het zo lief dat ie zomaar naar me toe kwam zo in het donker
