Vandaag weer met Sam naar de DA in Kootwijkerbroek ipv Hellendoorn geweest. Naar een andere dierenarts omdat we hem graag eens door iemand anders wilden laten onderzoeken. Wij het hele verhaal verteld. De trap, de mogelijke hoefzweer, etc.. Toen weer alles afgewerkt, voltes op het harde (de schat drafde al uit zich zelf aan) linksom liep hij vrij goed, bijna niks te zien. Dus toch al verbetering. Rechtsom ook al weer ietsjes beter maar nog niet goed. Dus weer naar binnen, verdoven. Eerst de hoefzool. Buiten weer wat gestapt totdat het ingewerkt was en toen weer draven.. Nog steeds niet rad. Weer naar binnen praam op, want hij had nu wel door dat hij een prikje kreeg en nu wat hoger verdoofd. Toen weer naar buiten, weer stappen en weer op de volte. Dit keer niks meer te zien. Dus wij wéér naar binnen. Nu voor een verdovingsprikje en weer op de foto's. In Hellendoorn was hij ook al op de foto's gezet dus we hadden al zoiets van zou wel gek zijn als ze nu wel wat vinden. Alles was namelijk goed. De andere DA had op de dag dat hij in Hellendoorn moest blijven zelf nog toen wij al weer naar huis waren nog andere (extra) foto's gemaakt, om echt alles uit te sluiten. Niks aan de hand.
Maar toen de foto's gemaakt waren moest hij nog een keer 1 foto was niet goed. Ik had al zoiets van hij zal wel bewogen zijn ofzo, maar dat was het niet. De DA geloofde 1 foto niet vandaar dat het overnieuw moest, er kwam zelfs al een andere DA naar kijken. Na het maken van de foto kwam hij weer naar ons toe. We moesten achter de deur wachten voor de rontgenstraling. Ik zag al gelijk dat het geen goed nieuws was en dat werd ook gelijk gezegd. We hebben zelf ook naar de foto's gekeken en we hebben ook foto's van hoe het wel had moeten zijn gezien. Sambals straalbeentje was dus vreselijk slecht
Cijfer: 4 De DA zei ook dat dit gewoon bijna nooit voorkomt bij ponies en al helemaal niet bij eentje van 6 jaar. Ik stond inmiddels gewoon te janken en heb heel de weg naar huis moeten huilen en nu weer. Er is gewoon niks meer aan te doen. Het was zelfs al zo erg dat het tijdens het rijden gewoon door midden kon breken. Mijn Sambal, mijn allerliefste pony. Zó oneerlijk.. Met rijden nooit iets gemerkt. Zelfs van de zomer toen de grond zo hard was sprong hij gewoon altijd, nooit heeft hij laten merken dat hij ergens last van had, nooit. Hij is altijd vrolijk, was vandaag nog uit zijn stal geglipt en weg gerent (liet zich wel gelijk weer pakken) en een echte knuffel. Ik kan me nu gewoon nog niet voorstellen hoe het straks zal zijn als hij er niet meer is.. Sambal