Geplaatst Het betreft hier een bekende tabakzaak, waar meerdere fillialen van bestaan over heel nederland verspreid. Elke zaak voor zich, en dus elke zaak een eigen 'werkgever'.
Juni 2008, ik solliciteer bij een tabakzaak. Zag een briefje hangen, loop binnen lach en vraag of ik mag solliciteren. Half uurtje en een leuk gesprek later wordt ik aangenomen en kan ik de dag erna gelijk aan de slag.
Inmiddels werd het mij duidelijk dat het mogelijk was om geld uit de kassa te pakken, en zo dus te lenen. Iedereen die wel eens met een kassa heeft gewerkt weet dat er ook lege stukjes van de bon afgescheurd kunnen worden. Kwestie van drukken op het knopje van de kassabon machine en er komt een stukje uit. Afscheuren en je hebt een kladblaadje. Iedereen had een blaadje, leen je meerdere dingen, heb je meerdere blaadjes. Tevens werd er op het blaadje ook wel meerdere bedragen geschreven, links boven in 10 euro, rechts onderin 20 euro, in het midden 3 euro, schuin onder het midden nog eens 2,50. Dit als voorbeeld, ik deed dit niet.
Bovenaan je eigen briefje schreef je je naam. Suus, heet ik, en Suus werd het dus. Suus kon zelf weten wat er op dat briefje kwam te staan, als suus geld nodig had kon dat erop en kon dat uit de kassa gepakt worden. Hiervoor hoefde wij niet naar de werkgever, maar naar de filliaalleidster. Tevens een vriendin van mij geworden. Er werkte nog een meisje, en met zijn drietjes waren wij heel gezellig. Werken was werkelijk een feest, ik zou hier nooit meer weg willen.
Ik heb nooit hoge bedragen opgeschreven. Ik vond het zowiezo al stom, om geld te lenen van mijn baas. Geld werd overigens van je loon afgetrokken. Elk loon dat gestort werd stond erbij 'Min opgeschreven bedragen' of iets in die richting ( weet de precieze zin niet meer ). Wat ik wel makkelijk vond hieraan, was dat ik even snel een euro of twee uit de kassa kon pakken en op kon schrijven. Om in mijn korte pauze even een broodje te kunnen halen bij de bakker, zónder dat ik eerst de straat af moest lopen voor een pinautomaat.
Ik weet dat het stom is om te doen. Achteraf gezien was het allemaal puur gemakszucht. Mensen zeggen mij vaak dat had je nóóit moeten doen. En inderdaad, ik had het moeten laten. Mijn werkgever had het moeten laten, maar ik had voor mijzelf in moeten staan. Echter was het daar heel close, wij met zijn drietjes. Mijn filliaalleidster werd mijn beste vriendin, mijn andere collega en ik gingen heel goed met elkaar om. Iedereen deed het, mijn werkgever vond het goed, dus waarom niet?! Hierom dus, dat zie ik nu in. Wees mild voor me.
Een enkele keer heb ik een groot bedrag moeten lenen. Het had niet gehoeven, het kon ook van mijn spaarrekening. Maar op dat moment had ik nog een paard, en ik gebruikte die spaarrekening voor het geld voor zijn weiland. Zo had ik elke maand gewoon mijn loon, ik had immers gespaard voor mijn paard, dus daar ging het aan op. Tot een van mijn dieren een operatie moest ondergaan. Aanbetaling van 300 euro had ik op dat moment niet, mijn loon was op en het was bijna weer loon-dag. Ik zou dus snel mijn geld hebben, maar had het geld eerder nodig. Stom als ik was, ben ik naar mijn werkgever gestapt. Achter in zijn kamertje heb ik hem netjes uitgelegd waar ik het geld voor nodig had, dat ik het niet graag doe maar mijn loon snel zal hebben, en mijn baas zou dus nog tijd hebben om het van mijn loon af te trekken. Geen probleem zei hij, en hij pakte 300 euro voor mij uit de kluis.
