Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-07-24 18:47

Geplaatst: 03-07-24 18:47

Grappig Django_Mette :')

Ik heb ook een berg meegemaakt. Eerst op Schiphol als beveiliger en nu werk ik op de luchthaven van Oslo,waar je ook genoeg mee maakt.

Ik doe ook even een grappig verhaaltje.
De manager van ons team op aankomst is een heel toegankelijke man (niet iets wat je van een Noor verwacht) Hij heeft regelmatig hele gesprekken met passagiers.
Zo ook deze keer. We liepen samen door de aankomsthal en hij ziet een mevrouw met nogal kleurige dingen in haar haar. Dus hij zegt tegen mij: zo lekker kleurrijk.
Komt ze naar ons toe en begint ineens hele verhalen tegen ons te vertellen.
O.a dat ze ziek was geworden op vakantie en dat ze een hele fles wijn ovver haar jurk gemorst had,maar het toppunt was dat ze vertelde dat het elastiek in haar onderbroek kapot was en omdat ze niet ineens verrast wilde worden met haar onderbroek om haar enkels (ze had een jurk aan),had ze haar onderbroek maar uitgetrokken _O-

Wij stonden echt met open mond te luisteren. Zelfs mijn collega moest even naar woorden zoeken :')

**Geplaatst**: 03-07-24 20:13

Geplaatst: 03-07-24 20:13

Django_Mette schreef:
@Susan: Heel tof! Vind het ook erg fijn dat we op deze manier de job aangeleerd krijgen. Het is echt niet altijd vlekkeloos, maar het is echt meer dan voldoende om kennis te maken met bepaalde casuïstiek

Ik heb ook nog een wat lichter verhaal waar ik nog heel vaak aan denk. Voordat ik bij ProRail ging werken, heb ik zes jaar bij een Mc Donald's gewerkt. Toen ik nog als crew werkte, verbaasde ik me met regelmaat over het personeel wat er binnenkwam. Niet dat ze slecht waren, maar er zaten soms van die simpele figuren bij die je alles wijs kon maken
Toen kwam er een figuur binnen, ik noem hem even M. maar hij spande de kroon qua 'simpelheid.' Het was niet alsof hij slecht in de groep lag, maar we name hem regelmatig in de maling omdat hij zo goedgelovig was. Hij stond altijd in de keuken en daar staat onder iedere lijn een visstomer, die gebruikten we om de buns van de Filet-o-Fish te stomen. Op een gegeven moment nam een andere collega - die er al langer werkte, J. - M. apart en de volgende conversatie kwam ter oren.

J: "Hé M. de visstomer doet het niet."

M: "Huh? De visstomer doet het niet? Waarom niet?"

J: "Ja, ik denk dat de stoom op is."

M: "De stoom op? Oh. Da's niet zo handig."

J: "Nee, die moeten we bijvullen. Dan moet je even een doosje pakken, de stoom uit de vaatwasser vangen en dan in de visstomer doen."

Op dat moment begon ik al bijna te tranen omdat ik mijn lach amper in kon houden en ik dacht nog: Het kan toch niet dat M. zo simpel is dat hij het daadwerkelijk stoom uit de vaatwasser gaat halen.

M. ging daadwerkelijk een doosje pakken, bij de vaatwasser staan, trok die open, ving de stoom, doet die doos dicht en 'leegt' hem in de visstomer

Sindsdien heb ik me nooit meer verbaasd over het personeel wat binnenkwam, wetende dat M. de enige is die ooit stoom uit een vaatwasser heeft gevangen om een stomer bij te vullen

Dit doet mij denken aan een collega waar ik eens mee gewerkt hebt ook zo'n helder licht :')

wij hadden hem wijsgemaakt dat je het verschil tussen een mannetjes en vrouwtjes kan zien aan de bulten. Een mannetje had 1 bult en een vrouwtje 2

en toen we hier reden hebben wij hem ook wijsgemaakt dat dit de erasmusbrug was...
Toen die aangaf dat die wel erg klein was was ons antwoord tja alles op tv lijkt groter toch

**Geplaatst**: 03-07-24 20:28

Geplaatst: 03-07-24 20:28

Wat wel heel heftig was, was toen ik in mijn eerste jaar van het MBO (16 jaar oud toen) mijn eerste dag stage had op een kleinschalige zorgboerderij waar ik als begeleider dierverzorging zou gaan werken.

Toen kwam ik daar aan 's ochtends en kwam de stagebegeleider direct naar me toe dat er die nacht een cliënt was overleden.. Dus dat het niet echt uit kwam ik die dag m'n eerste dienst zou draaien.. volkomen begrijpelijk uiteraard.

