Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-08-18 10:08

Geplaatst: 15-08-18 10:08

Uiteindelijk komt het allemaal wel goed! Bij de een duurt het wennen wat langer dan bij de ander, maar ook bij jou zal het uiteindelijk wennen en dan ga je misschien wel met plezier naar je werk toe.

Ik heb er denk ik overheen gelezen, maar zijn je collega's leuk? Bieden ze hulp en is er een fijne sfeer?

**Geplaatst**: 15-08-18 10:09

Geplaatst: 15-08-18 10:09

TS, je staat in een supermarkt dus alleen ben je sowieso niet, ook al voelt het zo.

Als je niet weer wat je moet kan je altijd naar een collega of teamleider stappen. Vragen de klanten iets dat je niet zeker weet, probeer het op te zoeken of door te verwijzen. Vraag dan wel achteraf wat het antwoord op die vraag was, dan weet je dat voor de volgende keer en zo wordt je stukje bij beetje beter!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-18 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-18 21:38

Thuiskomen en weten dat je wat dingetjes bent vergeten door de tijd is echt verschrikkelijk.. nu voel ik me zo onwijs slordig, kruimelbak niet geleegd en ovens vergeten te stofzuigen..

Aan alle werkgevers hier: Hoe erg vinden jullie het als zo iets gebeurt bij een eerste keer alleen werken?

Ik ga helaas na deze maand waarschijnlijk toch echt stoppen, een nacht niet ervan kunnen slapen is toch too much vinden mijn ouders, hoewel ik terapie voor mijn angst had afgerond ga ik toch weer beginnen in oktober.. waarom gaat alles mis?

**Geplaatst**: 15-08-18 21:49

Geplaatst: 15-08-18 21:49

Icelandshet schreef:
Thuiskomen en weten dat je wat dingetjes bent vergeten door de tijd is echt verschrikkelijk.. nu voel ik me zo onwijs slordig, kruimelbak niet geleegd en ovens vergeten te stofzuigen..

Aan alle werkgevers hier: Hoe erg vinden jullie het als zo iets gebeurt bij een eerste keer alleen werken?

Ik ga helaas na deze maand waarschijnlijk toch echt stoppen, een nacht niet ervan kunnen slapen is toch too much vinden mijn ouders, hoewel ik terapie voor mijn angst had afgerond ga ik toch weer beginnen in oktober.. waarom gaat alles mis?

Ik, als leidinggevende op de vleeswaren/kaasafdeling zou het echt niet erg vinden als je in de eerste paar weken wat vergeet. Dit kan gebeuren.

Bij ons is het inwerkproces wel anders als bij jou denk ik.
Voor een avonddienst lopen ze eerst 2 avonden mee met de meest bekwame hulpkracht of met mij.
Voor een hele dag/dagdeel alleen lopen ze bij mij 2 keer mee op een zaterdag. (Dan sta je al met zijn 2en) wanneer je bij ons helemaal alleen gaat is na ongeveer 4 zaterdagen wanneer alles behandeld is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-18 21:55

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-18 21:55

kelliiee1993 schreef:
Icelandshet schreef:
Thuiskomen en weten dat je wat dingetjes bent vergeten door de tijd is echt verschrikkelijk.. nu voel ik me zo onwijs slordig, kruimelbak niet geleegd en ovens vergeten te stofzuigen..

Aan alle werkgevers hier: Hoe erg vinden jullie het als zo iets gebeurt bij een eerste keer alleen werken?

Ik ga helaas na deze maand waarschijnlijk toch echt stoppen, een nacht niet ervan kunnen slapen is toch too much vinden mijn ouders, hoewel ik terapie voor mijn angst had afgerond ga ik toch weer beginnen in oktober.. waarom gaat alles mis?

Ik, als leidinggevende op de vleeswaren/kaasafdeling zou het echt niet erg vinden als je in de eerste paar weken wat vergeet. Dit kan gebeuren.

Bij ons is het inwerkproces wel anders als bij jou denk ik.
Voor een avonddienst lopen ze eerst 2 avonden mee met de meest bekwame hulpkracht of met mij.
Voor een hele dag/dagdeel alleen lopen ze bij mij 2 keer mee op een zaterdag. (Dan sta je al met zijn 2en) wanneer je bij ons helemaal alleen gaat is na ongeveer 4 zaterdagen wanneer alles behandeld is.