Die 300 euro werd netjes van mijn loon afgeschreven, en zo had ik geen schuld. Ondertussen, ben ik weggegaan bij dit bedrijf. Mijn baas werd hardhandig, en ik loop al jaren met rugklachten. Als mijn baas er langs moest, duwde hij mij weg, maar altijd precies op de plekken waar het zeer deed bij mij. Echter zo'n zeer, dat ik er van door mijn rug kon gaan, ik heb een erg zwakke rug. Op een gegeven moment ging het mij te ver, en heb ik ontslag genomen.
Drie weken heb ik niet gewerkt. Ik merkte dat dit bedrijf veel indruk op mij had gemaakt. Ik had het naar mijn zin met mijn collega's, maar mijn baas heeft mij in die periode zo gekleineerd en geirriteerd.. dat ik er gewoon helemaal doorheen zat. Zo raar voelde ik mij in die periode, ik klapte ineen en lag heel de dag op bed.
Tot ik de vierde week mijn leven weer bij elkaar pakte. Genoeg is genoeg, ik moest weer gaan werken. In die drie weken heb ik een lichte depressie gehad, waar ik voor bij mijn dokter heb gelopen. Niet veel, ik kwam er snel bovenop. Ik smste mijn beste vriendin, filliaalleidster, hoe het ging daar. Of het nog druk was..gewoon een praatje dus. Ze smste mij dat het erg druk was, en dat zij zowel mijn toen ex werkgever hadden gepraat over het terug vragen van mij. Gek genoeg was ik in de wolken dat ik terug kon komen, ben de dag erna gelijk langsgekomen, en was echt heel, heel erg blij.
De eerste maand ging super. Mijn werkgever leek echt te zijn veranderd, en ik had het enorm naar mijn zin. Totdat hij weer begon met duwen, kleineren met woorden en vervelend werd. Wederom ging ik door mijn rug heen, op de werkvloer dit keer. Mijn werkgever kon nu zien dat ik geen grapjes maakte, ik was daar enigzins wel blij om. Echter verwachte hij van mij dat ik bleef staan, ik mocht niet zitten (ookal stond ik zo gebukt dat mijn hoofd ten hoogte was van mijn knieeen bij wijze van). Toevallig kwam toen mijn moeder binnen voor een praatje, die is naar de dokter geraced met haar scooter en kwam terug met spierverslappers en een extra pijnstiller. Zij wist van mijn klachten af. Goed, mijn werkgever ging weg en ik ging zitten. Toen besloot ik voor mijzelf, dat ik daar niet meer wilde blijven. En ik nam ontslag.
Ik krijg een brief binnen, ongeveer een maand geleden (ben nu bijna drie maanden weg bij deze zaak). Deze brief heb ik nu niet bij de hand die ligt bij mijn moeder helaas. Kort samengevat stond erin dat mijn werkgever nog een voorschot open had staan van 702,46. Mijn handen trilden, dit was niet waar! Als ik zoveel geld had gevraagd had ik gelijk 10 paar schoenen gekocht. Dit bedrag, is zo'n 100 euro meer dan dat ik verdien in een maand!! Ik weet overigens héél zeker, dat ik dit bedrag niet open heb staan, tevens nooit in mijn handen heb gekregen.
Een vriend van mij heeft toen een hele mooie zakelijke, maar vriendelijke brief opgesteld. Hierin heeft hij gezegt dat ik het betwist en dit bedrag niet heb ontvangen noch heb willen ontvangen. Dat ik graag bewijzen ontvang waarin aangetoond staat dat ik dit geld heb gehad. Mocht ik geen bewijzen ontvangen, ben ik genoodzaakt om mijn rechtsbijstand in te schakelen. Daarbij hebben we erin gezet dat ik het betreur dat er zo aan mij getwijfeld wordt, en het op deze manier moet. Meneer werkgever zegt mij namelijk in zijn eerste brief, dat ik tot juli heb om de 702,46 terug te betalen. Een hele tijd hoorde ik niets op mijn betwist. Tot ik een aangetekende brief terug kreeg:
Kort samengevat heeft hij een fout gemaakt. ''Ik kwam in de eerste instantie uit op een hoger bedrag omdat ik de opgenome vrije dagen van het loon had afgetrokken. Volgens de boekhouder ten onrechte. U hebt dus gelijk dat het géén 702,46 is. Bovendien is er nog een openstaand bedrag van 212,23. Het geen vakantiegeld is van uw eerste werkperiode. U reseert nog aan ons te betalen 429,65.''