Ook voor mij behoorlijk beladen omdat mijn vader toen terminaal zieke was en de uitvaart van deze client (waar ik uit respect en medeleven wel heen ben gegaan), voelde als een soort "repetitie" (gek omschreven misschien) voor mijn vaders uitvaart die 4 maanden later plaatsvond toen hij overleed...

**Geplaatst**: 04-07-24 00:16

Geplaatst: 04-07-24 00:16

Wat een grappige verhalen maar ook heftige situaties zeg! Ik heb zelf eerst jaren in de GGZ gewerkt als ambulant maatschappelijk werker, later op huisartsenpraktijken als POH-GGZ en nu ben ik verloskundige in opleiding. In alle gevallen al zoveel meegemaakt dat ik eigenlijk nu ik dit lees baal dat ik niet alles in een groot boek heb genoteerd haha! Een paar dingen blijven nog wel hangen.

Een patiënt met o.a. autisme, manisch-depressiviteit en in de manie enorme wanen kon hebben die begeleidde ik wekelijks op een intramurale woongroep. Hij had maar één stoel en iedereen vaste plekken tijdens de gesprekken, ik zat altijd op het bed. Na 9 maanden werken bleek dat hij zijn woonbegeleider voor praktische taken al twee jaar wijsmaakte dat hij zelf zijn bed verschoonde, maar het in feite al twee jaar niet gedaan was en ik wekelijks op moest zitten...

Op dezelfde groep was een andere bewoner die ik begeleidde in een manie naakt op de fiets ruim 50 km af gaan leggen tot hij opgepakt is en teruggebracht. Was overal behoorlijk verbrand zegmaar. Toen ik later afscheid nam voor ik daar stopte wil hij me ineens een hand geven als afscheid maar de kamer stond elke dag weer vol met volgepieste flessen omdat hij niet naar de wc wilde.

Oh en een derde vroeg me bloedserieus hoe oud ik was in de jaren '60. GGZ diagnose had geen invloed op dit inschattingsvermogen dus waar die vandaan kwam geen idee, ik was op dat moment 20 en bijna afgestudeerd. :')

Nu ik het opschrijf zou ik echt uren door kunnen gaan met bizarre situaties ook aan huis begeleiding in slechte wijken van Rotterdam etc. Laten we zeggen dat ik in mijn zwangerschap besloot dit niet meer veilig genoeg te vinden met verantwoordelijkheid voor een kind.

Op de huisartsenpraktijken heb ik zo ontzettend veel mensen gezien met zulke bizarre verhalen soms dat ik het niet meer allemaal weet, maar wat ik nooit vergeet was patiënt die nogal veeleisend was in de zorg, iedereen het bloed onder de nagels vandaan haalde en heel gemeen uit de hoek kon komen. Op een dag was het zoveelste punt een aanvaring met de huisarts en hebben de beste dame en huisarts elkaar in de wachtkamer als viswijven uit staan schelden. Ik voel hem volledig maar het was qua uitvoering echt onacceptabel :')

De schrijnende gevallen van suïcidepogingen waarbij het crisisteam pas dagen later langs wilde komen vond ik wel echt heftig, de 'verantwoordelijkheid voor dat leven' bleef daar dan enorm bij mij liggen.

Nu sinds 2 jaar de GGZ verlaten en verloskunde in gegaan, hier zijn de gebeurtenissen naast grappig vaak vooral ook heel mooi

Een heftige vond ik een minderjarige meid die vanaf de huisarts werd ingestuurd met buikpijn en aan het bevallen bleek, maar bij binnenkomst direct voor spoedkeizersnede onder narcose moest wegens ligging van de baby die niet vaginaal te doen zou zijn. Ik heb daarin veel kunnen betekenen door het hele proces foto's te maken die zij later terug zou kunnen kijken, als moeder kan ik me niets voorstellen bij zowel je zwangerschap niet bewust zijn en dan ook de bevalling niet. Onderweg naar de OK zei partner "hadden we eigenlijk eerder moeten komen"? Weet niet waar hij op doelde, waarschijnlijk de buikpijnklachten, maar een maand of 7 eerder was prettig geweest

Meest recente hilarische was volledige ontsluiting en starten met persen direct na het toedienen van een pethidineprik. Die geboorte was echt een comedyshow van moeder, nooit zo gelachen tijdens de persfase. (Fout van mijn collega overigens, die hadden het niet nog mogen geven maar weigerde nogmaals ontsluiting te checken terwijl de signalen overduidelijk waren dat het kind er snel zou zijn.)

