Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-03-17 11:28

Geplaatst: 24-03-17 11:28

Ik heb zojuist alle berichten terug gelezen en wat herken ik veel van wat jullie schrijven! Ik bezoek momenteel een psycholoog vanwege een heftige depressie welke inmiddels gelukkig op z'n retour is, dus inmiddels zijn we verder aan het kijken naar de achtergrond van mijn depressie. Ik denk dat ik bij de komende afspraak dit eens ter sprake ga brengen, kijken hoe zij erover denkt. Hopelijk kan ze me dan beter helpen, want er komen nu elke keer nieuwe karaktertrekken en 'problemen' van mij naar boven, dus we springen van de hak op de tak, wat ik eigenlijk best vervelend vind.

Zou een officiële diagnose zin hebben (als dat überhaupt het geval is bij mij natuurlijk) of is het beter om meteen te gaan kijken naar hoe ik ermee om kan gaan?

**Geplaatst**: 24-03-17 11:30

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 24-03-17 11:30

Herkenning en erkenning kan heel fijn zijn. Maar strict gesproken is een papiertje met je IQ niet nodig om met je problemen om te leren gaan. Want ook als ze niet vanuit hb komen zul je toch met die problemen moeten leven.

**Geplaatst**: 24-03-17 11:36

Geplaatst: 24-03-17 11:36

Ik merk wel dat het handig kan zijn on duidelijk te hebben wat het "probleem" is
Ivm de kennis van eventuele hulpverlening, weten waar je zoeken moet en ga zo maar door
Symptomen kunnen overeen komen, maar tis wel handig om te weten wat de oorzaak is van iets
De adhd training heb ik wel baat bij qua inzichten verkrijgen
Maar de oplossingen die aangedragen worden kan ik niet altijd iets mee

**Geplaatst**: 24-03-17 11:48

Geplaatst: 24-03-17 11:48

Hele herkenbare verhalen inderdaad. Ik ben op mijn 6e getest op de Radboud universiteit (was heel cool, lunchen tussen echte studenten! :Y)

)
Later na heel veel zeuren van mijn ouders ben ik doorgezet van groep 6 naar groep 7 halverwege het jaar. Op de (kleine dorps) basisschool veel gepest, want ik was ook wel een kleine wijsneus natuurlijk. Later naar het tweetalig VWO gegaan en sindsdien heb ik me niet meer "anders" gevoeld eigenlijk.

Op de uni heb ik nog tijdens mijn bachelor er nog een 2e bachelor op een andere universiteit bij gedaan, om mezelf een beetje uit te dagen. Op de een of andere manier, en dat lees ik hier ook wel terug, geeft het me een kick om met zo min mogelijk moeite en met zo laat mogelijk beginnen, het toch allemaal te halen. Gevolg: de een na de andere examencommissiebrief voor uitstel BSA, wat dan toch net wel weer lukt, en een lijst vol 6jes. En natuurlijk 1 nacht van te voren beginnen met de colleges doorkijken en dus zonder slaap de tentamens ingaan. Het is nooit hoe ik het plan, maar het eindigt altijd zo. Inmiddels weet ik dus dat ik in mijn tentamenweek gewoon niets moet plannen en de dag na mn tentamen vrij moet houden om te slapen

**Geplaatst**: 24-03-17 13:24

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 24-03-17 13:24

Om nog even terug te komen op de vraag van de TS hoe het mogelijk is dat veel mensen toch liever met de handen werken dan cognitief...
Dit zou zo kunnen zijn omdat heel veel hb'ers al jong hebben geleerd/ ondervonden dat leren en studeren nogal eens problemen oplevert tijdens de schooljaren.
Daardoor is leren en studeren al vaak niet fijn zo niet helemaal geblokt.
Het met je handen bezig zijn ( vooral in de creatieve sfeer ) geeft heel veel mogelijkheden om tijdens het proces de rust in je hoofd te creëeren en je eigen gedachtensprongen te mogen en kunnen maken.
Velen hebben het al lang opgegeven om iets op het cognitieve vlak te presteren.
Ook hierin geldt denk ik wel weer de hoogte van je IQ.
Als het verschil tussen de goed lerende leerling ( denk aan de gemiddelde VWO-er) en de hb'er niet zo heel groot is is het logisch dat daar wel aansluiting te vinden is en ergens ook nog wel de uitdaging ligt om te leren en presteren.
Als het verschil groot is zijn de negatieve ervaringen ook heel hoog en zeer frustrerend.
Daarnaast hebben veel hoogbegaafden ook nog eens andere kenmerken zoals autisme ( asperger/ ppd-nos) zijn ze vaak hsp, adhd....
Samenwerken met anderen , op school of op de werkvloer, kan voor velen zowel frustratie met zich brengen dat ze er letterlijk ziek van worden.

