Geplaatst 
had ik de smaak van het crossen te pakken gekregen. Ik herinnerde me dat een manege hier vlak in de buurt ieder najaar een samengestelde wedstrijd organiseert die ook is opengesteld voor ruiters 'van buiten'. Helaas liet de website mij weten dat de inschrijfdatum net verstreken was, maar na een mailtje bleek dat er toch nog plek was (en niet alleen voor mij, ook voor een aantal enthousiaste stalgenoten). Dus schreef Kiwi zich weer in voor een cross. Je hoefde bij deze wedstrijd niet in pinguinpak: het enige wat verplicht was, was een cap. Ik startte vandaag dus geheel in het blauw/zwart, met bodywarmer en chaps, en hoefde me dan ook niet druk te maken om een te strakke witte broek en irritant zittende rubberen rijlaarzen. Invlechten voor de dressuur zou ik nog wel doen, wel zo netjes. Verder had ik besloten dat ik er onder het zadel naartoe zou gaan: het was maar 10 km over de Berg, ongeveer drie kwartier rijden. Mijn vriendje zou rechtstreeks naar de manege komen om mijn proefje voor te lezen en daarna zou hij de trailer gaan halen. Ik zag het namelijk niet zitten om ook onder het zadel terug te gaan omdat het dan al bijna donker zou zijn.
Gisteren had ik de cross al verkend, het leek me goed te doen. De meest 'spectaculaire' hindernis was nummer 14: je moest over een boomstam op een walletje springen tussen maisveld en zandpad, en aan de andere kant van het walletje vrij steil naar beneden het zandpad op en daar meteen links. Kwestie van beheerst rijden
. De andere hindernissen waren vooral steiltjes van boomstammen, een enkele oxer of triple (sommige daarvan vrij smal en midden op een maisveld - daar schiet je dus zo langs als je niet oppast) en als laatste een in-uitje (een soort muizenval). De optimale tijd was 450 seconden, wat inhield dat je die 2100 meter vooral niet voluit moest gaan, want dan was je veel te snel (elke seconde te snel of te langzaam betekende 0.25 strafpunt). Vanmorgen konden we om te beginnen al een uur langer slapen en vergeleken met andere wedstrijddagen was er ook nog sprake van 'uitslapen': de wekker ging 'pas' om 7 uur (mijn bioritme vond overigens dat het 8 uur was
). Tegen half 9 was ik op stal, een ongekende luxe. Retje snapte er vrij weinig van: er groeide een enorm vraagteken boven zijn hoofd toen ik hem na het invlechten opzadelde en we het bos in gingen. 'Jij spoort niet', hoorde ik hem denken. 'Vlechten en daarna boscrossen? En waar is je pinguinpak dan?' Ik heb de verrassing tot op het laatst verborgen weten te houden. Precies drie kwartier later kwamen we bij de manege aan. Net toen ik de straat in reed, werd ik vanaf het wedstrijdterrein gebeld door een stalgenootje met de mededeling: 'Ze zeggen dat je nu moet starten!' 'Ehm... nou nee, ik denk dat iemand zijn horloge nog op zomertijd heeft staan, want het is nu 10.45 en ik sta toch echt voor 11.45 op de lijst!' Was uiteraard geen probleem, ik kon later starten. Het bleek uiteindelijk dat er een schrijffoutje was gemaakt op de dressuurlijst van mijn ring, want op de algemene lijst stond ik wel voor 11.45 ingedeeld.
Anyway, ik had dus alle tijd om nog even punten in te draaien en wat blubber van mijn paard te poetsen. Ik was blij dat ik onderweg al wat had losgereden, want het was nogal druk in de buitenbak
. De jury van mijn ring bleek mijn vroegere instructrice te zijn van de manege waar ik 20 jaar geleden heb leren rijden. We waren elkaar niet helemaal uit het oog verloren (we kwamen elkaar de afgelopen jaren nog regelmatig tegen op ponywedstrijden in de buurt) maar toch was het best grappig dat ik nu uitgerekend bij haar moest rijden. Ondanks een hier en daar wat gehaaste proef (ik heb mijn best gedaan rustig te blijven ) hadden we toch nog 165 punten en daarmee stonden we 5e in onze ring. Overigens moet ik wel zeggen dat een dressuurproefje voor mij vele malen vermoeiender is dan een endurance van 80 km... Djiez, wat moet je op veel dingen tegelijk letten! En dan ondertussen ook nog in de gaten houden wat je voorlezer zegt... Ik merk wel dat ik weinig gewend ben op proefjesgebied.
