Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-17 20:37

Geplaatst: 25-03-17 20:37

Avis schreef:
MOp school liep ik om die reden heel erg tegen het vak aardrijkskunde aan: geschiedenis/kunstgeschiedenis vind ik interessant, dus dat wist ik allemaal wel, maar aardrijkskunde vind ik ronduit saai en kan je niet echt in de praktijk opdoen, zeg maar.

Oh, echt, dat vak, praat me er niet van, daar kwam ik dus ook echt niet doorheen :')

.

**Geplaatst**: 25-03-17 20:44

Geplaatst: 25-03-17 20:44

Heel erg dit idd ...

Mendel schreef:
Voor mij voelt het hoogbegaafd zijn meer aan als een vloek dan als een gift. En het is er vele malen moeilijker op geworden nu ik volwassen ben en heel goed weet hoe ik me moet gedragen, maar daar moeite mee heb. Hoe er in het verleden mee om is gegaan draagt hier natuurlijk ook aan bij.
Ik werd neergezet als on geïnteresseerde dagdromer die niet ver zou komen (ook thuis dachten ze dat). Ze hebben zich nooit afgevraagd waarom ik zat te dagdromen. Of waarom ik gefascineerd was door dingen waar een kind van mijn leeftijd niet naar om keek. Veel teleurstellingen, veel onbegrip. Geen structuur of begeleiding. Dus ik kroop in een soort bubble. Ter zelfbescherming. En daar probeer ik nu (pas) uit te komen. Het lukt me nu pas om dingen onder ogen te zien.

Met goede begeleiding kun je als hoogbegaafde veel bereiken maar met weinig tot geen begeleiding kun je ook evenveel kapot maken.

*even een klein beetje terug gelezen. Ik analyseer ook veel. Teveel misschien. Ik lig ook altijd in de knoop met mezelf. Ik zou het liefst dit willen doen of zeggen, maar ik weet dat ik dat zou moeten doen of zeggen.. en uiteindelijk zeg ik dan maar vrij weinig en twijfel ik constant aan ieder woord of iedere beweging. Altijd.

**Geplaatst**: 25-03-17 22:46

Geplaatst: 25-03-17 22:46

Merileth schreef:
Avis schreef:
MOp school liep ik om die reden heel erg tegen het vak aardrijkskunde aan: geschiedenis/kunstgeschiedenis vind ik interessant, dus dat wist ik allemaal wel, maar aardrijkskunde vind ik ronduit saai en kan je niet echt in de praktijk opdoen, zeg maar.

Oh, echt, dat vak, praat me er niet van, daar kwam ik dus ook echt niet doorheen .

Hoe kwam dat?

**Geplaatst**: 26-03-17 00:31

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 26-03-17 00:31

O, ik herken van samen werken ook dat ik hele hoge eisen stel. Sowieso wel. Ik heb een hekel aan mensen die zich niet aan regels houden bijv. In het verkeer is dat echt een ramp. Maar ook fatsoensregels.... Dit nu gezegd, heb ik mezelf wel een beetje geleerd ermee om te gaan. Maar het geeft wel veel stress en frustratie. Net als het tempo van mensen trouwens, maar ook daarmee geleerd om te gaan. Ben zelf ook aardig lui geworden.

**Geplaatst**: 26-03-17 17:33

Geplaatst: 26-03-17 17:33

Ierpier schreef:
Merileth schreef:
Oh, echt, dat vak, praat me er niet van, daar kwam ik dus ook echt niet doorheen .

Hoe kwam dat?

Dat kan ik je oprecht niet zeggen, dat is (voor mij persoonlijk dan, want ik beredeneer alles) het erge. De stof vond ik vrij boeiend, mijn vader had sociale geografie gestudeerd dus een beetje interesse voor dat vak zat er wel. Het lezen van het boek was ook geen probleem, en op mijn toetsen haalde ik redelijke cijfers. Maar dat huiswerk! We hadden een werkboek van de methode, maar 2 pagina's vragen waar je een kwartiertje over zou moeten doen als je de tekst gelezen had (wat ik dan altijd had), kostte mij meer dan een uur. Meestal vulde ik voor de vorm een paar makkelijke vragen in, en als ik met bespreken dan een keer de beurt kreeg wist ik die vraag dan net niet. Niet maken en dezelfde tactiek met bespreken trouwens ook veelvuldig toegepast. Ik was er zo veel tijd aan kwijt dat ik het niet waard vond het te maken.