**Geplaatst**: 24-03-17 13:32

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 24-03-17 13:32

Hier dus ook levensgrote issues met samenwerken

Ik heb jaren werk gedaan wat je in teams doet (zorg) daar ben ik Zwaar op doorgebrand en heeft ook Geleid tot mijn afkeuring bij het uwv
Het kost zoveel energie dat ik bij parttime in een team werken naast mijn werk niet meer kan

hobbies, sociaal leven , noem maar op , ik kan het niet hebben/onderhouden als ik op mijn werk veel met andere mensen moet werken .

Leren... ik heb het nooit geleerd

Niets doen en dan op het laatste moment een keer naar de info kijken was voldoende , of met een half oor opletten in de les . Das leuk, maar zodra je dan zelfstandig aan de gang moet dan loop je vast
Althans, ik wel
Tenzij het iets is wat ik interessant vind
Dan ben ik een spons en Kan ik compleet obsessief in dingen opgaan

**Geplaatst**: 24-03-17 14:10

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 24-03-17 14:10

De berichten sinds mijn reactie doorgelezen. Paar dingen zijn wel opvallend.

Kunst: ik ben het schooljaar na mijn test naar het kunstsecundair onderwijs gegaan

Foto en film dan gedaan. Dan weer iets helemaal anders (leerkracht) in het onderwijs. En zo elke 3j zou ik eigenlijk iets anders willen doen

Over dat van het vertellen aan anderen: ik doe dat niet. Ik stel al erg hoge eisen aan mezelf, ik hoef anderen hun verwachtingen of oordelen er niet bij te hebben, kan daar ook heel slecht mee omgaan. Ik zeg altijd ook: degene die het strengst is voor mij, dat ben ikzelf.

En over goed leren - hb: ik ben superslecht in dingen uit het hoofd leren. Ik moet kunnen redeneren. Papegaaienwerk is niet aan mij besteed.

**Geplaatst**: 24-03-17 14:21

Geplaatst: 24-03-17 14:21

Ik ben nooit getest maar denk ook dat ik hoogbegaafd ben en al mijn hele leven onderpresteer.. zeker toen ik er tijdens mn studie meer over hoorden vielen er echt stukjes op zn plaats..

Op de basisschool heb ik me altijd wat verveeld.. topografie kende ik bijvoorbeeld in 5 minuten waarnaar de juffen dat niet geloofden.. met rekenen liep ik altijd achter op de rest.. niet omdat ik het moeilijk vond maar gewoon omdat ik het saai en stom vond om 10 sommen te maken terwijl je het bij de eerste som ook wel snapte.. cito viel wat tegen dus ik ging naar havo..

Op de havo deed ik ook niets en bij sommige vakken liep ik dan tegen de lamp.. vooral bij engels en Frans.. de exacte vakken gingen goed.. ook daar liep ik altijd achter omdat ik het gewoon saai vond.. Als de docent het uitlegde snapte ik het en hoefde ik niet nog 20 sommen te maken vond ik

Uiteindelijk heb ik de havo afgerond met 5 achten en ik heb letterlijk geen woord geleerd voor mn examens..

Via hbo propedeuse naar de universiteit gegaan.. hbo beviel me niet zo door de vorm van het onderwijs.. universiteit was op mn lijf geschreven.. ik haalde geen hele hoge cijfers maar ik deed er ook niets voor.. wel studievertraging opgelopen.. tijdens mijn hele master ben ik enkel naar verplichte bijeenkomsten geweest, verder niet.. heb geen 1 college gevolgd en heb alle vakken in 1x gehaald..
Boeken kocht ik ook niet.. aan de samenvatting van de colleges had ik genoeg, de rest kon ik zelf wel beredeneren..

