Toen ik net mijn diploma had gehaald had ik soms heel veel moeite met de echte beginnerslesjes. Tja op ORUN cursus leer je niet om te gaan met jengelende kinderen (en hun ouders!!) en pony's die echt niet meer willen lopen

Nu gaat het heel erg goed, al gaat mijn voorkeur nog steeds uit naar meer gevorderde groepen.
Met de echte kleintjes (die rijden in groepjes van maximaal 6 in colonne) wordt alles vooral heel erg spelenderwijs duidelijk gemaakt. Figuren leren sturen in stap en draf, lichtrijden, doorzitten. Wat ze altijd heel leuk vinden is halthouden, tot 3 tellen en dat zo snel mogelijk aandraven. Slalom om pionnen, stappen en draven over balkjes, gymen op de pony en zelfs zonder zadel rijden. Helemaal leuk.
Als ze deze groepjes zijn gepasseerd gaan ze meteen individueel aan de slag en is de tijd van colonne rijden voorbij.
Het leuke is om met zo'n groepje onderaan te beginnen en ze dan in de loop van de jaren zien uitgroeien tot echte gevorderde pubers!
Ik heb vaak een thema in de les waar we dan minstens een halve les aandacht aan besteden zoals recht richten. Zeker voor de meer gevorderde ruiters is dit leuk.
Ik heb echt een hekel aan groeplessen die week in week uit hetzelfde zijn waarbij de klanten van de voren al weten welke oefening ze moeten gaan rijden en wat het commentaar zal zijn van de instructeur. Dat noem ik een sleur en dan ben je ten opzichte van je klanten niet goed bezig.
Heel af en toe geef ik te paard les aan volwassenen met name, die vinden dat geweldig omdat ik dan oefeningen voor kan doen (travers, keertwendingen en appuyeren bijvoorbeeld) en ze dan heel goed kan helpen met de juiste hulpen.
Jaja, instructrice zijn is echt een vak apart waarbij je natuurlijk niet alleen paardenfreak moet zijn maar ook heel veel mensenkennis moet hebben en soms zelfs als psycholoog moeten kunnen fungeren haha