**Geplaatst**: 26-03-17 17:42

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 26-03-17 17:42

Ook hier hoogbegaafd met dyslexie, ik merk wel vaak de arrogantie van de diagnose (ik ben daar persoonlijk allergisch voor).
Misschien omdat ik niet zozeer zoveel waarde hecht aan een IQ test maar meer aan wat je bereikt, persoonlijk vind ik mezelf helemaal niet zo slim maar leer ik juist bij van alle soorten mensen.

Ik analyseer wel veel, ik heb veel ambitie en perfectionisme maar dat zie je terug bij alle soorten scores.

**Geplaatst**: 26-03-17 18:15

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 26-03-17 18:15

Nou zit er een verschil tussen hoogbegaafd en hoogintelligent. Hoogintelligent ben je bij een IQ van 130 of meer (in de meeste testen). Bij hoogbegaafdheid komt meer kijken, dan heb je ook dat hoge IQ, maar je bent empatischer dan gemiddeld, je hebt vaak een beetje andere humor, hele brede interesse en je bent goed in veel dingen. Daarnaast ben je creatief, kom je sneller of tot andere oplossingen voor problemen dan gemiddeld, heb je doorzettjngsvermogen, etc etc. Het is dus niet te testen met een IQ test alleen.

**Geplaatst**: 26-03-17 20:17

Geplaatst: 26-03-17 20:17

NoorW schreef:
Nou zit er een verschil tussen hoogbegaafd en hoogintelligent. Hoogintelligent ben je bij een IQ van 130 of meer (in de meeste testen). Bij hoogbegaafdheid komt meer kijken, dan heb je ook dat hoge IQ, maar je bent empatischer dan gemiddeld, je hebt vaak een beetje andere humor, hele brede interesse en je bent goed in veel dingen. Daarnaast ben je creatief, kom je sneller of tot andere oplossingen voor problemen dan gemiddeld, heb je doorzettjngsvermogen, etc etc. Het is dus niet te testen met een IQ test alleen.

Wat je zegt over het komen tot oplossingen.

Hebben jullie er ook last van dat je alles van allerlei verschillende kanten kunt bekijken? En ook volledig kunt begrijpen? Waardoor je moeilijk zelf een mening kunt vormen over een punt. Ik kan me altijd vinden in de meningen of de realiteit van een ander (over bijvoorbeeld politieke punten maar bijvoorbeeld ook wanneer iemand een misdaad pleegt). Mijn brein slaat dan op hol. Mijn empatisch vermogen is inderdaad behoorlijk groot.

En dan bedoel ik ook dat zelfs al zou ik zelf een andere mening hebben, ik helemaal begrijp waarom iemand anders een andere mening heeft. En daardoor eigenlijk altijd een beetje onzeker ben.

Daardoor focus ik me liever op feiten. Die zijn wat ze zijn.
Ik heb wel altijd sterk te neiging om te willen weten waarom iets is zoals het is.

(Het is maar goed dat ik geen rechter wilde worden

ik denk dat ik teveel begrip kan opbrengen voor mensen).

Intelligent zijn maakt je niet perse slim trouwens.

**Geplaatst**: 26-03-17 20:46

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 26-03-17 20:46

Ook dat is idd herkenbaar. Mensen kijken vaak raar als ik uitleg dat ik iemand begrijp, maar daarom nog niet goedkeur wat hij/zij doet. Dat is blijkbaar lastig

**Geplaatst**: 26-03-17 20:47

Geplaatst: 26-03-17 20:47

Ik ben ook hoogbegaafd, maar heb niet het gevoel dat, dat mij geholpen heeft. Ben wel vervroegd naar het middelbaar gegaan, maar heb vervolgens 8 jaar over mijn VWO gedaan. Op school werd ik ook meer gezien als dom, door klasgenoten. Nu ben ik aan mijn tweede studie bezig aan de universiteit, vorig jaar een jaar biologie gedaan en nu psychologie. Ook nu weet ik niet of dit echt wat voor mij is.
Ik heb ook veel moeite met het vinden van een studie, omdat ik maar een paar specifieke richtingen echt leuk vindt. Herkennen jullie dit ook?