Het klinkt zo fijn om slim te zijn.. maar ik vind het vooral ook vervelend.. je haalt er totaal geen voldoening uit en je verveelt je de hele tijd.. school vond ik dan ook niets en daar had ik echt wel last van mn slimheid.. vooral ook door het onderpresteren want ik weet gewoon dat ik met gemak cum laude had kunnen afstuderen ipv met 6jes..

Op stage/werk heb ik er eigenlijk niet zoveel last van.. ik vind mijn vakgebied echt ontzettend leuk en heb hier veel plezier en voldoening in.. ik kan me alleen irriteren aan al die 'domme' mensen met hun 'domme' beslissingen die ik dan weer recht moet breien :')

iets wat voor mij heel logisch en simpel is, is dat voor andere vaak niet

**Geplaatst**: 24-03-17 14:30

Geplaatst: 24-03-17 14:30

Tieneke schreef:
De berichten sinds mijn reactie doorgelezen. Paar dingen zijn wel opvallend.

Kunst: ik ben het schooljaar na mijn test naar het kunstsecundair onderwijs gegaan Foto en film dan gedaan. Dan weer iets helemaal anders (leerkracht) in het onderwijs. En zo elke 3j zou ik eigenlijk iets anders willen doen

Over dat van het vertellen aan anderen: ik doe dat niet. Ik stel al erg hoge eisen aan mezelf, ik hoef anderen hun verwachtingen of oordelen er niet bij te hebben, kan daar ook heel slecht mee omgaan. Ik zeg altijd ook: degene die het strengst is voor mij, dat ben ikzelf.

En over goed leren - hb: ik ben superslecht in dingen uit het hoofd leren. Ik moet kunnen redeneren. Papegaaienwerk is niet aan mij besteed.

Ugh zo herkenbaar. Ik ben ook bang dat als ik me compleet overgeef aan mijn passie dat dat ook gaat vervelen en dat ik dan wѐѐr iets anders ga zoeken. Ben er behoorlijk klaar mee.

**Geplaatst**: 24-03-17 15:11

Geplaatst: 24-03-17 15:11

Leren leren... Ik leer amper voor mijn toetsen. En ik vind het stom en oneerlijk dat er mensen zijn die er super veel moeite in stoppen, zo hard hun best doen, en dan nog een lager cijfer halen dan ik. Ik ben veel trotser op de mensen die alles geven en net een 5,5 halen dan dat ik ben op mezelf die weer eens een 6,5 haalt door niks anders te doen dan de lessen te volgen.

Om even terug te komen op de manier van denken; het is gewoon anders. Leraren leggen bijvoorbeeld iets uit en dan zoek ik mijn eigen manier om hetzelfde te krijgen, om sneller of makkelijker antwoord te kunnen krijgen. Volgens mij is dat een beetje lateraal denken. Echt goed beschrijven kan ik het niet want dat is het nadeel; wat ik ook uitleg mensen zijn geneigd mij niet te snappen. Inderdaad mede doordat ik veel stappen oversla en overal mijn eigen kijk op heb. Daarnaast gaat mijn hoofd sneller dan ik kan praten

Zelfs als ik heel erg mn best doe om het in stapjes te doen sla ik er nog veel over. Plus dan moet ik eigenlijk mijn eigen gevonden manier aan de kant zetten omdat die alleen werkt in mijn hoofd en zodra het uitleg aan iemand anders werkt het niet.

**Geplaatst**: 24-03-17 15:23

Geplaatst: 24-03-17 15:23

Sonja_vR schreef:
Leren... ik heb het nooit geleerd
Niets doen en dan op het laatste moment een keer naar de info kijken was voldoende.n

Precies dit!

**Geplaatst**: 24-03-17 20:02

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 24-03-17 20:02

Tja, ik ben getest en het heeft me tot nu toe alleen maar tegen gewerkt eigenlijk.

