Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
mijn naam is Marloes. Ik ben al een aantal jaren in bezit van mijn ORUN. Ik heb lesgegeven op een manege en geef nu les bij een rijvereniging. Hoop hier wat inspiratie op te doen en van elkaar te leren. Ik heb leeftijden variërend van 9 tot 65, in verschillende groepen uiteraard. Maximaal 5 in een les, maar met als doel groepjes van 3 à 4 te kunnen maken. 
Ook met 2 bakken als die vrij zijn en dan vrij rijden in de ene en springen in de andere. Ook dan stapt er een persoon rondjes tijdens het parcours zodat ze mee kunnen kijken naar het parcours en ik zo goed kan uitleggen wat er (vaak ook bij hun) net het probleem is
.
) maar ik leg dan uit dat dat is omdat ze je niet kunnen zien. (kinderen bedenken dat meestal zelf als ik dat enigzins stuur). Kelly_ann schreef:Handig zo' n headset, ik gebruik het in de privé lessen ook.
Je zegt dat je veel uitleg geeft, mij ervaring is dat dat ook teveel kan worden. Gewoon doen, voelen en ervaren levert soms veel meer op. Zeker bij jonge ruiters is taal nog niet het belangrijkste voor motorisch leren. Ook waarom vragen houdt de jeugd nog niet echt bezig, zij zijn nu nog in de trial and error fase.
Centered riding is wel heel boeiend, geeft mooie beelden bij de theorie. Want hoe voelt 'recht' eigenlijk? Hoe omschrijf je dat als instructeur?
Ik ben nu net met een van mijn groepen aan de gang gegaan met aanleuning, halve ophouding , ontspanning en nageeflijkheid. Dit vind ik de moeilijkste fase, omdat het bijna altijd een focus geeft op hoofd en hals, en in die periode zie je ook ineens de houding van de ruiters achteruit gaan en ze gaan 'proberen': waardoor je onrustige handen krijgt.
Maargoed, ze waren er wel echt aan toe en ik denk dat ik die gevolgen moet accepteren en al doende weer beter zal krijgen. Volgens mij maakt iedereen die fase door als je iets nieuws moet leren.