**Geplaatst**: 26-03-17 20:58

Geplaatst: 26-03-17 20:58

Ik ben niet hb denk ik, kan me niet voorstellen in iedergeval.
Maar als ik dingen zie als: kan niet leven zonder leren, dan denk ik wel: goh bekend

Een dag niets geleerd is een dag niet geleeft zeg maar

Ik leef op problemen, geef mij een probleem en ik ben gelukkig, hoe complexer en onmogenlijk hoe beter.
Waar ik de een na de ander zie instorten in een crisis, wordt ik pas echt wakker.

Maar zelfs in een ultiem probleem gerichte omgeving (post-doc fundamentele wetenschap) ging ik me toch vervelen en dan maar weer in de vrij uurtjes een opleiding ernaast doen.
Af en toe wordt ik wel stapelgek van mijzelf daardoor.

**Geplaatst**: 26-03-17 21:16

Geplaatst: 26-03-17 21:16

_xrose schreef:
Ik ben ook hoogbegaafd, maar heb niet het gevoel dat, dat mij geholpen heeft. Ben wel vervroegd naar het middelbaar gegaan, maar heb vervolgens 8 jaar over mijn VWO gedaan. Op school werd ik ook meer gezien als dom, door klasgenoten. Nu ben ik aan mijn tweede studie bezig aan de universiteit, vorig jaar een jaar biologie gedaan en nu psychologie. Ook nu weet ik niet of dit echt wat voor mij is.
Ik heb ook veel moeite met het vinden van een studie, omdat ik maar een paar specifieke richtingen echt leuk vindt. Herkennen jullie dit ook?

Ja.

Ik kon overwegend wel mijn ei kwijt in mijn studie, maar ik merk ook dat ik extreem snel verveeld raak -- na het initiële bronnenonderzoek ben ik m'n papers alweer zat, en dan moet ik nog gaan schrijven -- en inderdaad heel specifiek ben in wat ik wel en niet leuk vind.

Ik ben nooit getest op hoogbegaafdheid, dat vonden m'n ouders niet nodig, maar leraren op zowel de basisschool als de middelbare school hebben meer dan eens hun vermoedens uitgesproken en vrijwel alles wat hier voorbij komt, is zo herkenbaar. Vooral het analytische denken en het maken van grote denksprongen tot het slecht kunnen samenwerken en dingen snel oppikken. Het heeft me bij m'n vorige baan nog geen twee weken gekost om de namen, boxnummers en brandmerken links en rechts van 90 paarden uit m'n hoofd te kennen... daarna was de lol er ook gauw vanaf, want voor paarden wassen gebruik je nou niet bijzonder veel hersencapaciteit. :))

Gelukkig begon ik een studie waar relatief veel mensen zitten met een beetje dezelfde manier van denken en dezelfde "eigenaardigheden", maar toen ik overstapte naar geschiedenis was ik weer net zo'n vreemde eend in de bijt als op de middelbare school. Ik heb daar wel wat contacten gelegd, maar nooit écht aansluiting kunnen vinden bij mijn medestudenten, op twee mensen na, terwijl ik bij klassieke talen veel goede vrienden heb zitten en ook een heel uitgebreide kennissenkring heb.

**Geplaatst**: 26-03-17 22:00

Geplaatst: 26-03-17 22:00

Het van twee kanten bekijken van bijvoorbeeld discussies is zó herkenbaar

. Ik verdedig uiteindelijk ook meestal de kant die het minste verweer heeft, bijvoorbeeld. Ben daar ook vaker op aangesproken.

**Geplaatst**: 26-03-17 22:16

Geplaatst: 26-03-17 22:16

Avis schreef:
Het van twee kanten bekijken van bijvoorbeeld discussies is zó herkenbaar . Ik verdedig uiteindelijk ook meestal de kant die het minste verweer heeft, bijvoorbeeld. Ben daar ook vaker op aangesproken.

Ja

Die neiging heb ik ook.

