
Mijn leven is alles behalve chill of relaxed. Ik heb een full-time zware bacheloropleiding, 2 paarden, een job en redelijk veel vrienden. Ik zit nu in mijn laatste jaar bacheloropleiding, bijna ervan af dus. Maar heb vorig jaar echt op de rand van een burn-out gehangen. Het werd mij te druk, te zwaar en zag het allemaal even niet meer zitten. Ik heb psychologische hulp gehad en zat regelmatig bij een leerlingbegeleidster. Daar kwam wel al snel naar boven dat ik perfectionistisch ben. Ik ben ook HSP'er, maar dat was al langer vastgesteld. Hoewel mijn motivatie dit jaar een pak beter is, merk ik dat ik vaak nog even alles door de knoop kan halen als iets even niet lukt. Dan word ik boos en emotioneel en kan ik me ook niet optrekken aan iets anders.
Ik ben wel van plan om nog een master te doen, dus ik blijf voorlopig toch nog even in het studeer traject. Nu denk ik dat de unief me beter gaat liggen, omdat het veel meer theorie en zelfstandigheid is. Ik heb regelmatig (bijna altijd) groepswerken, en die zorgen ook vaak voor stress omdat je deels afhankelijk bent van andere. Ik heb een overdosis aan praktijk waardoor er ook al snel veel meer tijd in kruipt dan gewoon je cursus open slaan. Waar ik vaak het meeste tijd mee verlies is pendelen, ik ben soms 3 uur onderweg per dag van school naar huis en omgekeerd. Dat zorgt er ook voor dat eenmaal ik thuis ben vaak enorm ben uitgeput.
Nu, hebben jullie nog tips/ervaringen of hoe gaan jullie hiermee om? Plannen, plannen en plannen doe ik al.