ravellie schreef:Eigenlijk krijgen mensen in de terminale fase zeer vaak een katheter om zo energie en kracht te sparen. Nu loop je meer risico op onnodige uitputting of valincidenten. Kan de huisarts hier niet iets in betekenen?
Dit idd. Of evt. een moreel beraad oid inlassen? Lijkt me idd dat de focus bij zoveel mogelijk comfort zou moeten liggen. Wel heel goed dat je het aankaart Cupcakes!
Napie schreef:Vraagje van een ervaren oude rot. (24 jaar verpleegkundige op obstetrie en 7 jaar neonatologie) Ik zie toch geregeld de obstetrie vervolgopleiding voorbij komen hier. Vroeger was het vechten voor een plekje op de obstetrie maar tegenwoordig lijken steeds minder jongeren geïnteresseerd in de obstetrie en neonatologie. Het personeelstekort is heel groot in onze specialisatie. Sollicitaties zijn er soms wel maar ik haak vaak af als mensen aangeven dat ze fijn met baby’s denken te knuffelen. Hoe is jullie beeld van de obstetrie en neonatologie? Zijn er ook mensen in de omgeving Eindhoven die dit specialisme zouden willen volgen?
Toen ik solliciteerde had ik zeker niet het beeld dat het "leuk baby-knuffelen" werd. Maar ik wilde de verloskunde in ivm de zwangerschap en bevallingen, want ik heb eigenlijk nooit zoveel met baby's (of andere kinderen) gehad 
ben wat dat betreft een beetje de vreemde eend in de bijt I guess 
Ben ook in een ver verleden afgestudeerd als dierenartsassistent dus ook daar wel redelijk wat ervaring opgedaan met bevallingen bij landbouwhuisdieren. Dus ik wist iig van daaruit al wel dat het ook echt niet altijd allemaal "leuk" is of goed afloopt. En het hielp misschien ook wel dat ik in een ver verleden tijdens de HBO-V al eens een dagje meegelopen had op de kraamafdeling in het ziekenhuis.
Wat ik wel moet zeggen, nu ik afgestudeerd ben als O-vpk weet ik eigenlijk niet zo goed of en hoe lang ik dit nog wil blijven doen. Persoonlijk vind ik dat de invloed van de geboortebeweging en de mentaliteit van mensen het er niet altijd leuker op maakt. En daar heb ik mij van tevoren echt wel in vergist. Daarnaast hebben we een behoorlijke grote buiten de VIL populatie en er is zelfs een tijd geweest dat ze van buiten de regio naar ons kwamen vanwege een specifieke gynaecoloog die bij ons werkt. En don't get me wrong, ik ben de beroerdste echt niet om te kijken wat kan en, samen met de andere zorgverleners, indien mogelijk onderbouwd van protocollen af te wijken. Soms denk ik ook echt dat we niet moeten overmedicaliseren, maar tegelijkertijd wordt je vaak ook niet voor niks medisch natuurlijk. Maar naast patiënten staan die binnen 10 minuten 1,5L bloedverlies hebben en lekker doorbloeden, synto weigeren, tranexaminezuur weigeren, etc. etc., daar haal ik nou niet echt plezier uit eigenlijk. If anything zorgen dat soort situaties er, in combinatie met de imo steeds toenemende "Amerikaanse aanklaagcultuur", voor dat ik mij als zorgverlener ook alleen maar in een steeds gevaarlijkere positie voel zitten. In bovenstaand geval liep het uiteindelijk goed af, maar wat als dat een keer niet zo is? Dan heb je straks niet alleen zelf ook een trauma maar met een beetje pech ook een rechtzaak aan je broek.
Het werk heeft ook echt wel leuke kanten en leuke patiënten. Elke afdeling heeft natuurlijk wel wat. En wellicht ligt het ook heel erg aan de regio waar ik nu werk. Maar op dit moment denk ik toch ook wel regelmatig "wil ik dit nog wel"
Geplaatst: 22-04-24 13:20 
