
Een "ander" bit dan de iedereen bekende bitten , scharenbitten en stangen, zijn niet scherper maar geven bij juist gebruik een veel duidelijker signaal af waardoor een paard sneller ( dus zonder trekken etc.) begrijpt wat de bedoeling is.
Ik rijd mijn paard afwisselend op een Billy Allen trens ( neigt meer naar ongebroken en heeft daarom een "zachtere" inwerking dan een enkel of dubbel gebroken trens) , op een scharen bit ( stang met tongboog) en soms op een bosal. Persoonlijk rijd ik altijd liever met een scharen bit met ongebroken mondstuk ( korte scharen en dikker mondstuk maken bijv, een zeer "zacht" bit, maar dat vinden ook niet alle paarden fijn).
Met de trens zal ik meer teugelwerking hebben, bijv. tijdens training, en persoonlijk vind ik dat minder prettig en mijn paard ook, met de stang zijn minimale teugelhulpen voldoende; het bit ligt stil in de mond en bij een minimaal beweging van de teugel komt er een licht, indirect, signaal naar de paardenmond met veel minder druk op de gevoelige lagen dan bij de trens ( die drukt nl. rechtstreekt op de lagen wat pijn doet). Door de hefboom werking doet een stang dat veel minder en bij de juiste teugelvoering al helemaal niet.
De bosal is een ander verhaal, een andere manier van rijden, die in mijn geval niet meer "show legal" is omdat mijn paard daar te oud voor is.
Dus een bit is zo sterk als de hand van de ruiter, het ene bit is niet perse scherper dan een ander maar door de compleet andere inwerking geeft het een andere respons en ja, sommige paarden worden buiten zo heet dat ze een ander type bit, met een andere inwerking nodig hebben, ondanks dat ze super goed gereden zijn, gedisciplineerd zijn en normaal geen stap verkeerd zetten en een prima band en communicatie met de ruiter hebben. Het gevolg van adrenaline en endorfine!
En dan kan je dus beter naar dat andere bit grijpen dan het paard zijn lagen en je eigen handen kapot trekken met een "vriendelijk" trensje ( wat dat dus helemaal niet is!).