**Geplaatst**: 26-03-17 22:20

Geplaatst: 26-03-17 22:20

_xrose schreef:
Ik ben ook hoogbegaafd, maar heb niet het gevoel dat, dat mij geholpen heeft. Ben wel vervroegd naar het middelbaar gegaan, maar heb vervolgens 8 jaar over mijn VWO gedaan. Op school werd ik ook meer gezien als dom, door klasgenoten. Nu ben ik aan mijn tweede studie bezig aan de universiteit, vorig jaar een jaar biologie gedaan en nu psychologie. Ook nu weet ik niet of dit echt wat voor mij is.
Ik heb ook veel moeite met het vinden van een studie, omdat ik maar een paar specifieke richtingen echt leuk vindt. Herkennen jullie dit ook?

Ik heb juist last gehad van het tegenovergestelde. Ik kan overal wel wat in vinden.
Heel simpel voorbeeld. Als ik me stort in Greys Anatomy wil ik arts worden. Kijk ik naar Bull wil ik advocaat worden. Kijk ik naar een huis/tuin programma lijkt architect me prachtig. Zie ik een documentaire over mensen met problemen wil ik psycholoog worden. Docent. Fysiotherapeut. Alles is al eens voorbij gekomen. Je kunt me serieus aanpraten dat automonteur een prachtig vak is.

Dus ik heb 4 diploma's. Tijdens mijn laatste studie ben ik halverwege zelfs een tweede bachelor gaan volgen. Ik denk omdat ik teveel ruimte kreeg in mijn hoofd. Ik raakte lichtelijk in paniek op een gegeven moment dus meer stof was mijn oplossing.

En uiteindelijk.. wil ik niets met al die studies. Ik denk nu als compromis voor de klas te gaan staan op een AOC. Dan werk ik wel met mensen/jongeren (moeilijke doelgroep) en binnen mijn vakgebied.

Het aller liefste was ik forensisch psycholoog geworden maar toen ik daarmee aankwam werd ik dom aangekeken. Blijkbaar was dat nog geen duidelijk beroep zoveel jaar geleden. Laatst zag ik een vacature en dat prikte wel even..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-03-17 22:33

Geplaatst door de TopicStarter : 26-03-17 22:33

Wat ik me nu afvraag bij al jullie reacties, zouden niet hb'ers zich hier even zeer in herkennen?
Want hoewel de overeenkomsten en de onderlinge herkenning primeert, valt mij toch ook heel erg op hoe verschillend en vooral ook gewoon 'menselijk' alle verhalen zijn. (Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel

)

Zou dat van meerdere kanten bekijken van een discussie (en dan de kant met het minste verweer kiezen) ook niet zijn om jezelf een beetje uit te dagen?
En zou het kunnen dat dat ook een beetje de reden is van het 'betweter' imago?

En nog verder over dat 'betweter'... Doen jullie je soms minder slim voor of verzwijgen jullie dat je het beter weet om niet als arrogant of als een betweter over te komen? Maw, hoe vaak zetten jullie een soort van 'masker' op? Deze week een interessante les gehad over zelf/identiteit opbouwen, één van de strategieën kwam er op neer dat je steeds rollen speelt. Het dramaturgische zelf.

Voor de mensen die wel hun studie afgerond hebben...
Op hoeveel tijd hebben jullie dat gedaan? Korter/langer dan normaal?

Zijn er onder jullie die in de kleuterklassen of op de lagere school een klas overgeslagen hebben?
Zouden jullie dat achteraf gezien, opnieuw doen?

**Geplaatst**: 26-03-17 22:42

Geplaatst: 26-03-17 22:42

Caaramel, dat vraag ik me dus ook af.

Ik was ook onbegrepen bij mijn leeftijdsgenoten, vond geen aansluiting, had te veel verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn leeftijd, was onzeker, vond geen uitdaging op school, vond leeftijdsgenoten kinderachtig.
Ging onder mijn niveau naar het middelbare omdat ik niet kon leren leren (te laks), presteerde toen uiteraard hoog zonder inspanning, deed een hbo, phd, nog steeds snap ik niet dat mensen een hoop dingen niet lijken te snappen. Denk te snel, mensen volgen mijn gedachtesprongen niet en ik kan geen dag zonder mentale uitdaging.

