Hoi!
Ik ben Annette, 28, en ga per 4 september weer naar school.
Ik heb nog altijd geen MBO diploma (alleen vmbo) en heb in 2011 voor het laatst een poging tot studeren ondernomen, wat redelijk snel strandde omdat ik het idee had dat de school geen zin had rekening te houden met mijn "issues" gaven hun na een klein maandje al aan dat het misschien beter was om het later nog eens te proberen..
Later is nu dus 7,5 jaar later, een hele andere richting op.
Waarom heeft het zo lang geduurd?
Eigenlijk o.a doordat ik niet wist wat ik wou, maar ook door psychische problemen, van depressie tot eetprobleem. Begeleid gewoond tot 2013 of 2014 waar ik dood en dood ongelukkig was, onder enige druk van de begeleiding wel dingen geprobeerd (in de vorm van dagbesteding etc) om te kijken wat ik dan wou maar dat strandde elke keer al snel.
Toen ik mijn eigen paard eenmaal had en ik daar dagelijks was, opbloeide uit mijn depressie was het voor de begeleiding makkelijk, ik wist het gewoon niet en gaf aan me lekker te willen focussen op mijn paard, dus mijn paard werd toen mijn dagbesteding.
Ook ging zo'n beetje al mijn geld naar mijn paard, wat betekende dat sparen voor wat dan ook er niet in zat.
Na 4,5 jaar en een hoop tegenslagen, inmiddels een eetprobleem erbij, ben ik toch gaan nadenken wat ik wou, dat jaar heb ik zo veel financiële tegenslagen gehad dat mijn spaarrekening op misschien 200 euro na leeg was.
Ik kreeg de kans om te verhuizen, weg van de overlast, naar een tuin.
Toen moest ik kiezen en heb ik gekozen voor mezelf, en mijn paard moeten verkopen.
De keuze was gemaakt, voor mijn 30e wil ik een mbo diploma hebben.
Dan begint het opnieuw, wat wil ik nou echt, ondertussen vechten tegen een eetprobleem wat ook alles in de weg staat door simpelweg het gebrek aan energie, maar ook sparen, echt sparen.
Nu is het in November alweer 3 jaar geleden dat ik mijn paard heb verkocht, en ben ik zover hersteld van mijn eetprobleem dat de tijd daar is.
Ik wou de koksopleiding gaan doen, beter gezegd ik wil graag iets doen met eten, richting de catering kant, maar kon daar niks anders voor vinden dan of een thuis curcus/studie, of de koksopleiding.
Thank god dat ik toevallig bij dezelfde school uit kwam als 2011 waar ik in gesprek kwam met een hele vriendelijke man, die na in een notendop mijn verhaal te hebben aangehoord wel snel zijn keuze had gemaakt.
Ik ga jou niet toelaten tot de koksopleiding zei hij, mijn hart maakte al een sprongetje in de zin van oh god daar gaan we. Gelukkig kwam er al snel een "maar".
Die maar was een "speciale" klas voor al wat oudere mensen (gemiddelde leeftijd afgelopen jaar was 25), die door wat voor reden dan ook niet eerder een diploma hebben kunnen halen, dit kan zijn door psychische problemen, maar ook tienermoeders, vluchtelingen etc.
Facilitair medewerker niveau 2, in 1 jaar. Geen stage, praktijk 4 dagen in de week in een gebouw tegenover de school zelf, tegelijk onze stage plek. 1 dag in de week Nederlands, Engels en Rekenen.
Ik kon gelijk de volgende dag daar terecht voor een rondleiding en een gesprekje, en daarna was de keuze snel gemaakt. Dit moet het worden.
Hier houden ze rekening met mijn rugzakje/achtergrond (ik ben namelijk ook nog eens 5 jaar gepest eind basisschool/volledige middelbare school) en kom ik ook niet tussen de drukke 17 jarigen in een klas, waar ik moeite zal hebben met concentratie.
Alles is in werking gezet, en zoals het toen nog leek op duurt nog een paar maand, is het nu zo dat ik de dagen kan aftellen.
Ik merk sinds een week of 2 ook dat ik steeds meer spanning krijg, onzekerheid en zelfs een stukje faalangst.
Toch wil ik er nog steeds vol goede moed in gaan, maar ben ik bang dat ik dingen vergeet.
Helaas ben ik vergeten te vragen met de kennismakingsdag hoe het zit met studiefinanciering en zo'n ov chipkaart aanvragen. Dit is me ook nog altijd niet duidelijk en is dus een vraag die ik in dit topic wil stellen of iemand dit weet.
Verder is het misschien nogal een verhaal maar is het voor mij deels het van me afschrijven, misschien een deel zoekend naar mensen die dit ook ongeveer hebben mee gemaakt, succes verhalen, tips, noem maar op.
Vertel wat je wil vertellen n.a.v dit verhaal.
Bedankt als je alles hebt gelezen
)
wat lief!
die schop onder m'n kont kan ik denk ik ook wel eens gebruiken, lijkt me leuk daar wat contact over te houden 
Had dan zelf ook liever ouder gehad denk ik, maar we zullen zien hoe het loopt. Uiteindelijk doe ik de opleiding voor mezelf, het is alleen wel prettig wat serieuzere mensen er bij te hebben dan pubers die lopen te gillen op de gangen (zoals tijdens mijn intake gesprek 
), niet dat ze allemaal zo zijn natuurlijk 
Gaat helemaal goed komen! 
) maar wel weer erg wennen om de hele dag te moeten zitten en naar iemand te luisteren. 
Je bent enorm in het voordeel door je leeftijd. 