**Geplaatst**: 04-07-24 00:54

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 04-07-24 00:54

Ik heb ooit gewerkt als groepsleider in de gehandicaptenzorg. Er was een schoonmaker die iedere ochtend kwam om de vloeren te dweilen etc.
Tot mijn verbazing kwam die collega op een avond rond half acht op de afdeling en begon met poetsen.
Toen ik hem vroeg wat hij kwam doen op dit tijdstip, was hij verbaasd.
Blijkbaar was hij die middag in slaap gevallen, en toen hij wakker werd dacht hij dat het ochtend was.

Was zelfs met openbaar vervoer gereisd, maar blijkbaar niks gerealiseerd.

**Geplaatst**: 04-07-24 02:50

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 04-07-24 02:50

Omdat dit een paardenforum is: toen ik nog verpleegkundige was had ik thuiszorg geregeld voor een patiënt. Beetje simpel type, maar niets heel opmerkelijks. Belde de thuiszorg boos op: meneer had een paard in zijn slaapkamer. Wie dat ontslag had geregeld, want dat kon toch niet....
Collega heel droog/ lollig dat ik dat had geregeld, maar dat ik zelf ook een paard had en dat ik dat soort dingen normaal vond...
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik betreffende medewerker had uitgelegd dat: heeft u een paard in de slaapkamer, niet tot mijn standaardvragen hoorde bij een ontslag. Mijn collega lag ondertussen onder de balie van het lachen.

We hadden een ernstig verwarde patiënt, die heel vaak in de avonduren bang en ook agressief was. Dan kwam zijn vrouw om hem rustig te krijgen.
Het was een echte paardenman in hart en nieren en hij ging naar huis met terminale thuiszorg.
De middag voor ontslag vroeg hij of hij zijn vrouw mocht bellen. Zegt hij: ik weet hoe uitputtend het zorgen voor mij is. Blijf jij maar thuis vanavond, dat amazoneke heeft dienst. We praten over paarden als ik bang word. Daar word ik ook rustig van...
Ik was diep ontroerd, dat onze hobby in moeilijke tijden zoveel betekent dat alleen er over praten zoveel rust en veiligheid kan bieden.

In de verpleging heb ik talloze prachtmomenten beleefd. Hilarisch, verdrietig, bruut, echt alles door elkaar.
Ik had het niet willen missen.

**Geplaatst**: 04-07-24 03:05

Geplaatst: 04-07-24 03:05

Ik werkte in een verpleeghuis op revalidatie. We hadden een bewoner die hersenletsel had. Hij kon niet spreken en was halfzijdig verlamd.
Hij fokte een bepaald ras pony's.
De zorg voor hem was zwaar en de collega's stonden niet in de rij, maar ik deed de zorg vaak.

Dan praatte ik wat over de paardendingen als de hoefsmid is geweest, ik ben op wedstrijd geweest, mijn paard was ontsnapt. We zijn naar het bos geweest etcetera. Ik kreeg nooit reactie terug. We wisten überhaupt niet over de cognitie en het taalbegrip van deze man.

Op een dag kom ik binnen voor de avonddienst en hij begint met allemacht met 1 hand op tafel te slaan.
Mijn collega zegt: huh hij was dehele dag rustig. Maar hij moest duidelijk mij hebben.
Ik begreep dat hij naar zijn kamer wilde. En opeens had ik het door! Het eerste veulen van het seizoen! Op zijn kamer lagen foto's.
We hebben ze uitgebreid bewonderd en meegenomen naar de huiskamer.
Mijn collega was wel verbaasd dat hij wist dat ik iets met paarden had. Ik had der bijna overtuigd dat paardenmensen dat kunnen ruiken van elkaar hahaha. Volgens mijn andere collega was het het stro in mijn haar...

Het begrip was dus beter dan we dachten. Want uit al die zusters met hetzelfde uniform wist hij mij als paardenmeisje er uit te pikken.
Hij is uiteindelijk nog behoorlijk opgeknapt en ik zag hem later nog met een stok tussen zijn pony's lopen als ik langs zijn huis kwam.

**Geplaatst**: 04-07-24 07:00

Geplaatst: 04-07-24 07:00

Ik heb 3 verhalen 1 die echt indruk op mij heeft gemaakt. 1 die gewoon leuk/lief/mooi is. En 1 die een beetje dezelfde strekking heeft als het mooie verhaal.