Maar nee, ik ben echt niet hb

Ik ken aardig wat mensen die echt letterlij lopende wikipedia's zijn en echt alle jaartallen van alles kennen, 3-5 talen vloeiend spreken, fotografisch geheugen hebben of idioot moeilijke dingen uit hun hoofd kunnen uitrekenen, alles weten over filosofie en boeken lezen over programmeren alsof het een romannetje is en het dan ook nog direct snappen.

Dan weet ik wat voor krater er tussen gewoon slim en heeeeeeeel slim zit

**Geplaatst**: 26-03-17 22:47

Geplaatst: 26-03-17 22:47

Ik heb mijn studie afgerond, gewoon zonder overslaan of dubbelen. Ik heb nooit mijn uitdaging gezocht in een studie, heb nooit de behoefte gehad om voor moeilijkheid op dat vlak te gaan, dan wel voor creativiteit. Ik ben van Latijn naar kunst gegaan omdat het gewoon helemaal niet wou studeren. Ik kon het wel, maar het interesseerde me totaal niet meer door de leerkracht die ik had. Dat ik dan eigenlijk ging onderpresteren, interesseerde me op dat moment ook niet. Als ik maar graag naar school kon gaan.

Van dat masker... Ik heb af en toe wel eens een soort van identiteitscrisis: dan weet ik niet meer wie ik eigenlijk ben, wat ik eigenlijk wil doen...
Ik ben heel goed in het soort van rolletjes spelen. Er zijn maar heel weinig mensen die door mijn maskers prikken ook.

**Geplaatst**: 26-03-17 22:50

Geplaatst: 26-03-17 22:50

caaramel schreef:
Zou dat van meerdere kanten bekijken van een discussie (en dan de kant met het minste verweer kiezen) ook niet zijn om jezelf een beetje uit te dagen?
En zou het kunnen dat dat ook een beetje de reden is van het 'betweter' imago?

En nog verder over dat 'betweter'... Doen jullie je soms minder slim voor of verzwijgen jullie dat je het beter weet om niet als arrogant of als een betweter over te komen? Maw, hoe vaak zetten jullie een soort van 'masker' op? Deze week een interessante les gehad over zelf/identiteit opbouwen, één van de strategieën kwam er op neer dat je steeds rollen speelt. Het dramaturgische zelf.

Even deze twee eruit gepikt: ik bekijk dingen niet heel bewust van twee kanten, zeg maar. Ik weet alleen dat ik dat van jongs af aan heb gedaan, dus het kan natuurlijk onbewust wel te maken hebben met zoeken naar uitdaging, maar ik ervaar dat niet per se op die manier.

Ik word in mijn omgeving overigens niet gezien als betweter. Wat ik van mensen weet, is dat het grootste deel van mijn omgeving me ziet als 'in bezit van veel kennis en kunde, maar superonzeker'.

Van mezelf weet ik dat ik heel heel vaak een masker opzet: mijn beste vriendin kan soms flink naïef en onwetend (dat bedoel ik niet op een vervelende manier) zijn en vaak zou ik dan hele pleidooien met diepgaande beargumentering kunnen geven over zo'n onderwerp, maar doe ik alsof ik het niet weet. Het is dan vaak een manier van mezelf beschermen tegen opmerkingen die mensen eventueel kunnen maken (in de trant van 'nerd' of 'ben jij Wikipedia').

Daarnaast denk ik dat HB juist niet alleen met dat cijfertje van je IQ te maken heeft, maar meer nog met je oplossingsgerichtheid, creativiteit, etc.

**Geplaatst**: 26-03-17 23:04

Geplaatst: 26-03-17 23:04

Nadat ik een paar jaar geleden onwijs in de clinch gelegen heb met mijn moeder en zusje, en ik ook regelmatig enigszins belachelijk word gemaakt door die kant van de familie, kijk ik tegenwoordig inderdaad uit met wat ik zeg en doe ik me soms dommer voor dan ik ben.

Ik zal nooit om uitleg vragen voor iets wat ik wel degelijk begrijp (daar heb ik het geduld niet voor :')

), maar ik doe soms wel of ik feitelijke dingen niet weet of dat ik over sommige dingen even moet nadenken terwijl ik het antwoord wel degelijk meteen weet. Daarnaast zal ik ook nooit de vraag 'welk niveau heb je gedaan?' direct antwoorden met 'tweetalig Gym', dat is iets waar mensen echt voor moeten doorvragen als ze het willen weten, want ik heb een hekel aan de 'o, dan ben je zeker wel heel slim'.