Dat werkt inderdaad heel anders, ik heb 3x (1 avond 2 ochtend) met iemand meegelopen en nu dan alleen.. andere nieuwe jongen stond op zijn 2e dag alleen, en hoorde ik de volgende dag veel verhalen van hoe slecht hij afgesloten had.. niet redelijk van de leidinggevende voor een 2e keer, maar nu voel ik me dus ook zo

**Geplaatst**: 15-08-18 21:56

Geplaatst: 15-08-18 21:56

Dat zou ik echt totaal niet erg vinden hoor! Heel begrijpelijk, want het is allemaal nieuw voor je. Denk niet dat het bij iemand de eerste keer helemaal vlekkeloos gaat ;-)

Ik meldde het wel altijd even aan de persoon die had gesloten, voor het geval die niet wist dat iets bij het afsluiten gedaan moest worden. Dan weet diegene het voor een volgende keer.

Als je heel bang bent om dingen te vergeten, vraag dan of iemand je wil helpen met het maken van een checklist voor het afsluiten. Dat geeft je wat houvast

**Geplaatst**: 15-08-18 21:59

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 15-08-18 21:59

Hebben ze bij jou op de afdeling geen activiteitenplanning?
Hierop staat op volgorde wat je die dag moet doen.

Dit is ook een goede houvast

**Geplaatst**: 15-08-18 22:14

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 15-08-18 22:14

Ts dit klinkt duidelijk niet als een goede plek voor jou. Niks mis mee om te stoppen en een beter werk plek te zoeken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-18 22:31

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-18 22:31

Checklist hangt er, door tijd nood en stress ging het gewoon even mis, iemand hielp me al met afsluiten maar is zij ook vergeten

**Geplaatst**: 15-08-18 22:34

Geplaatst: 15-08-18 22:34

Icelandshet schreef:
Thuiskomen en weten dat je wat dingetjes bent vergeten door de tijd is echt verschrikkelijk.. nu voel ik me zo onwijs slordig, kruimelbak niet geleegd en ovens vergeten te stofzuigen..

Aan alle werkgevers hier: Hoe erg vinden jullie het als zo iets gebeurt bij een eerste keer alleen werken?

Ik ga helaas na deze maand waarschijnlijk toch echt stoppen, een nacht niet ervan kunnen slapen is toch too much vinden mijn ouders, hoewel ik terapie voor mijn angst had afgerond ga ik toch weer beginnen in oktober.. waarom gaat alles mis?

Ik denk dat je zelf te hoge eisen aan jezelf stelt. Begin bij het begin. Ik zou het een slechte zaak vinden als je na een maand stopt. Geef het tijd.
Ga de volgende keer naar het werk met de gedachten: vandaag ga ik de pistoletjes bakken. Geef ook aan dat je het moeilijk vind. En vraag of je nog een paar keer samen met iemand kan staan

**Geplaatst**: 15-08-18 22:57

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 15-08-18 22:57

Ik heb nooit bij een supermarkt gewerkt, maar heel eerlijk? De kruimelbak niet geleegd hebben en de ovens niet gestofzuigd lijken mij nou niet een reden om gelijk op jou te gaan mopperen.

Als je dit volhoudt (en zelfs leuk gaat vinden) mag je supertrots op jezelf zijn. Niemand verwacht dat je alles na 2 keer al perfect kunt en weet. De enige die dat blijkbaar verwacht ben jij. In een volgende/andere baan zul je weer tegen hetzelfde aanlopen want je neemt jezelf mee. Ik zou het dus hier nog een paar keer proberen, want hier ben je nu al een beetje gewend. En "gewoon" blijven ademhalen, in-uit, in-uit, zo vaak herhalen als nodig.

**Geplaatst**: 16-08-18 14:17

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 14:17

Ik zou ook doorzetten. Dit soort dingen moet je zien als een les, je weet al wat je vergeten bent, dat is het belangrijkst. De volgende keer kun je hier rekening mee houden. Je vind uiteindelijk wel je eigen weg hier in. Zolang je laat zien dat je je best doet, zullen jouw collegas dit ook inzien, ookal gaat het niet meteen perfect de eerste keren. Maar dat is bij niemand zo! Bedenk even wat je later wilt gaan doen, ik heb daar geen zicht op, maar toch lijkt werken op een broodafdeling mijn een laagdrempelige manier om kennis te maken met samenwerken, zelfstandig werken, vooruit denken etc. Mij heeft het in ieder geval veel geholpen! Ik kon me namelijk ook enorm druk maken en was erg verlegen.