Ik zou gaan werken op een BSO. Ik was aangenomen en er zou nog mailcontact zijn over wanneer ik mijn eerste dag zou gaan werken en hoe laat etc. Het duurde maar en het duurde maar... Na een week zelf maar gemaild. Toen kreeg ik pas na een week reactie. Bleek dat één van de kindjes op de BSO was overleden

Spoiler:
vermoord door zijn biologische vader

.... Ja dan snap ik dat je even andere dingen aan je hoofd hebt als BSO zijnde. Zijn zus had het "overleefd"

Spoiler:
vader had bij haar ook een poging gedaan

, maar telkens als ik haar zag, vond ik haar gewoon zo sneu/zielig... Ik heb het ventje nooit gekend omdat ik er nog niet werkte, maar ik zal zijn naam nooit vergeten.

De andere was toen ik in een ander zwembad ben gaan werken (werkte eerst bij een privé zwemschool, nu in een zwembad). Ik was op een niet leuke manier weggestuurd bij het andere zwembad. Terwijl ik met veel ouders vaak leuk contact had! Vele wisten ook niet dat ik wegging, op 1 stel na, die had ik het verteld. Ik had hun dochter lesgegeven en ze baalden, want wilden ook graag weer dat ik hun andere dochter les zou geven, maar die was nog te jong. Jaren later kwam de jongste bij ons op schoolzwemmen (ze had al diploma's, maar mocht afzwemmen voor een hoger diploma). Ouders op de kant, totdat er ineens 1 mijn naam roept. "Wat leuk!! Wat fijn dat je toch weer als lesgever aan het werk bent zeg!!" Daarna nog een hele poos met ze bij staan praten.

De laatste heeft te maken met het andere verhaal. Ik had de oudste dochter van een stel lesgegeven, die waren super tevreden. Ik ben toen weggegaan en hun jongste dochter kreeg daar dus les van een ander. Ze hebben ook nog een zoontje, die vervolgens bij ons (het nieuwe zwembad dus) op zwemles kan. Vader herkende mij meteen; "Nouu sinds jij weg bent is de kwaliteit zo naar beneden gegaan!! We zijn op zoek gegaan naar een ander bad en nou ben jij hier! Fijn! Dan leert deze tenminste net zo goed zwemmen als de oudste!".

Deze waren beiden binnen 2 jaar na het weggaan. Dus het deed me enorm goed om te horen dat de ouders eigenlijk zo blij met me waren en me dus helemaal niet weg hadden willen hebben.

**Geplaatst**: 04-07-24 07:27

Geplaatst: 04-07-24 07:27

Wat zitten er mooie verhalen in dit topic, maar ook zeker heftige verhalen. Het realiseren dat veel verhalen over mensen gaan, pfoeh!

Hier even wat luchtigs.
Ik krijg, terwijl ik voor de overheid werk, een man aan de telefoon. Eerder die week had ik voor een vergelijkbare situatie ook iemand aan de telefoon en ik vond dat best een lastig gesprek. Dus terwijl die man aangeeft: 'ik bel omdat ik een vraag heb over ..', gingen de radars in mijn hoofd al draaien. "Het zal toch niet weer zo'n gesprek worden?". Dus ik antwoord in het kort op meneer zijn vraag en blijkbaar was dat alles wat hij nodig had. Daarna begon hij superenthousiast over 'is het bij u ook zulk mooi weer buiten? Hier schijnt de zon heerlijk' en 'dan wens ik u nog een geweldige dag!'. Op echt een hele oprechte en vrolijke manier!
Dat zag ik even niet aankomen

**Geplaatst**: 04-07-24 15:17

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 04-07-24 15:17

Ik werkte in de retail (voor het welbekende merk met het aangevreten appeltje

) en heb daar heel wat meegemaakt.

Op een dag stond ik eventjes alleen in de winkel (1 collega was een workshop geven en andere collega was achter) en er stond een rij van 3-4 personen bij mijn kassa. Er komen 2 vrouwen en een heel jong meisje de winkel in en die komen direct naar mij toe en midden in een zin van mij vragen ze "hebbie nog AirPods" dus ik zei dat ik dan even moest kijken voor ze, maar of ze even achteraan aan wilden sluiten.
Nou toen gingen ze toch los! Schelden joh, k*nker dit k*nker dat, en uiteindelijk zeiden ze dat ik met m'n lelijke bek niet in een winkel hoorde te staan want dat moest iedereen aanzien en dan traumatiseerde ik iedereen. Ze zouden m'n gezicht wel even verbouwen en me na werktijd opwachten enzo.

Ik probeerde m'n tranen te bedwingen (echt ze stopten maar niet met schelden en persoonlijk worden) en uiteindelijk kwam m'n collega kijken wat al dat gekrijs was en die heeft ze de winkel uitgezet en m'n andere collega van achter gehaald om me over te nemen. Ik was gewoon compleet verstijfd. Was echt wel wat gewend qua schelden enzo van klanten (helaas) maar dit sloeg echt alles.