Ik kon goed keren, dus er werd me weinig uitgelegd en ik kreeg weinig hulp. Ik zat op een Montessori basisschool.
Eerste nadeel is dat ik alleen deed wat me interesseerde en de rest wat liet hangen. Nederlands kan ik voor de helft goed, maar spelling is soms nog een ramp. Maar door het schrijven en begrijpend lezen etc, haalde ik goede cijfers en viel het niet op dat ik geen idee had van d of dt.
Rekenen vond ik niks, dus ging ook niet geweldig.

De dingen die ik wel leuk vond, haalde ik allemaal met gemak, zonder te leren. Ik had dus echt vreemde cijferlijsten soms.

Ik wilde altijd alleen maar verder in de paarden, maar dat werd overal en door iedereen afgeraden. Daarnaast vond ik veel wel een beetje leuk, maar zag ik me niet een heel leven doen. Ik heb mn school ook behoorlijk verknald en heb uiteindelijk niet eens een diploma gehaald.

Vaak geprobeerd nog iets op te pakken, maar niks gevonden wat me echt kon interesseren voor een heel leven. Uiteindelijk als kapster bij mn moeder in de zaak gewerkt. Ik ben daarnaast gaan lesgeven. Verder nog een aantal jaren in de horeca gewerkt.

Als ik ergens werk, pak ik het snel op. Heb weinig uitleg nodig. Helaas kun je dat niet op je cv zetten, dus heb ik wel moeite met werk vinden.
En als ik werk heb, zie ik meteen dingendie anders, beter of sneller kunnen. Dat is wel frustrerend.

In de omgang is het lastig, omdat mensen denken dat ik niet luister of ze niet uit laat praten. Maar vaak begrijp ik ze wel na een halve zin. Daar tegenover vind ik mensen die wat langzamer zijn, soms moeilijk om geduld voor op te brengen.

De laatste jaren ben ik echt wat lui geworden. Alles wat ik hoor, onthou ik. Maar als iets me niet interesseert, zet ik mezelf er ook niet meer toe, om het wel te begrijpen. Vooral met computers bijv, heb ik echt zoiets van; laat maar.

Mijn concentratie is ook niet altijd geweldig hoog meer. Vroeger las ik een boek in 1 ruk uit en tegenwoordig kom ik al niet door de eerste bladzijde. Ik las overigens al op de kleuterschool boekjes en was als kind echt verslaafd.

**Geplaatst**: 24-03-17 20:45

Geplaatst: 24-03-17 20:45

Wil wel even kwijt dat ik blij ben met dit topic
Ik zit momenteel midden in een adhd training en gesprekken met een psycholoog omdat ik ontzettend vast loop in de symptomen van adhd ... dacht ik
Maar door jullie verhalen te lezen heb ik sowieso een paar dingen er uit gevist waar ik op een andere manier mee aan de gang moet om het werkbaar te krijgen

Dus bij deze : Thanks

**Geplaatst**: 24-03-17 21:39

Geplaatst: 24-03-17 21:39

superpony schreef:
Tja, ik ben getest en het heeft me tot nu toe alleen maar tegen gewerkt eigenlijk.

Ik kon goed keren, dus er werd me weinig uitgelegd en ik kreeg weinig hulp. Ik zat op een Montessori basisschool.
Eerste nadeel is dat ik alleen deed wat me interesseerde en de rest wat liet hangen. Nederlands kan ik voor de helft goed, maar spelling is soms nog een ramp. Maar door het schrijven en begrijpend lezen etc, haalde ik goede cijfers en viel het niet op dat ik geen idee had van d of dt.
Rekenen vond ik niks, dus ging ook niet geweldig.

De dingen die ik wel leuk vond, haalde ik allemaal met gemak, zonder te leren. Ik had dus echt vreemde cijferlijsten soms.

Ik wilde altijd alleen maar verder in de paarden, maar dat werd overal en door iedereen afgeraden. Daarnaast vond ik veel wel een beetje leuk, maar zag ik me niet een heel leven doen. Ik heb mn school ook behoorlijk verknald en heb uiteindelijk niet eens een diploma gehaald.

Vaak geprobeerd nog iets op te pakken, maar niks gevonden wat me echt kon interesseren voor een heel leven. Uiteindelijk als kapster bij mn moeder in de zaak gewerkt. Ik ben daarnaast gaan lesgeven. Verder nog een aantal jaren in de horeca gewerkt.

