Moderators: xingridx, Ladybird, NadjaNadja, Polly, Essie73, Firelight, Mjetterd, ynskek, Muiz
moonsparkle schreef:Na aanleiding van het programma wat verdien jij vroeg ik me af hoe open de mensen hier zijn over hun salaris. Wie vertel je hoeveel je verdient? Mijn branche heeft gewoon een cao, maar toch merk ik dat niemand zegt wat hij verdient. Het cao is trouwens wel al een paar jaar oud waardoor er al tijden geen jaarlijkse percentage bij gekomen is. Waarom zou je het niet vertellen? En hoe zit dat in andere landen zijn ze daar ook gesloten over hun verdiensten?
Mindim schreef:daantjuhhh schreef:Ik heb daar wel eens over nagedacht.
Ik heb een relatie gehad met iemand die een groot vermogen had. Daarbij zijn mijn verdiensten niks.
Maar had toen wel voor mij zelf besloten om te blijven werken. Misschien was ik wel minder uren gaan werken.
Niet omdat ik mij minderwaardig zou voelen. Maar stel je gaat uit elkaar. Ik heb nu een goede baan. En dan zou ik niks hebben plus een gat in mijn cv.
Ik voel me ook niet minderwaardig, zo behandelen anderen je. Je wordt vaker gezien als dom, gedienstig en naief. Zo stereotype is dat.
Alsof je dan niet kan bedenken dat je bepaalde zaken geregeld moet hebben in geval van ....
LoveGlove schreef:Zo voel ik me wel vaak helaas. Ik weet dat ik dat niet ben. Maar zo voelt het soms wel.
Als ik noem dat ik ADHD en autisme heb (en nog een riedeltje aan andere dingen) wordt ik meteen behandeld als een kleuter. Dan gaan ze er ineens vanuit dat ik volwassen taal etc niet begrijp ofzo. Dan heb ik zoiets van: we hebben uren gepraat. We hebben een hartstikke normaal gesprek gehad. Noem ik even iets over mezelf en ineens begrijp ik niet meer wat je zegt in jou ogen?
Ik wordt vaak als 1 van de 2 behandeld: of mensen vertellen me dat het niet zo erg zou moeten zijn, ik me er doorheen moet zetten en fatsoenlijk moet kunnen functioneren. Of mensen behandelen met meteen minderwaardig.
Ik kan fatsoenlijk functioneren voor een heel groot gedeelte. Ik kan alleen niet full time werken, en ik doe sommige dingen net een beetje anders dan de meesten, maar ik haal wel precies hetzelfde resultaat. Momenteel zit ik ook nog in de mentale oliebol waardoor ik al helemaal niet kan werken. Maar het feit dat ik niet kan werken maakt me niet minderwaardig ofzo. Mijn energie wordt momenteel gespendeerd aan mijn eigen mentale gezondheid. Ik weet iig dat ik ervoor zorg dat mijn gezondheid boven alles staat. Mogen meer mensen doen naar mijn mening
Mindim schreef:LoveGlove schreef:Zo voel ik me wel vaak helaas. Ik weet dat ik dat niet ben. Maar zo voelt het soms wel.
Als ik noem dat ik ADHD en autisme heb (en nog een riedeltje aan andere dingen) wordt ik meteen behandeld als een kleuter. Dan gaan ze er ineens vanuit dat ik volwassen taal etc niet begrijp ofzo. Dan heb ik zoiets van: we hebben uren gepraat. We hebben een hartstikke normaal gesprek gehad. Noem ik even iets over mezelf en ineens begrijp ik niet meer wat je zegt in jou ogen?
Ik wordt vaak als 1 van de 2 behandeld: of mensen vertellen me dat het niet zo erg zou moeten zijn, ik me er doorheen moet zetten en fatsoenlijk moet kunnen functioneren. Of mensen behandelen met meteen minderwaardig.
