Zoals de titel zegt, wie lukt het studeren ook niet meer?
Ik ben in 2019 begonnen met Social work. Echter brak natuurlijk corona uit. Nou had ik het grootste deel van het jaar al afgerond en kon ik goed meekomen.
Helaas op 1 verslag na, niet mijn P behaald.
Maar goed, kon m nog halen in jaar 2.
Jaar 2 in november uitgevallen qua lessen, toetsen en samenwerking dingen.
Het thuis leren lukte me niet meer en mijn hoofd stopte er compleet mee.
Ik liep nog wel stage, maar kwam erachter dat ik dus echt geen hulpverlener ben. Besloten om mijn P proberen te halen en dan verder te kijken.
Helaas na (teveel imo) pogingen nog steeds niet gehaald.
Wel had ik besloten om een nieuwe studie te starten in 2021. Dit werd Toegepaste psychologie.
In theorie vrij veel overlap, alleen dan veel meer theoretisch en minder hulpverlener zijn. Daarnaast loop je pas in het 3e jaar stage, dus dat vind ik ook erg prettig.
Ik was helemaal blij om weer te mogen starten met school, een nieuwe studie, nieuwe klas en een nieuwe school.
Ondanks ik heel veel overlappende vakken/toetsen/ boeken heb, kan ik geen vrijstelling aanvragen. Dit had te maken met de ECs.
Maar god, wat valt me dit zwaar tegen zeg. Ik vind het hele schoolse niet leuk meer. De opleiding en stof vind ik rete interessant, maar alles eromheen gewoon niet.
Omgaan met klasgenootjes vond ik niks aan, het reizen vind ik zwaarder vallen dan dat ik van te voren had verwacht, de lessen waren imo erg veel herhaling, maar toch had ik het idee dat ik gigantisch achterliep.
Ik heb hierover een gesprek gehad met mijn SLBer maar voor mijn gevoel werd ik niet begrepen en werd er niet lekker meegedacht.
Dus ik heb besloten om de stekker eruit te trekken.
Het lukt me gewoon niet meer.
Gelukkig mag ik bij mijn werk blijven en kan ik daar uurtjes maken.
Dit is een supermarkt waar ik eigenlijk best blij ben.
Nu heb ik daar aangegeven dat ik dus (tijdelijk?) gestopt ben met studeren en kwam een van mijn leidinggevenden aanzetten met het idee of ik niet eventueel intern opgeleid zou willen worden en dan een BBL zou willen doen.
Ik heb hier even een weekend overna gedacht en heb voorzichtig ja gezegd.
Dit zou dan vanaf februari zijn en dan kan ik nu eventjes alles op een rijtje zetten om weer rust in mijn hoofd te creëren.
Echter vind ik het wel een hele stap. Ik ga van 2 (onafgemaakte) HBO opleidingen dus nu naar BBL mbo niveau 4.
Het is mij namelijk altijd vermeld dat ik perse een (HBO) diploma op zak moest hebben, wou ik ergens goed terecht komen en verdienen. En eigenlijk, heel stiekem voelt het nu een beetje als falen.
Ik heb altijd mezelf willen bewijzen en aantonen dat ik goed kon meedraaien op HBO niveau.
Maar helaas loopt het niet precies zoals ik in gedachten had.
Gelukkig heb ik inmiddels wel steun van m'n moeder gekregen en staat mijn ontzettend lieve vriend dik achter me en is hij blij voor me dat ik mezelf nu op deze manier kan gaan ontwikkelen.
Sorry voor het lange verhaal

Zijn er mensen die zich een beetje in mijn verhaal kunnen vinden? Of eventueel tips oid hebben?