Ik ben nu nog bezig met het afronden van m'n BA, en daar doe ik ook absurd lang over -- ik ben nu zesdejaars.

Nu heb ik op de middelbare school een zware depressie gekregen waardoor ik eigenlijk de laatste twee jaar pas echt enigszins goed functioneer, plus onwijze faalangst die ik nog steeds niet onder controle heb, dus ik heb menig tentamen met een 2 "afgesloten" omdat ik driekwart van de tentamentijd zat te hyperventileren. Tussendoor ben ik nog van studie geswitcht omdat klassieke talen gewoon echt te zwaar was met deze bagage, maar daar is ook tweeënhalf jaar overheen gegaan omdat ik niet op wilde geven. Met geschiedenis loop ik dus eigenlijk gewoon nominaal.

Sizzle: ik denk dat er maar weinig mensen van zichzelf zullen zeggen dat ze heeeeeeeel slim zijn.

Ik vind mezelf ook niet bijzonder snugger en begrijp oprecht ook nooit wat mijn docenten in mij of mijn papers zien, zeker niet als ik kijk naar wat voor mensen er in mijn omgeving rondlopen (hallo, meisje dat even 20 verzen Ilias in het Grieks reciteert). Diezelfde mensen zeggen echter ook van zichzelf dat ze 'het gewoon interessant vinden' en 'echt niet zo heel slim zijn'. Wellicht komt het ook doordat je in Nederland over het algemeen al redelijk snel uitgesplitst wordt naar niveau en doorgaans dus in een omgeving zit met mensen die ofwel ongeveer hetzelfde denkniveau hebben ofwel er (ver) boven zitten, en die laatste categorie is doorgaans de categorie die het meeste blijft hangen met het idee van 'deze mensen kunnen het wel, maar ik niet', terwijl er nog véééél meer mensen zijn die datzelfde (zouden kunnen) denken over jou.

Bovendien heb ik gemerkt dat het er bij mij ook heel erg vanaf hangt wat de heersende gespreksonderwerpen zijn. Mijn vrienden hebben het, logisch, heel veel over de oudheid en antieke schrijvers, en ik ben niet heel goed in het onthouden van al die details doordat ik ze niet goed in beelden kan omzetten. Ik heb me heel lang ook heel dom gevoeld tussen hen, maar vraag me iets over taalkunde dat ik één keer onder ogen ben gekomen, of iets waarbij verbanden belangrijker zijn dan de jaartallen en de werkwoordstijden en ik geef mijn vrienden doorgaans het nakijken. En dat is iets dat denk ik voor iedereen geldt: er zijn maar weinig mensen die écht allround overal heel goed in zijn, de meeste mensen hebben wel degelijk heel duidelijke sterke en zwakke (kennis)gebieden.

Oké, dit is veel langer geworden dan ik had verwacht. :))

**Geplaatst**: 26-03-17 23:14

Geplaatst: 26-03-17 23:14

De mensen waar ik echt naar op kijk zijn niet alleen allesweters kwa feiten, maar daarnaast ook nog eens sociaal enorm begaafd.
Extreem veel inschattingsvermogen om mensen direct op hun eigen niveau aan te spreken, ongeacht of het om een schoonmaker of een nobelprijswinnaar gaat. Door snel denken en samenvatten alle discussies positief kunnen afsluiten en oplossingen bieden. Goed kunnen sturen en als vertrouwenspersoon gezien worden omdat ze niet alleen alles onthouden wat je ooit gezegd hebt maar het ook nooit per ongeluk zouden doorspelen aan een ander.

**Geplaatst**: 26-03-17 23:23

Geplaatst: 26-03-17 23:23

Van die mensen aan wie je eigenlijk een hekel wilt hebben omdat je stikjaloers bent, maar dat toch niet hebt omdat ze zo tof zijn en je ze alleen het allerbeste gunt. :))

**Geplaatst**: 27-03-17 00:11

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 27-03-17 00:11

Je ziet mensen om je heen die niet hb zijn en merkt echt wel verschillen. Er zijn altijd overeenkomsten met wat ''normaal'' is, maar de verschillen liggen iets genuanceerder. Ook omdat hb mensen vaak geleerd hebben om zich aan te passen.