Ik kan fatsoenlijk functioneren voor een heel groot gedeelte. Ik kan alleen niet full time werken, en ik doe sommige dingen net een beetje anders dan de meesten, maar ik haal wel precies hetzelfde resultaat. Momenteel zit ik ook nog in de mentale oliebol waardoor ik al helemaal niet kan werken. Maar het feit dat ik niet kan werken maakt me niet minderwaardig ofzo. Mijn energie wordt momenteel gespendeerd aan mijn eigen mentale gezondheid. Ik weet iig dat ik ervoor zorg dat mijn gezondheid boven alles staat. Mogen meer mensen doen naar mijn mening
Oh dat is vervelend zeg! Mijn zoon heeft autisme en ADHD, een van de redenen dat ik thuis bleef. Mijn man is meer dan helft van het jaar in het buitenland en mijn zoon had/ heeft structuur nodig, dus is besloten dat ik thuis zou blijven en voor een structuur zou zorgen.
Mensen doen inderdaad nog wel eens of je simpel bent met ADHD en autisme, ik vraag me dan altijd af wie de simpele is
Ik kan trouwens prima aan het werk hoor, heb een hoog IQ en ben veelzijdig, maar hoef het gewoon niet. Mensen denken dan dat je je verveelt en de hele dag voor de tv hangt op de een of andere manier Ik zet juist mijn tijd in als vrijwilliger, ben je ook uit huis en het geeft veel voldoening, tevens help je iemand!
fohadie schreef:Bij ons is er ook een vrij grote discrepantie tussen wat mensen verdienen. Ik krijg als volledig tweetalige, wat ook van belang is voor mijn baan, dus die 22k, dat is wat een ander bedrijf aan een monolingual Brit zou betalen. Mijn Britse collega die alleen Engels nodig heeft in haar werk verdient 17k, haar "senior" (die alleen op papier haar senior is) verdient 18,5k.Bij mijn sollicitatie werd er gezegd dat ik beter niet met mijn collega,s over het salaris kon hebben, omdat er collega,s zijn die minder krijgen. Mij is blijkbaar een hoger salaris aangeboden omdat ik van een hoger salaris kwam, en ze hebben me echt het uiterste geboden omdat ze mij erg graag wilden hebben. Geen idee wat collega,s dan voor salaris hebben, want ik vind dit al vrij laag. Waarschijnlijk echt het minimumloon?
Verder werk ik zo weinig uur omdat ik helaas niet heel veel uur kan werken. ( Max 22u is vastgesteld door uwv, daar zit ik nu onder, dus kan extra werken als het nodig is.) Dat mijn man een goede baan heeft ben ik erg blij mee. Maar mochten we ooit gaan scheiden, kan ik wel rondkomen. Moeilijk, maar het zou kunnen. Ik kan erg goed met geld omgaan en heb voor ik mijn man leerde kennen ook met een klein salaris geleefd.
Zelfs toen ik ging samenwonen was het geen vetpot: Hij kon moeilijk aan een baan komen en kreeg WW en ik mijn magere loontje. Gelukkig kreeg hij net een baan toen zijn WW dreigde te vervallen. Nog geen vetpot, maar genoeg om rond te komen. Totdat hij een veel betere baan kreeg en nu leven we behoorlijk luxe. Ook omdat we lage vaste lasten hebben: huurwoning, geen auto, geen kinderen en geen dure hobbies, tenzij je uit eten gaan en speciaal bier drinken hobby noemt.
Celebi schreef:Dit is dus ook de reden dat ik uiteindelijk wel open kaart gespeeld heb naar mijn collega. De enigen die er wel bij varen dat mensen niet over hun salarissen praten, is het management, want dat betekent dat zij mensen kunnen onderbetalen zonder dat ze daarover morren. De salarissen zijn bij ons sowieso een beetje een heet hangijzer doordat ze zo laag zijn en we allemaal gesmeekt worden om niet weg te gaan, "maar het salaris is niet onderhandelbaar." Prima, maar dan is mijn plan om ergens anders te gaan werken dat ook niet.Ik baal er altijd van dat dit zo'n taboe dingetje is in de wereld. Juist de transparantie over salarissen bij functies zouden het geheel meer gelijk kunnen trekken, zeker tussen man/vrouw, maar ook binnen bepaalde functies. Ik had bijvoorbeeld al meer dan 2 jaar geen salarisverhoging gehad (was elke keer niet het juiste moment..) en moest toen via internet maar gaan opzoeken hoeveel ik in mijn functie eigenlijk ongeveer zou moeten verdienen nu. Onhandig en niet heel betrouwbaar.
