Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 00:11

Wat wil jij weten over een beroep?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 00:11

Zoveel bokkers en zoveel beroepen, er zijn vast meer mensen met vragen en vast ook bokkers die het vanuit hun ervaring kunnen beantwoorden.

Als je docent bent in het VO wordt je dan vaak de eerste periode uitgetest door de leerlingen? Zo ja, hoe ga je hier mee om?

Voor verpleegkundigen die te maken hebben gehad met mensen die zijn overleden. Hoe ging je er mee om en wordt je daar ook goed in begeleid?

Voor mensen die werken op een Kinderdagverblijf, hoe gaat dat met pauzes? Om en om of zit je de hele dag bij de kinderen?

Mocht je een BOA zijn of kennen, ben je weleens bang? Het lijkt me dat iedereen weleens bang is, maar dat je voor dit beroep waar je veel over geweld leest echt onbevreesd moet zijn om er aan te beginnen.

**Geplaatst**: 21-11-20 01:15

Geplaatst: 21-11-20 01:15

moonsparkle schreef:
Voor mensen die werken op een Kinderdagverblijf, hoe gaat dat met pauzes? Om en om of zit je de hele dag bij de kinderen?

Je hebt per dag de 3 uurs regeling en dat betekent dat je als leidster per dag 3 uur alleen mag staan. Als ik een voorbeeld noem bij mij op het werk:

De vroege dienst begint 7.30 of 8.00 en de late dienst 8.45 of 9.00 dus de vroege dienst staat alleen tot de late dienst komt en de late dienst staat aan het einde van de dag alleen omdat de vroege dienst om 16.30 of 17.00 klaar is en de late dienst 17.45 of 18.00. Nu voegen wij op een gegeven moment samen dus sta je minder lang alleen. De vroege dienst heeft pauze van 13.30-14.00 en de late dienst van 14.00-14.30. Dit is vaak ook een rustig moment van de dag omdat de meeste kinderen slapen dan. En wij eten samen met de kinderen dus dat hoeft niet in je pauze.

**Geplaatst**: 21-11-20 01:34

Geplaatst: 21-11-20 01:34

Ik ben geen verpleegkundige maar verzorgende en ik werk op een PG afdeling waar een snelle doorstroom is van bewoners, gemiddeld wonen mensen 2-5 jaar bij ons.

Citaat:
Voor verpleegkundigen die te maken hebben gehad met mensen die zijn overleden. Hoe ging je er mee om en wordt je daar ook goed in begeleid?

De eerste x wordt je wat geleefd en je praat veel met collega’s. Maar mijn eerste x op de terugweg van een uitvaart heb ik de auto aan de kant moeten zetten en vreselijk gehuild. De man die ik kende bleek ook een geschiedenis te hebben met liefhebbende familie en een eigen verhaal. Dat beeld verlies je wel eens als je aan het werk bent met de mensen die ze nu zijn. Dat was een eye opener.

Nu staat het vooral in het teken van de familie steunen en het zo waardig mogelijk laten. Je bent echt aan het werk, je luistert, praat, denkt na, wat wil de familie, wat wilde de bewoner, wat moet ik nu voor checklist afvinken...
Sommige bewoners waar je een band mee hebt omdat ze er lang hebben gewoond vallen wel eens zwaar, maar over het algemeen spreken wij hier van “fijn, het was goed zo” als iemand is overleden. Omdat mijn werk het eindstation is voor iemand, ze gaan überhaupt niet meer naar huis en dat weet je dus ook. Ik heb het mooiste beroep ter wereld, vind ik.

**Geplaatst**: 21-11-20 01:45

Geplaatst: 21-11-20 01:45

moonsparkle schreef:
Voor verpleegkundigen die te maken hebben gehad met mensen die zijn overleden. Hoe ging je er mee om en wordt je daar ook goed in begeleid?