Ik weet nog goed dat ik in de brugklas een hele slimme jongen had. Hij haalde echt torenhoge cijfers, maar moest er hard voor leren. Hij lag op sociaal vlak een beetje uit de groep, maar kon daar zelf prima mee omgaan.
Hij zal echt wel een hoog iq gehad hebben, want de cijfers waren echt wel hoog en constant. Maar hij kwam op sociaal vlak slechter mee en dat is me vaker opgevallen bij slimme mensen. Ik weet bijv iemand die echt goed kan leren, maar totaal geen algemene ontwikkeling heeft. Geen interesse in haar wereld om haar heen, nooit medeleven en al helemaal geen begrip voor anderen.

**Geplaatst**: 27-03-17 01:18

Geplaatst: 27-03-17 01:18

superpony schreef:
Je ziet mensen om je heen die niet hb zijn en merkt echt wel verschillen. Er zijn altijd overeenkomsten met wat ''normaal'' is, maar de verschillen liggen iets genuanceerder. Ook omdat hb mensen vaak geleerd hebben om zich aan te passen.

Ik weet nog goed dat ik in de brugklas een hele slimme jongen had. Hij haalde echt torenhoge cijfers, maar moest er hard voor leren. Hij lag op sociaal vlak een beetje uit de groep, maar kon daar zelf prima mee omgaan.
Hij zal echt wel een hoog iq gehad hebben, want de cijfers waren echt wel hoog en constant. Maar hij kwam op sociaal vlak slechter mee en dat is me vaker opgevallen bij slimme mensen. Ik weet bijv iemand die echt goed kan leren, maar totaal geen algemene ontwikkeling heeft. Geen interesse in haar wereld om haar heen, nooit medeleven en al helemaal geen begrip voor anderen.

Dat sociaal minder meekomen is vaak onbegrip van beide kanten. Let wel op dat er een vorm is van autisme waar een hoog iq gangbaar is, dus dat "labeltje" is er ook nog. Zo ken ik een meid die ongetwijfeld slim is, maar sociaal zodanig incompetent dat ik al regelmatig op mijn handen heb gezeten. Hier kan ik heel slecht mee overweg wegens die tweezijdige discussie, maar dan intern

Rationeel begrijp ik waarom ze zo doet, ze kan er ook niets aan doen (ze is ook daadwerkelijk gediagnosticeerd met Asperger). Ikzelf ben daarentegen sociaal erg sterk en kan het moeilijk begrijpen dat iemand zo zou doen. Maar ook weer niet. Wel. Niet. Snap je :')

Niet dat ik heilig ben hoor, maar ik zal nooit per ongeluk iemand kwetsen. Je moet ook ver gaan wil je mijn uitval meemaken.

**Geplaatst**: 27-03-17 08:55

Geplaatst: 27-03-17 08:55

caaramel schreef:
Wat ik me nu afvraag bij al jullie reacties, zouden niet hb'ers zich hier even zeer in herkennen?
Want hoewel de overeenkomsten en de onderlinge herkenning primeert, valt mij toch ook heel erg op hoe verschillend en vooral ook gewoon 'menselijk' alle verhalen zijn. (Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel )

Ik lees uit interesse mee in het topic en herken me in heel veel dingen.
Moeilijk aansluiting vinden, brede interesse, zeer empathisch, alles analyseren en willen weten hoe het werkt,etc. Ik heb op school echtet nooit hoge cijfers gehaald. Gemiddelde Cito-score, mavo gedaan, mbo en daarna hbo. Bij het mdo daalde mij motivatie om mijn best te doen nig verder doordat er enkel voldoende of onvoldoende werd gegeven ipv een cijfer.
Ik heb wel eens van die ik testen gedaan op internet en dan scoor ik wel hoog maar door mijn achoolverleden herken ik dat dan niet.

Als antwoord op je vraag denk ik dus dat de eigenschappen die hier voorbij komen bij alle typen mensen passen. Zo veel mensen zoveel verschillen