Na twee uur trailerrust was het zover: Retje mocht weer crossen! Mijn ouders kwamen ook nog even kijken en filmen (voor mijn moeder heel wat, want die vindt springen doodeng) en ook Carlaa en Lepeltje hier van Bokt waren erbij. Het wachten tot de start duurde Retje wat lang en toen het startsein werd gegeven, wist hij niet hoe snel hij weg moest komen. Gelukkig kon ik hem na hindernis 1 weer redelijk terugrijden, maar hij bleef toch het hele parcours vrij sterk. Het ging voor mijn gevoel dan ook niet zo soepel als bij de Tripalon, maar toch was ik er achteraf wel tevreden over. In ieder geval had hij weer flink zijn oortjes naar voren, hij leek er veel plezier in te hebben. Ook ging ik zelf na een paar sprongen wat beter zitten. Op hindernis 14 verloor ik bij de 'afdaling' wel mijn ene beugel - en daarmee mijn evenwicht - maar gelukkig bleef ik erop zitten. En uiteindelijk kwamen we bijna een minuut te vroeg over de finish.
Over het springen kan ik kort zijn: ik kwam de bak in en ik stond ook zo weer buiten, zo snel ging het
. Ret was vrij moeilijk terug te rijden op mijn zit en als ik mijn been aanlegde om hem op te sluiten, dan zag hij dat als aansporing. Gelukkig zijn we heelhuids het parcours doorgekomen - de jury haalde volgens mij ook opgelucht adem - maar de stijlprijs verdiende het niet. Dit is dus ook de reden waarom ik geen parcoursen hoger dan 80 cm wil springen: gewoon levensgevaarlijk met mij in het zadel. 
Bokker Symbeami (Saskia) deed ook mee met haar 22-jarige Amigo en die ging tegelijk met ons naar huis. Wij zouden nog teruggaan voor de uitslag, zij niet. Ik had gezegd dat ik een eventuele prijs wel zou meenemen, haar reactie daarop was: 'Joh, ik zit toch niet in de prijzen want ik had twee weigeringen in het springparcours'. Afijn, Retje naar stal gebracht, terug naar de manege en net op tijd voor de prijsuitreiking. Uiteindelijk bleken we nog 5e te zijn geworden! Ik ging mijn beker en lintje in ontvangst nemen, liep terug naar mijn plaats en toen werd gezegd: 'Op de 4e plaats Saskia... etc. etc.' Dus kon ik nog een beker en een lintje mee naar huis nemen! Mijn Super Turbo Dravebier is er dus af gereden door een gepensioneerde grijze knol... Tsk!
Anyway, tussen Sas en mij scheelde het anderhalve punt. Ret en ik hadden 14 strafpunten in de cross omdat we dus zo asociaal snel binnen waren, terwijl Sas en Amigo daar slechts een halve strafpunt hadden (op 2 seconden na de optimale tijd). Daar hebben ze dik hun strafpunten in het springen mee opgehaald, super gedaan!
Foto’s volgen nog, vanwege het slechte weer zijn de meeste plaatjes mislukt maar er is ook nog voldoende beeldmateriaal om een topic mee te vullen. Nog even geduld tot ik ook de foto’s heb die een van mijn stalgenootjes heeft gemaakt.
Het was weer een heerlijk dagje, heb een hoop lol gehad en ik zou willen dat alle wedstrijden zo dichtbij waren...
Mijn doel was heel blijven, dat is iig gelukt! Gelukkig voelt-ie in een cross heel anders aan, denk dat-ie zich dan vrijer voelt dan in zo'n binnenbak. En ik ook. 