**Geplaatst**: 16-08-18 17:59

Geplaatst: 16-08-18 17:59

Ik zou het ook nog even aankijken. Als het volgende maand nog steeds allemaal niet lukt dan is stoppen mss beter voor je. Maar bedenk dat je later ook zal moeten werken voor de kost. En dat je daar waarschijnlijk ook te maken krijgt met onzekerheid. En dan gaat het waarschijnlijk nog om wat lastiger werk dan op de broodafdeling. Je maakt als mens juist stappen als je de uitdaging met jezelf aan gaat. Wat leer je ervan als je nu al stopt?

**Geplaatst**: 16-08-18 20:08

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 20:08

Ik had ook gehoopt dat het makkelijker voor je zou worden. En de vorige keer schreef ik nog dat je vooral moest doorzetten, nu denk ik dat je misschien beter aan jezelf moet denken en werken. Zeker in combinatie met de nieuwe school en andere dingen die je noemt. Dan vergt zo'n bijbaantje teveel van je. Het is niet normaal als je ervan wakker ligt en je ik denk dat je met therapie etc zal moeten leren in ieder geval meer te relativeren. En ook zekerder worden, onzekerheid is tot een bepaalde hoogte acceptabel maar moet niet je leven dusdanig beïnvloeden dat je er zoveel last van hebt. Je zal (in deze maatschappij) ook een wat dikkere huid nodig hebben, en al zou je op je kop krijgen omdat je iets vergeten bent je daar niet compleet van slag van raakt. Hopelijk is dat nu niet het geval, maar in feite straf jij jezelf al veel zwaarder dan dat je van wie dan ook zou krijgen. Heel veel succes met je keuze welke dat ook is.

**Geplaatst**: 16-08-18 20:12

Geplaatst: 16-08-18 20:12

Ik denk echt dat het aan het filiaal ligt waar je werkt.

Je hebt net de pech dat het daar zo aan toe gaat.

Misschien dat het bij een andere supermarkt wel anders gaat en het er veel fijner is?

**Geplaatst**: 16-08-18 20:18

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 20:18

Ik zou inderdaad maar hard aan de angst gaan werken met professionele hulp als het echt zo erg is.

M.i. leer je juist enorm waardevolle dingen tijdens je bijbaantjes waar je de rest van je werkende leven nog wat aan hebt. Ik heb ook wel eens een rare werkgever gehad, maar daardoor leer je juist voor jezelf opkomen, niet in de stress raken en wat assertiever te worden. Ik was in mijn eerste baantje ook zoals jij.
Doordat je die dingen allemaal al tijdens bijbaantjes leert, heb je al heel wat werkervaring voor je aan een echte baan begint.

**Geplaatst**: 16-08-18 20:35

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 20:35

En je leert ook relativeren. Ik kon me tijdens mijn eerste baantjes ook zo rot voelen als ik een fout had gemaakt. Lag er snachts ook wakker van. Ik vind dat nu nog steeds lastig maar kan het gevoel nu sneller van me afzetten en laat het niet overheersen

**Geplaatst**: 16-08-18 20:45

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 20:45

Ik vind het echt heel naar voor je dat je je er zo rot om voelt! Als je ontslag neemt heb je (denk ik) nog een maand opzegtermijn waarin je dus nog moet werken. Vertel aan je leidinggevende hoe je je voelt. Echt heel spannend, dat snap ik, maar uiteindelijk valt er dan zo'n last van je schouders! En als je iets vergeten bent, bel, of app desnoods om te zeggen dat je het door de tijd en doordat je nieuw bent het vergeten bent, en dat je je er echt heel rot over voelt.
Ik zou zelf niet daar blijven werken.. Klinkt niet als een leuke plek. Er zijn vast zat andere plekken waar je kan werken en waar je je wel prettig bij voelt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-18 20:49

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-18 20:49

Dankjewel voor jullie antwoorden, ik kijk het aan, als het niet gaat, gaat het niet

Over een dikke huid moeten hebben, die heb ik tot mijn 13e/14e gehad, altijd alles weg lachen en voor anderen ging het altijd goed met mij. Door meerdere overlijden van naasten waaronder mijn broer en moeder (voor oplettende lezer, ja ik zeg inderdaad in bovenstaande bericht ouderS, dit gaat over mijn stiefmoeder dus) ben ik letterlijk gebroken geweest, om eerlijk te zijn, gaat het nu veel beter en helpen mijn pony’s mij uiteraard enorm.
De sociale angst zit mij alleen nog in de weg, en ik ben dus heel bang dat als ik zo doorga het wéér te veel wordt, en eerlijk is eerlijk, die diepe put waar ik uit aan het komen ben wil ik NOOIT meer in

Doorzetten zou beter zijn, dat ben ik volledig met jullie eens, ik zal hier enorm van leren en nieuwe dingen doen hoort er gewoon bij. Zolang ik grnoeg tijd heb om óók mijn rust te kunnen pakken ga ik dat ook zeker proberen. Alles in mij schreeuwt om te stoppen, maar ik moet ergens beginnen en anders ben ik bang dat er later al helemaal niets meer van mij terecht komt. Misschien is dat mijn angst ook wel? Geen idee.