Ik werk nu ook in een klein bedrijfje van nu zo'n 10 man, waarvan letterlijk de helft (management/HR) van iedereen het salaris weet en de andere helft tast een beetje in het duister. Er is totaal geen inzicht wat de persoon boven mij verdient en waar ik dus naartoe zou kunnen groeien. Dat geeft het management tegelijkertijd ook nog meer macht en het wordt erg moeilijk gemaakt of je echt verdient waar je recht op hebt. Overigens heb ik geen cao en geen extra arbeidsvoorwaarden. Ja, nu een thuiswerk bonus, maar daar haal ik echt niet de onkosten uit, dat is meer een lachertje omdat het kan. Mijn reiskosten zijn namelijk naar 0 gegaan en het parkeren moet ik zelf betalen als ik naar kantoor moet komen.
Om antwoord te geven: ik ben er in principe dan ook heel transparant over als mensen er naar vragen. Gebeurt alleen nauwelijks. Ik merk in mijn vriendengroep dat iedereen er eigenlijk net zo open over is en de taboe rondom salarissen maar vervelend vinden. Misschien een generatie dingetje?
Winged schreef:Soepblik schreef:Wat vinden jullie eigenlijk een flink salaris? Dat je zegt van: zodan, die verdient veel?
hangt af van verantwoordelijkheid, aantal jaren ervaring, soort werk etc.
Als een 25 jarige bij aankomt en die verdient 3700 dan denk ik wel 'hoe dan'. (is nog niet voorgekomen trouwens)
Vithou schreef:Boras schreef:Passie, roeping. Maakt niet uit, ik vind het prachtig dat jullie je ondanks de schandalige omstandigheden en torenhoge studieschuld er toch voor gaan. Daar zijn wij allen toch maar goed mee
Heel lief! Maar iedereen draagt op zijn manier mee aan de maatschappij natuurlijk. Al ben ik heel blij en voel me bevoorrecht dat ik dit kán doen. Dat ik de komende tientallen jaren een studieschuld aan het aflossen ben en een koopappartementje voorlopig ook op m'n buik kan schrijven, dat zijn eigenlijk luxeproblemen als je het relativeert. Daarbij 'weet' je dat, ook al is het misschien niet je droomspecialisme en is het vaak een lange weg, je uiteindelijk wel érgens aan de bak kunt komen, en dan een prima schappelijk salaris hebt.
Eerlijkheidshalve: het steekt soms wel als ik zie wat m'n vriend/vriendinnen verdienen; meteen een lekker startsalaris en niet 6-7 jaar (z.g.a.) onbetaald hoeven te studeren/stages te lopen.
Of als ik zie wat voor stagevergoedingen verpleegkundigen i.o. of zorgenden i.o. krijgen . Maar wederom, luxeproblemen + het heeft gewoon wat extra tijd nodig!
Leuk om te zien wel hoe iedereen er in staat! Vind de discussie leef je voor je werk, of werk je voor je leven ook altijd een interessante, die komt hier tussen de regels door soms ook wel beetje naar boven heb ik het idee.
Bellatrix schreef:[b]Ik heb geen opleiding gedaan dus helaas verdien ik niet heel goed. Altijd minimumloon verdiend en dat was geen vetpot. Kon toen wel sparen maar voor mezelf had ik weinig om wat leuks van te doen/kopen.[b]
Sinds ik in de assemblage zit verdien ik meer. Best een groot verschil van €9 per uur naar €13,50 per uur. Dan heb je per maand toch een paar honderd euro extra en dat is erg prettig. Kan nu gewoon lekker sparen, leuke dingen doen en dan hou ik aan het einde van het jaar ook nog geld over...daar heb ik vorig jaar mijn nieuwe camera van gekocht. Als ik hier een paar jaar zit en meerdere taken kan ga ik ook weer meer verdienen dus dat is mijn doel. Helaas wel jammer dat ik er 40 uur per week voor moet werken. Ik woon alleen met 4 katten dus ik kan geen huur delen met een partner...