Ik denk dat bijna elke student tijdens stage hier al wel mee te maken krijgt. Nu is niet elke stageplaats hetzelfde natuurlijk, maar mijn ervaring is wel dat je over het algemeen goed begeleid wordt en goed je grenzen aan mag geven. Er werd bij mij ook aangemoedigd om goed aan te geven wat ik wel of niet wilde zien/doen en dat als het niet ging ik het gewoon aan moest geven. Ik vond de eerste paar keer wel heel spannend en ''raar'' maar ben zelf gelukkig niet ''bang'' voor de dood/een overleden iemand o.i.d.
En het is ook een kwestie van ''wennen'' ofzo. Je leert er op een bepaalde manier mee om gaan. Ik wil niet per se zeggen dat het normaal wordt ofzo, maar het is imo wel onderdeel van het leven. Het hoort erbij, tot op zekere hoogte overigens.

Verder werk ik nu al een paar jaar in het ziekenhuis maar sta je nooit alleen. Ik vind het soms nog steeds wel eens spannend om zelfstandig patiënten met een palliatief beleid te begeleiden maar je hebt altijd je collega's die je om hulp kunt vragen. Zowel op de geriatrie waar ik gewerkt heb als nu op de longgeneeskunde maak ik zo nu en dan overlijdens mee. Ik heb vorige maand echter ook de hele maand weer op de covid-afdeling gestaan en ik heb toen dagen gehad waarbij bijna elke dag dat ik werkte wel iemand overleed. Gelukkig lang niet altijd bij mijn patiënten, maar dat merk je wel op de afdeling. Ook omdat we nu situaties meemaken die je normaal niet meemaakt als iemand overlijdt. We hebben bijv. meerdere echtparen gehad waarvan 1 het niet overleefd heeft en de ander wel. Maar soms lag de een nog in het ziekenhuis en kon deze geen afscheid meer nemen of naar de begrafenis toe. In enkele gevallen zijn zelfs beide mensen, soms in een kwestie van een paar dagen, overleden. Ik weet er inmiddels beter mee om te gaan t.o.v. de eerste golf, maar ik ben ook blij dat ik inmiddels al weer een aantal weken op een gewone afdeling sta. Zowel nu als de vorige covidperiode hebben we dan ook regelmatig maatschappelijk werk/medisch psychologie die aansluit bij pauzemomenten zodat we hierover met elkaar in gesprek kunnen gaan en ons hart kunnen luchten.

Mbt bovenstaande, zeker de geriatrie en longgeneeskunde, gaat het over het algemeen over oudere mensen die overlijden vanwege ziekte. Een enkele keer zit hier een jong persoon (+-60 jaar) bij die bijv. overlijdt aan kanker. Dat voelt soms wat oneerlijker dan iemand die bijv. 80 is ''en een mooi leven heeft gehad''. Nu wil ik zelf uiteindelijk naar de kraam-verlosafdeling en weet ik dat het een enkele keer ook daar voorkomt. Gelukkig <10 kraamvrouwen per jaar als ik de cijfers mag geloven dus ik hoop dat ik dat nooit mee hoef te maken. Maar ook overleden kindjes komen natuurlijk wel eens voor. Daar ''kijk ik wel een beetje tegenop'' maar ik verwacht ook wel goede steun te kunnen vinden binnen het ziekenhuis/collega's.
En het scheelt dat één van mijn beste vriendinnen ook verpleegkundige binnen het ziekenhuis is, dus dan is het fijn als je eens dingen kunt bespreken en je hart kunt luchten als je ergens mee zit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 09:01

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 09:01

Bedankt voor de antwoorden tot nu toe, interessant om te lezen. Ik zou het denk ik de eerste keer dat er iemand zou overlijden moeite hebben om niet emotioneel te worden, maar dan vooral als je de familie ziet huilen /afscheid neemt. Maar misschien als je wordt opgeleid zie je dat eerst een tijd vanaf een afstand waardoor je er mee om leert gaan. Wat fijn dat je wel zoveel steun aan collega's hebt.