Als ik ergens werk, pak ik het snel op. Heb weinig uitleg nodig. Helaas kun je dat niet op je cv zetten, dus heb ik wel moeite met werk vinden.
En als ik werk heb, zie ik meteen dingendie anders, beter of sneller kunnen. Dat is wel frustrerend.

In de omgang is het lastig, omdat mensen denken dat ik niet luister of ze niet uit laat praten. Maar vaak begrijp ik ze wel na een halve zin. Daar tegenover vind ik mensen die wat langzamer zijn, soms moeilijk om geduld voor op te brengen.

De laatste jaren ben ik echt wat lui geworden. Alles wat ik hoor, onthou ik. Maar als iets me niet interesseert, zet ik mezelf er ook niet meer toe, om het wel te begrijpen. Vooral met computers bijv, heb ik echt zoiets van; laat maar.

Mijn concentratie is ook niet altijd geweldig hoog meer. Vroeger las ik een boek in 1 ruk uit en tegenwoordig kom ik al niet door de eerste bladzijde. Ik las overigens al op de kleuterschool boekjes en was als kind echt verslaafd.

Even op jou dikgedrukte stukje, ik heb het wel op mijn CV staan. Onder competenties heb ik staan:
Lerend georiënteerd: Ik ben gemotiveerd, nieuwe dingen leer ik makkelijk en kan ik snel toepassen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-17 23:46

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-17 23:46

hoofd of hart, ik bedoelde dat ook meer als, op basis van welke maak je beslissingen? Eerder lang overdacht of eerder impulsief, op het gevoel?

@ mirim: Ik denk dat er wel wat in zit in die redenering... Met de handen (of creatief?) werken als een soort van reactie op de teleurstelling die 'denkwerk' heeft opgeleverd.

Zijn er hier mensen die een hele tijd later dan toch terug zijn gaan studeren, of iets meer cognitief zijn gaan doen? Mensen die 'voorbij' het onderpresteren geraken? En dan vooral, hoe?

Het samenwerken dat hier vaker terugkomt, loopt dat dan voornamelijk spaak op communicatie, of eerder op overprikkeld raken?
En is dit voor jullie herkenbaar: om sociaal gedrag cognitief te analyseren en zo het jezelf aan te leren?

Hoe zouden jullie je 'leerproces' omschrijven? (sorry voor het vage formuleren...

)

In ieder geval, enorm bedankt voor de reacties iedereen, ik leer enorm veel bij,
en ik hoop dat ik jullie ook wat hebben aan dit topic en elkaars reacties

**Geplaatst**: 25-03-17 00:04

Geplaatst: 25-03-17 00:04

Ik leer op veel verschillende manieren, zelf doen of zien werkt het beste, vanuit schrift iets leren kan ik niet, ik ben echt een beelddenker en ben heel goed in het onthouden van plaatjes. Als ik 1 keer iets gezien heb kan ik het daarna zelf ook.

In groepen wilde ik in het verleden nog wel te veel analyseren om daarop mijn gedrag en gesprek aan te passen. Inmiddels heb ik geleerd dat een beetje los te laten, meestal als ik net een gewenst antwoord in een discussie had bedacht ging het gesprek alweer ergens anders over.

Samenwerken is voor mij lastig omdat mijn hersenen voor mijn gevoel een ander gedachteproces hebben dan andere mensen, iets uitleggen vind ik dat vaak ook erg lastig.

**Geplaatst**: 25-03-17 00:59

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 00:59

Hoofd of hart ligt er weleens aan.

Het meeste heb ik mezelf aangeleerd. Ik was sociaal niet sterk, maar heb het wel geleerd. Ik denk het meeste op basis van analyseren.

Samenwerken is lastig. Ik denk 6 stappen vooruit en vergeet bij drukte weleens aan het tempo van een ander te denken. Maar ook dit heb ik wel weer geleerd. Hierbij ligt het er wel aan hoe belangrijk ik iets vind.

Het onderpresteren is een groot probleem geworden. Ik heb opgegeven toen ik jong was en daarna mezelf altijd te oud gevonden.
Nu denk ik vaak, ik ben 42 en kan nog jaren studeren en doen wat ik wil en leuk vind. Maar.....uit schrift leren is voor mij ook erg lastig en ik heb echt veel concentratie problemen.

