Ik zal maar eens beginnen bij het begin dan is het ook wat logischer voor jullie.

Nou.. ik heb al sinds groep 4 in de basisschool heel erg last van spreekbeurt-angst. ik noem het maar even zo
In groep 4 moesten we dan 2 spreekbeurten houden in het jaar, die zijn me toen nog gelukt maar met heel veel hulp van de juf.
Ik was/ben gewoon te bang om een spreekbeurt te houden, het klinkt eigenlijk best wel raar maar ik klap dan gewoon dicht en dan komt er geen woord uit mijn keel.
Nou zit ik in groep 8 en we moeten nu allemaal projecten doen en die ook voor de klas oplezen.
Ik heb er bijna iedere keer onderuit weten te komen omdat ik van mezelf heel misselijk was omdat ik die spreekbeurt moest houden.
Mijn ouder zeggen dan van "stel je niet zo aan" hun snappen het gewoon niet. Daarom kan ik er thuis ook niet over praten.
Zelf heb ik al zovaak tegen mezelf gezegd: stel je niet zo aan! Maar op de één of andere manier, lukt het gewoon niet om mezelf
onder "controle" te houden.
en dat is niet alleen met spreekbeurten maar ook met gedichtjes die ik voor de klas op moet lezen.
En zelfs een modelinge beurt (gewoon op mijn plaats) is voor mij heel moeilijk zonder dicht te klappen.
De juf die ik nu heb die snap het ook niet van mij, maar ik weet gewoon niet hoe ik het uit moet leggen.
Maar straks als ik in de 1e klas zit, hoe moet ik dat dan duidelijk maken aan mijn Mentor.
Ik durf best zelf daar naar toe te gaan alleen wat moet ik dan zeggen?
Dat ik harstikke bang ben om dicht te klappen tijdens een spreekbeurt? Zouden ze dat begrijpen?