Bij het KDV met hoeveel kinderen ben je dan alleen?

Voor mensen die op de OK werken mag er muziek aan? En heb je daar dan ook wat in te zeggen of is het wat de arts wil? (straks werk je de hele dag met muziek waar je zelf normaal gesproken al niet kort naar Wil luisteren :')

)

Voor mediums is dit iets wat je hebt aangeleerd of wanneer ontdekte je de gave? Heb je het weleens mis?

Misschien hebben andere ook vragen?

**Geplaatst**: 21-11-20 09:18

Geplaatst: 21-11-20 09:18

Ik weet van een oud-klasgenoot dat op OK's regelmatig een muziekje wordt gedraaid

Wie de muziek bepaalt... Geen idee. Arts klinkt logisch

Ik ben benieuwd naar iemand bij de hulpdiensten. Daar komen soms hele pittige meldingen voorbij. Heb je ooit gehad dat je de melding van de meldkamer kreeg en dacht: 'hier wil ik eigenlijk niet heen...'? En hoe zet je die knop toch om?

**Geplaatst**: 21-11-20 09:24

Geplaatst: 21-11-20 09:24

moonsparkle schreef:
Als je docent bent in het VO wordt je dan vaak de eerste periode uitgetest door de leerlingen? Zo ja, hoe ga je hier mee om?

Ja. Iedere keer dat je op een nieuwe school start of een nieuwe klas krijgt die je nog niet kent

Maar ik noem het geen 'uittesten', maar 'grenzen aftasten'. Logisch ook, moeten ze vooral ook lekker doen.
Hoe ik er mee om ga? Nuchter en ik maak me er vooral niet druk om. Ik geef altijd aan dat ze dat vooral lekker moeten doen als ze die behoefte hebben, ze komen er vanzelf achter waar de grens ligt. Blijf gewoon vooral in gesprek met je pubers en maak je niet druk.

**Geplaatst**: 21-11-20 09:30

Geplaatst: 21-11-20 09:30

moonsparkle schreef:
Als je docent bent in het VO wordt je dan vaak de eerste periode uitgetest door de leerlingen? Zo ja, hoe ga je hier mee om?

Voor verpleegkundigen die te maken hebben gehad met mensen die zijn overleden. Hoe ging je er mee om en wordt je daar ook goed in begeleid?

Ik heb enkele keren kort als docent VSO gewerkt. Ik heb eigenlijk maar één leerling gehad die me even uittestte. Maar dat wist ik op voorhand, was ook een deel van e problematiek. Ik heb haar laten ervaren dat meewerken meer voordelen opleverde. Ze wou niet deelnemen aan een activiteit. Ze mocht van mij aan de kant zitten toekijken. Uiteindelijk kwam ze zelf meedoen en werd ze ook betrokken. Voor haar werkte dat goed. Hoe te reageren hangt af van de situatie en de leerling. Ik heb ook leerlingen in het gewoon onderwijs gehad die aanvankelijk niet openstonden voor mijn begeleiding. Dan zoek je ingangswegen en werk je in eerste instantie voornamelijk aan het opbouwen van vertrouwen en een band.

Ik ben geen verpleegkundige, heb wel gewerkt als orthopedagoog / psycholoog bij leefgroepen voor kinderen met een ernstige beperking. Wij hadden gemiddeld 1x per jaar een overlijden. Wij hadden een beleid rond hoe hiermee om te gaan. Belangrijk onderdeel daarvan was dat we er als leidinggevenden voor de medewerkers probeerden te zijn. Je eigen emoties delen doe je als leidinggevende dan met collega's die eveneens een leidinggevende functie hebben. Op vergaderingen wordt er ruimte gecreëerd voor mensen hun beleving, om te ventileren, je bent beschikbaar als leidinggevende en polst individueel ook informeel hoe het met iedereen gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 09:30

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 09:30

Goof schreef:
moonsparkle schreef:
Als je docent bent in het VO wordt je dan vaak de eerste periode uitgetest door de leerlingen? Zo ja, hoe ga je hier mee om?