Iniedergeval na een goed gesprek met mijn beste vriendin weer motivatie gekregen, heel de middag bij mijn pony in de wei zitten hielp overigens ook.

Niks meer gehoord vandaag over de foutjes, zaterdag een nieuwe ronde nieuwe kansen.

**Geplaatst**: 16-08-18 20:54

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 20:54

Wow, je laatste post is heel verhelderend TS, super dat je dat hier zo neerschrijft. Je bent een kanjer!

**Geplaatst**: 16-08-18 21:01

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 16-08-18 21:01

Je laatste post schetst een duidelijker beeld idd. Als je een mentale klap hebt gehad die je nog niet te boven bent dan verandert dat de zaak wel. Dan is het mss idd beter dat eerst met goede hulp het een plaatsje te geven voordat je jezelf gaat pushen

**Geplaatst**: 28-08-18 22:04

Re: Werken bij een supermarkt?!

Geplaatst: 28-08-18 22:04

Hoe sta je er nu tegenover?

**Geplaatst**: 29-08-18 07:15

Geplaatst: 29-08-18 07:15

Mocht je voor je sociale angst nog geen therapie volgen, ga daar echt naar op zoek. Want als je het nu met deze bijbaan al zo lastig hebt, gaat het je in de toekomst ook zeker nog tegen werken.Mijn vriend heeft daar heel veel aan gehad. Het is onwijs over je eigen grenzen heengaan qua oefeningen, maar het helpt echt. Mensen die hem niet kennen vinden hem een heel sociaal persoon. Is hij nog steeds niet echt, maar hij heeft wel geleerd om met mensen en enge/stressvolle situaties om te gaan en niet weg te kruipen.

Hoe is het zaterdag gegaan? Fijn dat je er ook met een vriendin over hebt kunnen praten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-18 22:12

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-18 22:12

Gaat prima eigenlijk, morgen weer werken na een weekje niks, school is begonnen, nieuwe opleiding is altijd spannend en helaas sta ik (weer) aan de verkeerde kant van de lijn om het zo maar te zeggen, ik ben geen prater en dat werkt soms gewoon tegen, maar dat komt wel goed hoop ik, leeftijdsverschil speelt hierin ook een grote rol, ik ben de enige van 16 in een klas waar de rest tussen 19 en 26 is

Ik ga niet stoppen, puur omdat ik het geld héél hard nodig heb, zojuist een nieuwe macbook aan moeten schaffen dus is mijn potje alweer bijna leeg.. tja motivatie kan ook van die kant komen toch?

Edit: overigens kreeg ik ondanks de fouten van de keer die ik hierboven beschreef complimenten van de teamleider dat ik het supergoed had gedaan

**Geplaatst**: 29-08-18 22:44

Geplaatst: 29-08-18 22:44

Als eerste, denk alsjeblieft een beetje aan jezelf TS! Super knap van je overigens dat je doorzet.

Super fijn lijkt me om te horen dat je complimenten krijgt over je werk, ik kan me tenminste goed voorstellen dat dat je ook energie geeft om door te gaan. Hoe is het verder eigenlijk met contact met collega's als ik vragen mag?
Ik werk zelf ook op de broodafdeling van een supermarkt en merk dat ik het werk een stuk fijner vind als ik iemand heb op werk om mee te praten. Nu werk ik al 6 jaar bij de supermarkt en geloof me ik vond het, het eerste halfjaar zo spannend dat ik met buikpijn er naar toe ging. Dit terwijl er telkens helemaal niks vervelends aan de hand was... Inmiddels is het heel gewoon geworden en nu kijk ik er op terug zo van: jeetje dat ik dat zo eng vond allemaal.. Ik had bijvoorbeeld dat ik me heel naar kon maken over of mijn collega's mij wel mochten en ik was in het begin altijd te laat klaar, dan dacht ik van: wat moeten ze nu wel niet over me denken... Wil hier mee zeggen dat je niet de enige bent die hier last van heeft (zulk soort dingen).

En verder wil ik je zeggen dat ik inmiddels het derde jaar in ga van mijn hbo opleiding en dat ik in het eerste jaar ook de jongste was. Eerst vond ik het heel vervelend maar uiteindelijk was er vrij weinig van te merken

Hopen dat dat bij jou ook het geval is.