Wat betreft de stevige zit: dat komt vanzelf wel, zorg eerst maar voor het vertrouwen en weer een beetje moed in de klant en gewoon inderdaad dat stapje terug doen.
En de lente in de bol….bekend ‘probleem’…maar ik leg dan wel altijd uit dat het nog steeds geen robotten zijn en dat een paard van nature een vluchtdier is etc. Het hele verhaal erachter dus! Bij kinderen zeg ik dan altijd: jeetje joh, hij wordt echt helemaal blij van je dat jij op zijn rug zit vandaag! Dat tovert direct een brede glimlach van oor tot oor op die kinderkopjes! Ik probeer wel altijd te stimuleren en zeg altijd dat ze niet meteen nee moeten zeggen maar bepaalde dingen wel moeten probéren, ook al lukt het niet direct, dan hebben ze het toch geprobeerd.
Dus ik zou zeggen: stapje terug na de val, lekker nog aan die longeerlijn laten en af en toe een klein grensje verleggen. Met jouw klantje gaat het begin gewoon wat minder snel dan bij anderen en dat hoeft natuurlijk geen ramp te zijn…
Ik geef zelf geen ‘opstaplesjes’ omdat ik daar echt het geduld niet voor heb (m.a.w.: ik vind er ook geen moer aan om een half uur lang: stáán-zit te moeten zeggen) maar zodra ze zelf normaal erop zitten, normaal de teugels vasthouden en op maat kunnen maken, kunnen sturen en behoorlijk kunnen lichtrijden, gaan ze naar de groepslesjes. Tijdens het opstaplesje gaan ze in het begin aan de longeerlijn en naarmate ze wat vorderen, ook los (bak wordt dan afgezet) en moeten ze echt leren sturen. Als dat goed gaat, gaan ze de groepsles dus in!
Maar als je de mogelijkheid hebt, zou ik geen erg angstig iemand een groepsles in doen…
En als het over een tijdje nog niet gelukt is of verbeterd, zou ik ze persoonlijk adviseren om een andere hobby te gaan zoeken….