Ja. Iedere keer dat je op een nieuwe school start of een nieuwe klas krijgt die je nog niet kent
Maar ik noem het geen 'uittesten', maar 'grenzen aftasten'. Logisch ook, moeten ze vooral ook lekker doen.
Hoe ik er mee om ga? Nuchter en ik maak me er vooral niet druk om. Ik geef altijd aan dat ze dat vooral lekker moeten doen als ze die behoefte hebben, ze komen er vanzelf achter waar de grens ligt. Blijf gewoon vooral in gesprek met je pubers en maak je niet druk.

Haha wat fijn dat je er zo mee om kunt gaan. Waar ligt bij jou dan de grens of hoe laat je ze weten tot hier en niet verder?

**Geplaatst**: 21-11-20 09:39

Geplaatst: 21-11-20 09:39

moonsparkle schreef:
Voor mensen die op de OK werken mag er muziek aan? En heb je daar dan ook wat in te zeggen of is het wat de arts wil? (straks werk je de hele dag met muziek waar je zelf normaal gesproken al niet kort naar Wil luisteren )

Ik werk op de OK

.
Het wisselt een beetje, we hebben een aantal chirurgen die geen muziek op willen en we hebben er die zodra de patiënt slaapt om muziek vragen. Bij de spannende/lastige ingrepen blijft hij vaak uit/gaat uit. En wat er geluisterd wordt wisselt. De ene chirurg zegt 'kies maar wat', dan wordt het vaak non stop Q-music bijvoorbeeld. Maar er zijn er die koppelen hun eigen Spotify lijst. Op vrijdag gaat nog wel eens het foute uur op en afgelopen week hebben we veel de top 1000 van Qmusic op gehad.

Er is echter ook een chirurg die houdt van ACDC enz. We hebben de 'afspraak' dat hij in de loop van de middag pas over mag naar 'herrie muziek' en niet de hele dag haha.

Meestal staat de muziek zachtjes op de achtergrond, omdat we elkaar goed moeten kunnen verstaan en degene die niet bovenop de patiënt staat ook hoort wat er gecommuniceerd wordt. Maar soms gaat hij wel ook eventjes een keer wat harder.

**Geplaatst**: 21-11-20 09:44

Re: Wat wil jij weten over een beroep?

Geplaatst: 21-11-20 09:44

Wat ik mij af vraag. Gebeurt het nou vaak dat de advocaat de waarheid weet van zijn cliënt, of moet deze zijn/haar cliënt meestal verdedigen zonder zelf ook van de echte waarheid op de hoogte te zijn? Even Jos B. als voorbeeld, zou zijn advocaat weten wat hij daadwerkelijk wel/niet heeft gedaan (even weggelaten dat het natuurlijk de vraag is wat voor waarheid hij heeft verteld aan zijn advocaat)

**Geplaatst**: 21-11-20 09:46

Geplaatst: 21-11-20 09:46

Kookaburra schreef:
Ik weet van een oud-klasgenoot dat op OK's regelmatig een muziekje wordt gedraaid Wie de muziek bepaalt... Geen idee. Arts klinkt logisch

Ik ben benieuwd naar iemand bij de hulpdiensten. Daar komen soms hele pittige meldingen voorbij. Heb je ooit gehad dat je de melding van de meldkamer kreeg en dacht: 'hier wil ik eigenlijk niet heen...'? En hoe zet je die knop toch om?