Het is inmiddels al wel wat jaar geleden en ik werk daar niet meer, ik werk nu in een printshop, maar durf tot op de dag van vandaag niet alleen in de winkel te staan uit angst dat er weer dat soort volk binnenkomt en er dan geen collega is om me te redden.

**Geplaatst**: 04-07-24 16:52

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 04-07-24 16:52

Wat mij bij is gebleven van mijn allereerste bijbaantje als caissière bij de AH toen ik 14 was. Ik maakte een terugtel-foutje met geld teruggeven en die meneer schreeuwt keihard: JA, HAD JE MAAR EEN VAK MOETEN LEREN!! (Ik zat op dat moment in 4VWO...)

En tijdens het werken op een orthopedagogisch behandelcentrum (jongeren met ernstige gedragsproblematiek die uit huis geplaatst waren): hier werden zo af en toe ook jongeren voor een crisisbed opgenomen. Een jongen van 16 werd door de politie gebracht, alleen zijn gedragen kloffie mee en op te kleine schoenen. Verwaarloosd door zijn moeder en stiefvader. Die middag ben ik met hem een paar passende schoenen gaan halen en hij heeft de 6 weken dat hij bij ons was geglunderd en iedereen zijn nieuwe schoenen laten zien. Die jongen was zo dankbaar voor de meest kleine dingen, daar heb ik een hoop van mogen leren en denk ik nog wel eens aan terug om de boel weer een beetje te relativeren.

**Geplaatst**: 04-07-24 17:26

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 04-07-24 17:26

Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.

**Geplaatst**: 04-07-24 17:45

Geplaatst: 04-07-24 17:45

Ista mijn eerste vakantie baantje was ook in 4 VWO, bij de spar achter de de kassa. Ben na 2 dagen eruit geknikkerd want ik gaf structureel teveel geld terug

. Ben nooit officieel getest maar met veel familie leden met dyslexie en dyscalculie zou het me niks verbazen als ik rekenblind ben. Ik kan gewoon niks met getalletjes en snap terug tellen nog steeds niet :')

.

**Geplaatst**: 04-07-24 17:46

Geplaatst: 04-07-24 17:46

Lizenlotte schreef:
Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.

Ja, je mag vanaf 14 achter de kassa. En er bestaat zoiets als klassen overslaan. Laten we niet gaan lopen muggenziften over iemands verhaal :Y)

**Geplaatst**: 04-07-24 20:27

Geplaatst: 04-07-24 20:27

Ik heb als woonbegeleider in de GGZ gewerkt en daar van alles gezien. Zelf vond ik dit een van de meest bizarre verhalen:

Op een gegeven moment kwam er een nieuwe cliënt, een wat oudere man. Toen we elkaar een beetje leerden kennen, vertelde hij dat hij in het leger had gezeten. Hij was ook uitgezonden geweest naar Afghanistan vertelde hij. Hij vertelde ook dat hij nog wel eens last had van de herinneringen hieraan. Het was niet dat hij hier echt veel over vertelde, af en toe een beetje en dan zei hij vaak al vrij snel dat hij het er verder niet over wilde hebben. Dat vond ik vrij normaal gezien het pijnlijke onderwerp. Op een gegeven moment brak de oorlog in Oekraïne uit en was dit dagelijks op TV. Wij hebben toen als team nog wat extra aan hem besteed; even vragen hoe het voor hem was om dat te zien en stimuleren om andere dingen te kijken op TV enzo. Ook sommige medeclienten hadden veel respect voor deze man vanwege zijn moedige werk in het leger.

Op een gegeven moment overleed deze man en samen met een collega ging ik naar de uitvaart. Wij hadden de meeste van zijn familieleden nog nooit gezien want die banden waren ingewikkeld. Tijdens de hele uitvaart werd er geen aandacht besteed aan zijn tijd in het leger. Dus na de uitvaart vroegen we hier op een luchtige manier naar bij de broer van deze man. Toen bleek dat deze man helemaal nooit in het leger heeft gezeten, laat staan uitgezonden was!

Het was wel bekend dat hij in het verleden te maken had gehad met waanideeën, maar het was niet bekend of dat nog steeds speelde en waarover deze wanen gingen. Ik heb meer cliënten met waanideeën begeleid en bij hen had ik altijd wel ergens zo'n onderbuikgevoel dat er iets niet klopte, of ze vertelden bijvoorbeeld heel onsamenhangend. De verhalen van deze man over zijn tijd bij het leger waren zo consistent en geloofwaardig dat niemand van ons team dit als een waanidee had herkend. Ook de behandelaar had de verhalen over het leger voor waar aangenomen. Echt een bizarre gewaarwording vond ik dat.