Als toevoeging; Ik denk dat ik in mn jeugd me heb aangepast en het leuker vond om niet slim te zijn. Op de lagere school vond ik leren het einde. Maar op de middelbare school verzoop ik letterlijk. Ik speelde nog graag met barbies, kende het huiswerk maken niet en kon geen orde scheppen in huiswerk en leren.
Wat de leraar had verteld wist ik allemaal, maar wat we uit de boeken moesten leren, deed ik gewoon niet. Daardoor was ik een gemiddelde leerling.
Ik ben van brugklas Havo/Vwo naar 2 Mavo/Havo gegaan. Een andere school, waar ze wat ''stouter'' waren en ik flink begon mee te doen. De zogenaamd leuke mensen gingen naar Mavo, dus ik ook. Thuis toen wel wat problemen daarom, maar ik was ervan overtuigd dat ik naar de Mavo wilde.
Ik hoorde er helemaal bij met niet leren, geen huiswerk maken en spijbelen. Alleen tijdens de les wist ik vaak alle antwoorden en keken ze weleens verbaasd. Dan hield ik me ook maar weer in. Tijdens de tentamenweek een ongeluk gehad en daarna niet veel meer naar school geweest.

Altijd spijt gehad. Als moeder zijnde, altijd goed gesproken met onze zoon, die dus wel goed aan het leren is. Maar ook hij heeft wel twijfels over zijn studie (hbo)

**Geplaatst**: 25-03-17 07:41

Geplaatst: 25-03-17 07:41

Qua leerprocessen: Meestal lees ik gewoon de stof en als ik het enigszins interessant vind dan zit dat voor altijd in mijn hoofd.
Dat doe ik door tijdens het lezen meteen punten te verbinden met informatie die ik al in mijn hoofd heb zitten. Een soort abstract web. Hoe meer informatie ik heb hoe makkelijker het is om nieuwe informatie in te passen. Ik word hier dus sneller en beter in naarmate ik ouder word, heb ik het idee.

Wanneer er niets te lezen is krijg ik het moeilijker. In tegenstelling tot veel anderen hier ben ik niet zo'n doener (behalve waar het op paarden aankomt). Het kan voor mij heel lang duren om een reeks simpele handelingen juist uit te voeren. Ik ben zo'n iemand die een simpel bijbaantje niet snel onder de knie heeft. Ik werk namelijk gewoon niet zo. Ik ga stappen overslaan waardoor alles misgaat. Eigenlijk doe ik met handelingen dus precies hetzelfde als in m'n hoofd: sprongen maken. En dat werkt niet in de echte wereld :')

Om je andere vraag te beantwoorden: ik ben 31 en als ik 32 ben ga ik eindelijk studeren. Zoals het er nu uitziet aan de filmacademie en anders Engels aan de universiteit.
Ik ben nu al een tijdje werkzaam als personal trainer en voedingscoaching, maar helaas ben ik erachter gekomen dat ik ziek ben en dit niet veel langer kan doen.
Dus moest ik wat anders zoeken. En eigenlijk was het een blessing in disguise, wanneer hierdoor heb ik eindelijk mijn echte kunnen weten te omarmen. Hiervoor had ik de luxe om te twijfelen aan mezelf. Maar nu mijn hoofd alles is wat ik ga hebben kan dat niet meer. Tenzij ik de rest van mijn leven een uitkering wil trekken. En dat wil ik niet

**Geplaatst**: 25-03-17 10:29

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 10:29

Superpony, jouw verhalen hadden die van mij kunnen zijn.
Spijbelen, rotzooien en wel goede cijfers halen...als ik al in de klas kwam.
Op een gegeven moment werd ik in de les geweigerd omdat de leraar mij niet eens kende.
Met mijn puberbrein vond ik dat wel een interessant gegeven.
Uiteindelijk dus zonder diploma van school...ik was toen 15.
Ik speelde niet veel, maar was wel altijd te vinden bij de paarden.

Leren doe ik niet vanuit een boek. Dat blokkeert ergens boven in. Ook heb ik totaal geen concentratie dus is leren sowieso al een dingetje.
Ik leer ook vanuit ervaring, dingen analyseren en eigen maken.