Ik hoop dat ik deze vraag mag beantwoorden namens mijn vriend, hij werkt hier als betaalde vrijwilliger op de ambulance

Hij heeft inderdaad meldingen waar hij liever niet heen gaat, dit betreft vaak kinderen. Dan gaat het niet om kinderen die zijn gevallen, maar kinderen die brandwonden hebben, ademnood hebben of echt nog baby's zijn. Mijn vriend vindt het echt heel zwaar om kinderen in die zin te zien lijden, omdat het ook moeilijker is om met ze te communiceren en om ze gerust te stellen. Het is echter onderdeel van het werk en ze praten er binnen de dienst ook genoeg over als ze terug zijn van de melding. Er is ook een soort opvangsysteem, waarbij ze ook met een psycholoog kunnen praten. Deze heeft de melding weliswaar niet meegemaakt, maar heeft over het algemeen wel ervaring in de ambulance-wereld en begrijpt dus waar het over gaat.

Verder zijn treinongelukken of ongelukken op de Duitse Autobahn (wij wonen in Duitsland) ook geen favoriet. Vaak weet je niet hoe ernstig de situatie is totdat je er bent en dat maakt het lastig om je erop voor te bereiden. En heel vies, maar soms kunnen ze als ambulance niets meer doen als het een treinongeluk is en moeten ze als het ware stukjes mens verzamelen. Bij de snelweg kan het ook meevallen, maar niet iedereen remt af als er een ongeluk is gebeurd, waardoor er gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Maar ook dat is onderdeel van het werk en je leert ermee omgaan.

**Geplaatst**: 21-11-20 10:46

Geplaatst: 21-11-20 10:46

DewiRox schreef:
Wat ik mij af vraag. Gebeurt het nou vaak dat de advocaat de waarheid weet van zijn cliënt, of moet deze zijn/haar cliënt meestal verdedigen zonder zelf ook van de echte waarheid op de hoogte te zijn? Even Jos B. als voorbeeld, zou zijn advocaat weten wat hij daadwerkelijk wel/niet heeft gedaan (even weggelaten dat het natuurlijk de vraag is wat voor waarheid hij heeft verteld aan zijn advocaat)

Mooie podcast over advocatuur is:
https://youtu.be/EKy0lnUz-dY
Gaat (helaas, want daar gaat je vraag niet over) ook over de impact van politieoptreden op de verdachten.

@destination, de vraag mag je zeker namens je vriend beantwoorden

Ik weet inderdaad dat het onderdeel is van het werk, zelf bijv een keer meegelopen bij de brandweer, en via hun weet ik ook dat brandwonden bij kinderen echt gruwel zijn. Pijnstelling werkt niet goed bij brandwonden én je weet dat het kind voor de rest van zijn/haar leven beschadigingen heeft van de huid en wellicht ook longen, ogen etc.
Maar hoe zet je die knop om als je aanrijdt en toch via de meldkamer hoort: 'brand woning, 2 personen uit de woning gehaald. 1 mogelijk inhalatietrauma en 1 kind zwaargewond met brandwonden en inhalatietrauma.' Je gevoel zegt wellicht twee dingen: 'gooi het stuur om, dit is geen fijne situatie' en tegelijk 'ik ben getraind, en ga ervoor zorgen dat men zo'n goed mogelijke hulp krijgt.' Hoe zorg je er voor dat je toch mentaal 'prima' bij het incident komt om te handelen? Hoe zet je die knop om?

Fijn dat die opvang onder collega's er is!

**Geplaatst**: 21-11-20 11:31

Geplaatst: 21-11-20 11:31

moonsparkle schreef:
Bedankt voor de antwoorden tot nu toe, interessant om te lezen. Ik zou het denk ik de eerste keer dat er iemand zou overlijden moeite hebben om niet emotioneel te worden, maar dan vooral als je de familie ziet huilen /afscheid neemt. Maar misschien als je wordt opgeleid zie je dat eerst een tijd vanaf een afstand waardoor je er mee om leert gaan. Wat fijn dat je wel zoveel steun aan collega's hebt.

Bij het KDV met hoeveel kinderen ben je dan alleen?