**Geplaatst**: 04-07-24 20:44

Geplaatst: 04-07-24 20:44

Denk nu 2 jaar geleden bij de Zorgboerderij waar ik 3 x per week kom.. is er wel iets grappigs gebeurt.

We (boerin en ik) moesten een koppel schapen met lammetjes van het ene weiland naar het andere weiland laten lopen,
en was best makkelijk door bepaalde hekken tegen over elkaar open te zetten, en ze liepen zo door.

Er liepen ook nog 4-5 Geiten tussen de schapen, en we wisten toen nog niet wat er mee gebeuren moest.
Tussen door denk je nog dat het wel allemaal goed gaat maar door een obstakel liepen
er een enkele lammetjes niet mee dus die rende langs het hek op en neer.

Ik wist niet wat er met de geiten moest gebeuren, de boerin wist dat ook niet dus die belde de boer op
en duwde eigenlijk haar telefoon in mijn handen van vraag hem even wat er met de geiten moet gebeuren.

We hadden een emmer met biks ook om de geiten in het ene weiland te houden,
en ik was de pineut om de geiten in het weiland te houden.. _O-

En ik stond al een tijdje te vloeken op die beesten, ik stond tegen een stal aan gedrukt door die beesten,
2 stonden namelijk met hun voorpoten op m'n borst, ik hielde de emmer met biks boven mijn hoofd.

Ondertussen kwam er steeds uit mijn mond flikker toch op!

Maar ik had ondertussen de boer ook aan de telefoon,
en ik hoorde hem niet dus ik schreeuw naar de boerin van 'Hij heeft opgehangen....' 'vloek-vloek-vloek' 'Hallo?' en ik heb opgehangen...
En dan heb je ineens de boer voor je neus zo van 'Uhhhh wat gebeurt hier?!'

Toen zag hij zelf ook waarom ik zo stond te vloeken aan de telefoon,
hij zag werkelijk 3 geiten tegen op mij staan en een emmer boven het hoofd te houden. _O-

Uiteindelijk heeft de boerin de emmer met biks mee genomen, en is samen met de boer achter de lammetjes aan gegaan
en uiteindelijk na 10 min zijn ze gevangen en bij hun moeders komen te staan.

En de geiten stonden in het ene weiland, en de andere (schapen) stonden in het weiland waar ze in moesten staan.

Dit verhaal komt vaak weer naar voren op de boerderij. :')

**Geplaatst**: 04-07-24 20:56

Geplaatst: 04-07-24 20:56

Ik was assistent bij mijn geliefde zijn business en we gingen het product afleveren aan huis. Komen aan bij een hele mooie, oude boerderij, spul uitgeladen... Ik bekijk de vrouw eens van een afstandje.. Ik zeg tegen die kerel van mij: ik ken haar.
Bleek Nicole Buch (die het tv programma Buch in de bajes van haar overleden echtgenoot menno had overgenomen). Echt een leuk gesprek gehad en heel gastvrij. Was een leuke wending van een normale werkdag.

**Geplaatst**: 04-07-24 21:10

Geplaatst: 04-07-24 21:10

Ik werkte op een vakantie park in Spanje en ik bracht laken pakketten rond. Bij 1 bungalow stond de deur open ik riep naar binnen, hallo hier is jullie laken pakket. Ik kreeg geen antwoord ik dacht misschien zitten ze achter de bungalow in de zon. Dus ik liep om het huis heen en ik keek de tuin in.
Ik wilde hallo zeggen maar ben mezelf nog steeds zo dankbaar dat ik dat niet heb gedaan.
Ze waren HET namelijk aan het doen, ik had het niet meer. Ik stond aan de grond genageld en ben heel zacht weer weggegaan en heb het laken pakket bij de ingang van de deur neer gelegd. De volgende dag kwamen ze de vuile lakens brengen, ja we vonden het laken pakket in de gang bij de voordeur had ons maar geroepen we waren thuis. Ik wist niet waar ik moest kijken, zegt mijn baas toen ze weg waren je moet dat pakket niet zo maar neer leggen en weer weg gaan. Dus ik vertelde hoe het echt was gegaan.