**Geplaatst**: 25-03-17 11:39

Geplaatst: 25-03-17 11:39

Mijn leerprocessen zijn met name gebaseerd op analyseren, bestuderen en dan zelf gaan doen. Uit boeken leren snap ik gewoonweg niet, hoewel woordjes leren daarbij een uitzondering is (1x doorlezen en een 10 halen

)

Op school liep ik om die reden heel erg tegen het vak aardrijkskunde aan: geschiedenis/kunstgeschiedenis vind ik interessant, dus dat wist ik allemaal wel, maar aardrijkskunde vind ik ronduit saai en kan je niet echt in de praktijk opdoen, zeg maar.

**Geplaatst**: 25-03-17 12:06

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 12:06

Mirim, precies dat.

Ik kwam van de Montessori basisschool, dus was een heel ander systeem gewend. Op de middelbare had ik opeens een leraar voor de klas en moest ik stilzitten etc. Waar ik al snel tegenaan liep ook, is dat onderwijzers dingen vertelden en ik moeilijke vragen ging stellen. Ik nam niks zomaar aan, dacht verder en stelde dan vragen waar ze iets geirriteerd op reageerden.

Destijds was een stuudje een andere ''type'' en daar viel ik niet onder.

Wat ik ook wel belangrijk vind, is dat ik heel onrustig ben. Ik moet altijd iets te doen hebben. Mijn man kan na een klus of iets doen zijn rust vinden. Ik moet altijd weer wat nieuws, iets anders etc. daar tegenover moet ik in huis juist wel weer rust hebben. Alles staat redelijk gesorteerd en ik verander niet vaak van interieur.

**Geplaatst**: 25-03-17 14:26

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 14:26

Ik lees het woord samenwerken:
Samenwerken = drama. Ik zelf houd me altijd aan de afspraken, maar ik kom altijd in de groep terrecht met mensen die dit dus niet doen. En dit kan ik totaal niet hebben, zo moeilijk is het toch niet!? Ik zit momenteel op het mbo, dus wel onder mijn kunnen en daar ben ik me bewust van. Maar toch stress ik heel erg veel, zou met mak Uni kunnen

**Geplaatst**: 25-03-17 15:08

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 15:08

Dat herken ik ook wel ergens. Ik kan samenwerken, maar ik stel vaak dezelfde hoge eisen aan anderen (onbewust) als dat ik aan mezelf stel. Het liefst werk ik in m'n eentje.

**Geplaatst**: 25-03-17 15:29

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 25-03-17 15:29

Ik kan ook niet zo goed samenwerken, tenzij ik leider ben.

**Geplaatst**: 25-03-17 15:34

Geplaatst: 25-03-17 15:34

Voor mij voelt het hoogbegaafd zijn meer aan als een vloek dan als een gift. En het is er vele malen moeilijker op geworden nu ik volwassen ben en heel goed weet hoe ik me moet gedragen, maar daar moeite mee heb. Hoe er in het verleden mee om is gegaan draagt hier natuurlijk ook aan bij.
Ik werd neergezet als on geïnteresseerde dagdromer die niet ver zou komen (ook thuis dachten ze dat). Ze hebben zich nooit afgevraagd waarom ik zat te dagdromen. Of waarom ik gefascineerd was door dingen waar een kind van mijn leeftijd niet naar om keek. Veel teleurstellingen, veel onbegrip. Geen structuur of begeleiding. Dus ik kroop in een soort bubble. Ter zelfbescherming. En daar probeer ik nu (pas) uit te komen. Het lukt me nu pas om dingen onder ogen te zien.

Met goede begeleiding kun je als hoogbegaafde veel bereiken maar met weinig tot geen begeleiding kun je ook evenveel kapot maken.

*even een klein beetje terug gelezen. Ik analyseer ook veel. Teveel misschien. Ik lig ook altijd in de knoop met mezelf. Ik zou het liefst dit willen doen of zeggen, maar ik weet dat ik dat zou moeten doen of zeggen.. en uiteindelijk zeg ik dan maar vrij weinig en twijfel ik constant aan ieder woord of iedere beweging. Altijd.