Bijgesloten zijn bewijzen. Jammer dat ik geen kopieermachine oid heb ik kan ze dus niet bijsluiten hier. Maar het zijn witte bonnetjes, gekopieerd op een printpapier. Bovenaan staat Suus. Met daar doorheen nog een keer Suus, omdat het, denk ik, niet mooi geschreven was. Dan onder Suus staat (lelijk schuin/scheef geschreven) 200,- . Daaronder 300,-. Dan nog een bonnetje met Suus wederom Suus doorheen gekrast. Dit is een bon van 13 maart 2009. Eind maart heb ik mijn loon nog gehad, zou dus afgeschreven moeten zijn. Dit is een echte kassabon met inkt, en dat klopt ik had voor 12 euro gekocht, vergat mijn portomonnee en schreef het op. Echter is dit gewoon afgeschreven einde maart, toen ik mijn loon kreeg! Bizarre is dat op dit échte bonnetje, ook nog eens door de inkt heen, geschreven staat met pen: 10,46,-. En ergens onderaan nog 30,-.
Volgende bijlage. Weer een blanko bonnetje. Ergens midden in staat Suus. Absoluut mijn handschrift niet! Toen mijn vriend dit las moest hij lachen. Ik ben altijd zo perfect met mijn handschrift dat hij zei dat als ik zo schreef, nooit meer een pen zou vasthouden. Boven mijn naam links staat +35,-. Daaronder +10,-. Vlak naast de S van Suus staat 5,-. En daarnaast 40,-. Dan een echt kassabonnetje met het bedrag van 4,77. Datum van dit bonnetje: 10 maart. Wederom, dit bedrag is afgeschreven van mijn loon die ik 23 maart heb ontvangen. Op dit bonnetje staat ook geschreven met pen +120,-. Daarbij nóg een echt bonnetje met het bedrag van 6,95. Hierboven Suus geschreven en deze met ook de datum 13 maart. Echter weet ik van dit bedrag, dat deze niet van mij is geweest. Dan nog een blanco bonnetje met Suus erboven met het bedrag van 237,70,-.
Goed, nogmaals mijn excuses voor dit lange verhaal. Ik moet het daarbij ook gewoon even kwijt. Wat voor een brief moet ik nu terug sturen. Het is mij, en iedereen om mij heen duidelijk dat dit niet waar is. Tevens staat nergens mijn handtekening bij, en iedere gek kan die naam boven een bonnetje schrijven. Tevens is er geen enkel bewijs dat dit geld in mijn handen terecht is gekomen. Niet via mijn bankrekening, niet via die van hem.
Deze laatste brief heb ik op moeten halen bij een zelfde tabakshop als waar ik heb gewerkt. Deze man zag dat ik een brief van zijn zaak in mijn handen had, ik las hem toen ik naar buiten liep. Ik was met mijn moeder, wilde liever mijn verhaal niet kwijt aan deze man maar mijn moeder floepte het er al uit toen hij er naar vroeg. Deze man (heeft zelf dus dezelfde zaak als mijn vorige werkgever en weet denk ik waar hij het over heeft) vertelde mij dat mijn exbaas geen poot heeft om op te staan. Het is ten eerste verboden om geld te lenen aan werknemers, en daarbij zag hij de 'bewijzen' en moest daarbij lachen. Leuke hiervan, is dat hij mij verleden week een baan heeft aangeboden, omdat hij iemand zoekt en ik altijd eerlijk en netjes ben geweest. Vond het wel leuk om erbij te zetten..
Wat voor brief moet ik nu terug sturen? Hoe moet ik mijn ex werkgever duidelijk maken dat ik dit bedrag niet in mijn handen heb gehad en dat ik het dus wederom betwist? Ik wil liever nog geen rechtsbijstand inschakelen. Hij komt nu al met een lager bedrag aan, en heeft dus een fout gemaakt. Die tweede,derde,vierde fout zal er dus ook wel aan zitten te komen. Ik denk namelijk dat hij niet gek is, en weet wat hij aan het doen is.
Zucht..wat een lang verhaal..sorry
. 