**Geplaatst**: 04-07-24 22:37

Geplaatst: 04-07-24 22:37

Ik heb er zo veel na 20 jaar. Ik zal er maar een paar hilarische boven toveren:
- we hadden kerstfeest met het bedrijf in Nederland, firma betaalde alles, bus en hotel en partner mocht mee. Van het hotel ging het met de bus naar een feestzaal, het sneeuwde opeens wel heel erg. Op het feest bleek dat de verwarming het niet trok en iedereen zat werkelijk te kleumen aan tafel, de dames in feestkleding met dunne stofjes en blote voeten in pumps eerst. Ik zag een collega haar blote voeten in de toiletten tegen de radiator houden om op te warmen! Het feest werd manu militari om 12 u stil gelegd, iedereen MOEST de bus op want de chauffeurs durfden anders niet meer rijden (eerste stuk was lange weg over een dijkje, 1 auto breed). Eenmaal buiten lag er wel 10 cm sneeuw en ik heb 2 dikbetaalde managers toen (met redelijk wat moeite) hun vrouw op hun rug zien tillen, omdat ze op pumps niet over de besneeuwde kasseien kon. Onvergetelijk!
- net na mijn vertrek op die firma, overleed een jonge collega. Werd gevonden door personeelsdienst, die waren naar zijn flat gegaan toen hij niet op werk kwam en telefoon niet opnam - hij zat dood voor de TV, acuut hartfalen. Iederen was in totale shock, hele toffe gast, en ik werd ook voor de begrafenis gevraagd. Firma legde een bus in maar ik ging alleen rijden.

Stel je dit voor: ik rijd het laatste stuk over de autostrade, en zie voor me een bus. Gezien het tijdstip en de route, dacht ik nog: "oh zou dat de bus van het werk zijn? Kan ik zwaaien naar de ex-collega' s"
De bus was helemaal zwart. Eigenlijk wel een gepaste, ingetogen kleur bedacht ik.
Ik ging links rijden, zodat ik hem langzaam in kon halen.
Ik zie dat de bus bestickerd is aan de zijkant. Met iets groot en rood.
Stond er een demonische grijzende duivel met horens op de zijkant, inclusief drietand!! }:)

Met de bedrijfslogan: "busje bestellen? firma huppeldepup bellen"
Om de slapstick compleet te maken, ipv discreet de hoek om te rijden, stopte die chauffeur pontificaal voor de ingang van de kerk, de hele rouwstoet zag het.
Het was hilarisch en om te janken tegelijkertijd.

- we zitten op een open landschapsbureau. Onze collega' s van de operationele dienst die 1 meter verderop zitten kunnen wel storend luid bellen. Op een gegeven ogenblik kreeg 1 van hen te maken met slechte verbinding met ene Bert. Hij dus roepen in de hoorn: Bert? Bert?... Bèrt! BERT!.... BEEEEEERRTTT!
Mijn collega keek al boos, maar lag ogenblikkelijk onder tafel toen ik er niet beter op vond om keihard terug te roepen: "IK VERSTA JE NIET ERNIE WANT IK HEB EEN BANAAN IN ME OOR!"

Verder grossieren we met de huidige bende in de lompe opmerkingen en kleine grapjes. Zo ook vandaag, collega klaagt dat er alleen groene thee op kantoor is, en dat ze daar om de haverklap van naar de WC moet. Waarop haar buurvrouw meteen: "Gij zijt een echt piswijf" Toen we uitgelachen waren, voegde ze eraan toe : "Dat is toch beter dan een kakwijf"

**Geplaatst**: 04-07-24 22:44

Geplaatst: 04-07-24 22:44

denisesilver schreef:
Lizenlotte schreef:
Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.
Ja, je mag vanaf 14 achter de kassa. En er bestaat zoiets als klassen overslaan. Laten we niet gaan lopen muggenziften over iemands verhaal

Tegenwoordig mag het wettelijk pas als je 16 bent (dat was al zo toen ik 16 was overigens, 11 jaar terug). Ik was ook even verbaast. Maar ga er van uit dat dat vroeger anders was en dat SusanH en Ista dus ouder zijn dan mij, maar anders was de supermarkt dus wel degelijk tegen de wet bezig. Maar lijkt me geen reden om aan iemands verhaal te gaan twijfelen idd.

**Geplaatst**: 04-07-24 23:14

Geplaatst: 04-07-24 23:14

denisesilver schreef:
Lizenlotte schreef:
Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.

Ja, je mag vanaf 14 achter de kassa. En er bestaat zoiets als klassen overslaan. Laten we niet gaan lopen muggenziften over iemands verhaal

Zeker niet, je mag wettelijk pas vanaf 16 jaar kassa draaien..