Voor mensen die op de OK werken mag er muziek aan? En heb je daar dan ook wat in te zeggen of is het wat de arts wil? (straks werk je de hele dag met muziek waar je zelf normaal gesproken al niet kort naar Wil luisteren )

Voor mediums is dit iets wat je hebt aangeleerd of wanneer ontdekte je de gave? Heb je het weleens mis?

Misschien hebben andere ook vragen?

Ik heb max. 12 kinderen op de groep en je werkt meestal met zn 2e. Heb ook een tijd gehad dat ik veel baby's had en toen werkten we met zn 3e. Maar tijdens de pauzes ligt meestal iedereen te slapen en heb je er maar een paar wakker.

**Geplaatst**: 21-11-20 12:01

Geplaatst: 21-11-20 12:01

Kookaburra schreef:
Ik ben benieuwd naar iemand bij de hulpdiensten. Daar komen soms hele pittige meldingen voorbij. Heb je ooit gehad dat je de melding van de meldkamer kreeg en dacht: 'hier wil ik eigenlijk niet heen...'? En hoe zet je die knop toch om?

Ja hoor, die meldingen zijn er zeker, maar we gaan toch. Als het iets persoonlijks is spreken we dat wel naar elkaar uit (ik ben weleens in de auto gebleven toen we rond de sterfdag van mijn mam naar een pt moesten die in het eindstadium van dezelfde ziekte was als waar mijn moeder aan was overleden, er was geen acuut probleem maar iets wat mijn collega prima alleen kon dus die gaf aan vooral te blijven zitten anders was ik zeker meegegaan), we zijn allemaal mensen en als collega's onderling kunnen we veel bespreken. Maar bv een babyreanimatie gaan we denk ik allemaal met een steen in onze maag heen maar ik geloof niet dat ik ooit getwijfeld heb bij een rit naar een vitaal bedreigde patiënt.

**Geplaatst**: 21-11-20 12:20

Geplaatst: 21-11-20 12:20

Wauw, bijzonder werk en team collega's Polly

Dankjewel voor het inkijkje. Heldert voor mij wel het 1 en ander op!

**Geplaatst**: 21-11-20 12:57

Re: Wat wil jij weten over een beroep?

Geplaatst: 21-11-20 12:57

Ik ben wel benieuwd of mensen doe advocaat zijn echt een duidelijk verschil merken of een collega echt zeer netjes en correct de wet verdedigd en een collega die wat creatiever is zeg maar.

Ik kijk nu toevallig de serie better call saul, de spin off van breaking bad over Jimmy mcGill en Kim Wexler.
Kim die keurig en correct is bij haar clienten en Jimmy heeft echt de voorkeur om de tegenstander was te manipuleren en de situatie naar de hand te zetten in voordeel van zijn client.

Ik weet dat zoiets ook gebeurt in het echte leven, advocaten die de mazen in de wet vinden etc.
Maar hoe werkt dat als je zelf advocaat bent? Is er een soort naam voor het type advocaat dat ik zojuist beschreef.

**Geplaatst**: 21-11-20 12:59

Geplaatst: 21-11-20 12:59

DewiRox schreef:
Wat ik mij af vraag. Gebeurt het nou vaak dat de advocaat de waarheid weet van zijn cliënt, of moet deze zijn/haar cliënt meestal verdedigen zonder zelf ook van de echte waarheid op de hoogte te zijn? Even Jos B. als voorbeeld, zou zijn advocaat weten wat hij daadwerkelijk wel/niet heeft gedaan (even weggelaten dat het natuurlijk de vraag is wat voor waarheid hij heeft verteld aan zijn advocaat)

Mijn ervaring is dat je als advocaat helaas met regelmaat een andere werkelijkheid wordt voorgespiegeld.
Dat is soms heel zuur als je al midden in een proces zit en je hard hebt gemaakt voor iemand, omdat je iemand wil helpen en dat meestal minder goed kan als je niet alles weet

En dan heb ik het nog niet eens over strafzaken maar over civiele zaken, waarbij valt te denken aan mensen die nog geld van elkaar krijgen of een arbeidsongeval zijn overkomen.

