De ene draagt superveel zorg voor zijn paard en krijgt toch een blessure, een ander kijkt er niet naar, rijdt 1x per week een zware rit/jumping... en die krijgen niets.
Ik heb zelf ook dik anderhalf jaar niet gesprongen met Fi na haar peesblessure (gelukkig toen Ny eruit kunnen fokken) maar 2 veeartsen zeiden mij toen ook heel duidelijk dat er geen garanties bestaan. Ze was zo goed als mogelijk gerevalideerd, maar als het fout moet gaan, gaat het toch fout helaas.
Dus hopelijk mogen al onze paarden gezond blijven/worden in 2018, meer dan ons best doen, kunnen we niet.
Oei Hanne, toch wel een dik beentje ja. Hij staat toch niet veel in het nat/modder dacht ik? Moet toch van ergens komen? Of toch intern zoals ik al schreef? Al eens bloed getrokken?
Jessol: geen makkelijke situatie idd...
Als zelf ouder zijnde (weliswaar nog klein kind) snap ik het wel dat je graag wil dat je kinderen hun geld zo 'verstandig' mogelijk spenderen en als ze hun geld dan uitgeven aan iets waar je als ouder geen klik mee hebt, dan is dat in hun ogen weggesmeten geld wellicht.
Moet zeggen, ik ben daar zelf op een ander vlak ook schuldig aan hoor. Ik geef ook (veel) geld uit aan de paarden, maar ik geef geregeld commentaar op mijn man die voor €200 sigaretten rookt in de maand.
Als mijn dochter later een goed paard zal kopen, zal ik staan
wellicht, maar pak dat ze het uitgeeft aan een dure auto, zal ik ook
doen denk ik
Beetje eigen aan het hebben van je eigen referentiekader denk ik dan maar.
Probeer maar voor ogen te houden dat ze het wellicht allemaal goed bedoelen en graag zien dat je een zo goed mogelijk rugzakje hebt voor later...
Maar ik snap dat je op een moeilijk moment hier totaal geen boodschap aan hebt en idd gewoon beetje steun wil.
met bewuste doelen. Dus ook de enige die hinder heeft van de nogal sobere verlichting/panne. En de zwemvijver als er echt veel regen valt, maar goed. 't Is vooral het gebrek aan licht.
Ik hoop ook dat het snel beter wordt, Shadow moest in januari bij die droes ook dagelijks spuiten hebben, hij liep op de duur gewoon weg.
Maar het rakelt wel die herinningen op. 'k Mis hem nog wel. 
Zou in geval van erge stalbenen toch gewoon losrijden en niet teveel druk op die benen zetten.
.
! Heb je nog die opening dat je wat voorbereidt had? 
. Ik heb er ook al een paar gehad de afgelopen jaren. Mijn eerste pony zien sterven aan een hartaderbreuk toen ik alleen thuis was, mijn 2e nog geen jaar kunnen rijden door erge headshaking, mijn vorig paard aantal keer mank..
Gisteren was ik ook op pad zonder huissleutels (gelukkig was vriend thuis), ik heb al diverse keren moeten omdraaien naar huis omdat ik op weg naar werk was met mijn prachtig gifgroene crocks nog aan mijn voeten, om de halverklap mijn gsm kwijt, vergeet mijn agenda of om afspraken erin te zetten, ga naar de bank zonder bankkaart, ik stop eten in de oven en vergeet die dan aan te zetten, ga boodschappen doen en breng alles mee behalve datgene wat ik het meest dringend nodig heb. Ik moet 20x mijn uren voor werk checken (werk tijdelijk met variabele uren), mijn bureau op werk is 1 massa papiertjes en post-it's, ik gebruik een hangslot op de weid en vergeet de code, vertrek zonder stalkleren naar stal (dag nette kledij...), ik sluit mezelf bijna dagelijks nog op binnen de beschermde woongemeenschappen op het werk en ga maar door.
Maar dat valt op te lossen. Al moeten we ook voorzichtig blijven met het optimisme want Luxor heeft al een terugval gehad, DA zei dat het wel hardnekkig was bij hem