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... n%20tillen

**Geplaatst**: 05-07-24 07:07

Geplaatst: 05-07-24 07:07

Cambionn schreef:
denisesilver schreef:
Lizenlotte schreef:
Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.
Ja, je mag vanaf 14 achter de kassa. En er bestaat zoiets als klassen overslaan. Laten we niet gaan lopen muggenziften over iemands verhaal
Tegenwoordig mag het wettelijk pas als je 16 bent (dat was al zo toen ik 16 was overigens, 11 jaar terug). Ik was ook even verbaast. Maar ga er van uit dat dat vroeger anders was en dat SusanH en Ista dus ouder zijn dan mij, maar anders was de supermarkt dus wel degelijk tegen de wet bezig. Maar lijkt me geen reden om aan iemands verhaal te gaan twijfelen idd.

Ja ik ben wel iets ouder, maar ik was geen 14 toen, ik was 15 toen ik bij de SPAR ging werken. Ben net voor de schoolvakanties jarig. Is alweer meer dan 30 jaar geleden. Ik ben oud :')

**Geplaatst**: 05-07-24 07:42

Re: Welke bijzondere dingen heb jij meegemaakt op je werk die je nooit gaa

Geplaatst: 05-07-24 07:42

- bij mijn eerste echte baan kreeg ik op 1 april een mail. Dat we als bedrijfsuitje 3 dagen naar Londen zouden gaan. Ik dacht dat het een grapje was, maar dat bleek het niet te zijn. We zaten in een 5* hotel midden in Londen, gingen naar het concert van Alicia Keys in de o2, alles kon. Gelukkig konden we de beleggers een week later weer uitleggen dat we miljoenen verliezen hadden

- bij dezelfde werkgever kreeg ik op een gegeven moment een berichtje dat ik verplicht moest uitslapen, me voor de lunch moest melden bij een strandtentje en dan vroeg weekend moest gaan vieren :))

- in mijn huidige baan had ik een klant aan de lijn. Die wilde niet met mij praten ‘want ze kwam net uit de kerk en wilde zuiver blijven’. Ze gooide zo de hoorn erop.

**Geplaatst**: 05-07-24 09:57

Geplaatst: 05-07-24 09:57

Ik heb als HR ooit te maken gehad met een medewerker die (terecht) op staande voet ontslagen was. De redenen waarom doen er even niet toe. De man in kwestie was een ex-junk, oorspronkelijk uit een ander deel van het land die wegens openbare geweldpleging ook nog een tijd in een staatshotel verbleven had.

Dat ontslag op staande voet snapte de man wel. Hij zat er ook niet echt mee. Totdat hij een paar dagen later ontdekte dat hij bij verwijtbaar ontslag een strafkorting op zijn uitkering zou krijgen (of helemaal geen uitkering, dat ben ik even kwijt). Toen stond hij ineens weer op mijn kantoor.

Of ik wist dat hij geen uitkering zou krijgen? Nee, dat wist ik niet maar het verbaasde me niet.
Of ik hem kon vertellen waar hij nu van moest leven? Nee....ander werk zoeken misschien?!
En toen kwam ie:
Of ik wist dat hij in de bak had gezeten wegens openbare geweldpleging en of ik me realiseerde dat hij nu erg boos op mij was?!

Ik ben er na al die jaren nog steeds trots op dat ik op dat moment niet.......in lachen ben uitgebarsten! Waarom lachen?
Hij, 1.60 meter en misschien 60 kilo zwaar. Ik, 1.86 meter en 100+ kilo zwaar met ervaring in zwaar fysieke sporten. Het idee dat een fysiek conflict anders zou aflopen dan met een opgevouwen smurf van 1.60 meter en 60 kilo heeft me achteraf de slappe lach bezorgd.

Uiteindelijk kalmeerde onze ex-medewerker en was het daarmee afgedaan. Een maand of wat later kwam ik hem op straat tegen. Gesprekje aangegaan. Zat hij weer in de problemen: hij was door de Politie aangehouden omdat hij 80 reed waar hij 50 mocht.....zonder geldig rijbewijs. In een onverzekerde auto zonder APK "EN TOEN ONTDEKTEN ZE OOK NOG DIE 5 KILO WIET IN MIJN ACHTERBAK!" _O-

Heerlijke gast!

**Geplaatst**: 05-07-24 10:10

Geplaatst: 05-07-24 10:10

Lizenlotte schreef:
Mag je met 14 al achter de kassa ja bij de appie en zit je dan al in de 4e van het vwo? Lijkt me sterk.

Klopt, sterk ben ik ook.

Dit gaat om 30 jaar geleden, dus ja. Toen mocht je met 14 achter de kassa. En ja, ik zat toen ik 14 was in 4VWO. Misschien heb ik een gevoelige snaar geraakt bij je. }:0