GDG schreef:Ik moet eerlijk zeggen dat ik van dit hele topic maar weinig begrijp. Ja sommige punten zijn zwaar, maar een hoop andere punten máák jij heel zwaar (hoe erg is het nu écht dat je pas vanaf 8u15 betaald wordt als je na 8u binnenkomt? Maak daar niet zo'n punt/drama van, dan hoef je ook niet de hele tijd te stressen in die bus.). Verder denk je zelf totaal niet in oplossingen en doe je over bijna alle oplossingen die aangedragen worden moeilijk (terwijl er heel veel goede en praktische oplossingen aangedragen worden). Kan niet en wil niet. Dan nog je vreemde houding tov je vriend (serieus, niet met hem praten over wat je dwarszit? Jezelf in slaap huilen?!) en mijn verwarring is compleet.
Wat is er met je aan de hand Art Ificious? Wil je echt zo door? Dit gaat namelijk echt veel verder dan een werksituatie. Ik heb het idee dat je dat zelf niet ziet of niet wil zien (wat een antwoord ook op het idee om in therapie te gaan, dat je dat tijd kost).
Ik hoop voor jou op beter, maar dat zal niet vanzelf gaan, dat moet jij ook wíllen en in investeren.
Dit inderdaad. Ik denk, TS, dat het probleem niet zozeer in je werk zit, maar dat het iets heel anders is.
Een gezonde en positieve meid kan je schema makkelijk volhouden; plannen en prioriteiten maken. Maar je moet het allemaal wel sámen doen thuis... Ik schrik namelijk niet enorm als ik je schema zie.