Persoonlijk denk ik dat de manier waarop je er soms achter moet komen nog pijnlijker is. Mensen zijn blijkbaar geneigd om het verhaal zo te vertellen dat (ze denken dat) het voor hun het beste uitkomt, terwijl je vaak beter eerlijk kunt zijn zodat alle opties het beste overwogen kunnen worden.

Al moet daar natuurlijk wel de kanttekening bij worden geplaatst dat sommige mensen echt in hun werkelijkheid geloven...

**Geplaatst**: 21-11-20 13:07

Geplaatst: 21-11-20 13:07

moonsparkle schreef:
Mocht je een BOA zijn of kennen, ben je weleens bang? Het lijkt me dat iedereen weleens bang is, maar dat je voor dit beroep waar je veel over geweld leest echt onbevreesd moet zijn om er aan te beginnen.

Geen BOA maar wel luchthavenbeveiliger, nog nooit bang geweest maar wel boos vanwege het respectloze gedrag waar je soms mee te maken hebt. Dit betreft voornamelijk gescheld, geduw, niet mee willen werken of strafbare (wettelijk strafbare) wapens bij zich hebben. En ik word niet snel boos gelukkig, dus maar een paar x in de bijna 6 jaar hier dat ik de emotie de overhand heb laten nemen waar ik overigens niet trots op ben. Juist met dit werk moet je nuchter blijven en ten alle tijden rustig blijven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 13:17

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 13:17

Rennie89 schreef:
moonsparkle schreef:
Mocht je een BOA zijn of kennen, ben je weleens bang? Het lijkt me dat iedereen weleens bang is, maar dat je voor dit beroep waar je veel over geweld leest echt onbevreesd moet zijn om er aan te beginnen.

Geen BOA maar wel luchthavenbeveiliger, nog nooit bang geweest maar wel boos vanwege het respectloze gedrag waar je soms mee te maken hebt. Dit betreft voornamelijk gescheld, geduw, niet mee willen werken of strafbare (wettelijk strafbare) wapens bij zich hebben. En ik word niet snel boos gelukkig, dus maar een paar x in de bijna 6 jaar hier dat ik de emotie de overhand heb laten nemen waar ik overigens niet trots op ben. Juist met dit werk moet je nuchter blijven en ten alle tijden rustig blijven.

Alsnog heel veel respect voor jou.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 13:18

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 13:18

Ik vraag me ook over advocaten weleens af hoe lukt het je om iemand te verdedigen waar je helemaal niet achterstraat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-20 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-20 13:19

Zijn er hier mensen die in de paarden werken en er wel een goede boterham mee verdienen? Zo ja wat doe je?

**Geplaatst**: 21-11-20 17:04

Geplaatst: 21-11-20 17:04

moonsparkle schreef:
Zijn er hier mensen die in de paarden werken en er wel een goede boterham mee verdienen? Zo ja wat doe je?

Even voor mijn broer beantwoorden, maar hij handelt in hele dure sportpaarden en verdient daar flink mee. Hij zit in het buitenland en verkoopt voornamelijk richting China en Dubai.

**Geplaatst**: 21-11-20 20:49

Re: Wat wil jij weten over een beroep?

Geplaatst: 21-11-20 20:49

Is er iemand die hier als archivaris werkt?

Ik ben zeer benieuwd naar de diversiteit in werk en dagindeling bij dit beroep.

**Geplaatst**: 22-11-20 22:41

Re: Wat wil jij weten over een beroep?

Geplaatst: 22-11-20 22:41

Leuk topic! Vraag aan alle accountants; wat doe je precies tijdens je werkdag? Blame dit liedje maar voor die vraag: https://m.youtube.com/watch?v=yNLNHzjeSd8